سایت ‘دیپلماسی ایرانی’ در مقالەای ترجمە شدە از شرق الاوسط بە قلم ‘هدی الحسینی’ و تحت عنوان ‘ایران همە امید فرانسە و اروپا برای نجات’ از امید ماکرون برای ورود انرژی از ایران، در شرایط بحران جنگ اوکراین، در صورت احیای برجام می گوید.
بە قلم این نویسندە، اروپائی ها از افزایش نرخ تورم کنونی از ۱۰ بە ۲۰ درصد واهمە دارند، و از بحرانی کە می تواند با فرارسیدن فصل سرما با گران شدن بیشتر انرژی یقە اروپائی ها را بگیرد بشدت در هراس. همچنین آنان از افزایش نارضایتی و حضور مردم معترض در خیابان ترس دارند، کە در صورت خواست افزایش دستمزدها از طرف طبقە کارگر می تواند اقتصاد این کشورها را گرفتار دور باطل کند.
حال با توجە بە نوع گفتگوئی کە در مورد برجام پیش بردە می شود، آیا می توان گفت کە از جملە جمهوری اسلامی هم روی همین پدیدە مورد توجە هدی الحسینی در اروپا سرمایەگذاری ویژە و استراتژیک کردەاست؟ آیا منطق ضد لیبرالیستی نظام مذهبی بر ایران، در مرحلە کنونی به دنبال نهائی کردن تعارض قطعی خود با غرب است و یا از وضعیت کنونی تنها برای ستاندن امتیازات بیشتر بهرە خواهد گرفت؟
بی گمان برای همە ضد غربی ها، فرصت کنونی کە با شروع جنگ اوکراین بدست آمدەاست، بهترین امکان ممکن برای پیشبرد اهداف ایدئولوژیک است، اما از طرفی دیگر آنان می دانند کە غرب تضعیف می شود اما نمی افتد و البتە شرق نیز بە این آسانی نمی تواند بە عنصر تعیین کنندە در جهان تبدیل شود.
بنابراین بە نظر می رسد کە همانگونە کە در درون جمهوری اسلامی دو نیروی ‘نبرد ایدئولوژیک’ با غرب و نیروی ‘نبرد سیاسی’ با آن وجود دارد، نظام حاکم از هر دو امکان خود در مصاف کنونی با غرب بهرە خواهد جست. فعلا مرحلە نهائی نبرد ایدئولوژیکی فرانرسیدەاست، اما جمهوری اسلامی در کلیت خود از ورود نوعی از هرج و مرج بە اروپا و غرب زیاد بدش نمی آید.
اما عنصری کە مورد نگرانی جمهوری اسلامیست این است کە تضعیف غرب مفهوم واحدی نیست، و میان اروپا و آمریکا تفاوتهای معینی وجود دارد. بنابراین تضعیف اروپا بخودی خود بە معنای تضعیف آمریکا نە تنها نمی تواند باشد، بلکە حتی بە قدرت گیری آن می تواند یاری رساند. پس احتیاطی لازم است و همین احتیاط منجر بە اتخاذ یک سیاست پراگماتیستی معین در قبال اروپائی ها خواهد شد.
