پیرامون حملهٔ روسیه به اوکراین، در دفاع از صلح و تقبیح جنگی خانمان‌سوز
در اولین ساعات بامداد پنج‌شنبه، ۵ اسفند ۱۴۰۰ (۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲ میلادی) با حملهٔ نظامی فدراسیون روسیه علیه اوکراین و ورود واحدهای زمینی ارتش روسیه به این کشور، جنگی خانمان‌سوز در مرکز اروپا آغاز شده است.
اوکراین از پاییز ۱۳۹۲ صحنهٔ آخرین کشاکش منتج از پایان دورانی است که در تاریخ به عنوان «جنگ سرد» شناخته می‌شود و با نابودی «بلوک شرق» و فروپاشی متعاقب اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در اوایل زمستان ۱۳۷۰ به پایان رسید. روندهایی که در پاییز ۱۳۹۲ از جمله با دخالت سیاست‌مدارن و کشورهای غربی با هدف انضمام کامل اوکراین به ائتلاف کشورهای غربی آغاز شد، منجر به سرنگونی دولت وقت اوکراین و بروز اغتشاشات وسیع به ویژه در کیف، پای‌تخت این کشور شد. از همان زمان نیروهای فاشیست به تهاجم داخلی به روس‌تباران اوکراین پرداختند و تنش میان خلق‌های اوکراینی و روس در کشور بالا گرفت. این بحران در ادامهٔ خود به جنگ داخلی در مناطق جنوب شرقی اوکراین انجامید، جایی که جدایی‌طلبان طرف‌دار روسیه ادارهٔ آن مناطق را در دست گرفتند و در ادامهٔ آن تشکیل جمهوری‌های خلق دوُنِتسک و لوهانسک را اعلام کردند. در جریان این بحران ارتش روسیه در اواخر زمستان ۱۳۹۲ وارد شبه جزیرهٔ کریمه شد و آن را که قبلاً در چارچوب یک قرارداد اجارهٔ ۹۹ ساله در اختیار داشت، به خاک روسیه منضم کرد.
اوج‌گیری کنونی بحران اوکراین و تبدیل آن به یک جنگ تمام عیار در پی نقض پیاپی توافق‌های صورت گرفته میان کشورهای غربی و رهبری وقت اتحاد شوروی در دوران پایانی حیات آن کشور رشد کرد، توافق‌هایی که بر مبنای اسناد موجود، طی آن کشورهای غربی پذیرفته بودند که از گسترش ناتو به سوی شرق و تا هم‌سایگی روسیه خودداری کنند. در شرایطی که پس از انحلال پیمان نظامی ورشو در اوایل تابستان ۱۳۷۰ خواست انحلال پیمان نظامی ناتو نیز از پشتیبانی وسیعی در میان نیروهای صلح‌دوست جهان برخوردار بود، ناتو نه تنها به حیات بلاموضوع خود ادامه داد، بلکه سرمست از پیروزی خود و با اشتهایی سیری‌ناپذیر با جذب اکثریت قریب به اتفاق کشورهای بلوک شرق سابق و حتی برخی جمهوری‌های تازه استقلال‌یافتهٔ اتحاد شوروی پیشین خود را با گام‌هایی قاطع به سوی مرزهای غربی روسیه گسترش داد و با تلاش برای جذب گرجستان و اوکراین کوشید حلقهٔ محاصره بر گرد روسیه را هر چه تنگ‌تر و دامنهٔ نفوذ آن کشور را هر چه محدودتر کند.
در تکوین و تحمیل این جنگ به مردم اوکراین، کشورهای ناتو، نیروهای دست‌راستی حاکم‌گردانیده بر اوکراین و نیز دولت روسیه، هر یک به سهم خود مقصّراند. به باور ما هیچ دلیل و بهانه‌ای نمی‌تواند تحمیل جنگ به مردم بی‌دفاع را توجیه کند. مردم اوکراین نیز مانند تمام مردمان گیتی از حق بنیادین زندگی در صلح و آرامش برخورداراند. آن چه جهان نیازمند آن است صلح پای‌دار و آشتی میان همهٔ مردمان جهان است.
جنگ ثمری جز خون‌ریزی و نابودی دست‌آوردهای بشری و نتیجه‌ای جز کاشتن تخم خصومت، کینه و نفرت میان مردمان ندارد. کسانی که سود اصلی را از جنگ می‌برند، شرکت‌های چندملیتی تولید جنگ‌افزار و کشورهایی‌اند که در سال‌های گذشته رشد اقتصادی خود را مدیون تولید تسلیحات و ویرانی کشورها با به کار بستن آن‌های‌اند.جهان به هم پیوستهٔ امروز نیازی به پیمان‌های نظامی تجاوزگر ندارد.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) به عنوان سازمانی صلح‌دوست، با تقبیح این جنگ خانمان‌سوز، آن را محکوم می‌کند و خواهان توقف بلاوقفهٔ همهٔ عملیات جنگی و خروج نیروهای روسیه از خاک اوکراین است. هم‌چنین ما در راستای تنش‌زدایی در جهان بر این باوریم که زیاده‌خواهی کشورهای غربی برای گسترش حیطهٔ نفوذ و سلطهٔ آنان به قیمت هستی و جان مردم اوکراین باید بی‌درنگ متوقف شود.
شنبه، ۷ اسفند ۱۴۰۰ (۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲ میلادی)
شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
