گزارشگر: رضا کاویانی
هر آنجایی که از کشتارهای جمعی صحبت می شود، بی شک و بیش از هر چیز به حضور سلطه بی چون و چرای سرکوبگران و دیکتاتورها مربوط می شود، و به گواه ۳۸ سال حکومت دینی و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی ایران، این قانونمندی وحشیانه و جنایتکارانه همچنان در گوشه و کنار کشور ما به کشتار، شکنجه، پیگرد و محرومیت های اجتماعی فعالان سیاسی، نویسندگان، روزنامه نگاران، هنرمندان و فعالان حقوق صنفی و کارگری ادامه دارد، و دستگاه های مربوطه دولتی تا امروز خود را موظف به پاسخگویی در مورد این جنایت بزرگ و ضد بشری ننموده اند.
همچنان پس از ۲۸ سال از واقعه کشتار زندانیان سیاسی، همواره با بازماندگان و خانواده های جانباختگان این فاجعه بزرگ ملی با تهدید، تحقیر، تهاجم، دستگیری ها و بازجویی های مکرر برخورد کرده اند، و از طرف دیگر تا به امروز همواره نیروهای مترقی و انسانهای آزاده، وکلا، حقوقدانان شریف و جان بدربردگان از کشتارهای دهه شصت، در برابر این نسل کشی ساکت نمانده اند و همواره سعی به ادای دین کرده اند، و با برپایی نشستها، سخنرانیها و گردهمایی ها یاد عزیزان و جانباختگان خود را گرامی داشته و سعی به روشنگری و دادخواهی از مجامع حقوقی بین المللی کرده اند.
اما امسال با انتشار نوار مذاکرات هیات مرگ “حسینعلی نیری، ابراهیم ریسی، مرتضی اشراقی و مصطفی پور محمدی وزیر دادگستری دولت حسن روحانی” که به دفتر آقای منتظری رفته بودند تا ادامه کشتار را به او منتسب کنند و در آینده از نام او برای توجیه کشتار زندانیان استفاده ببرند، در جامعه و انعکاس آن در سطح محافل حقوقی داخلی و بین المللی و سرانجام از پرده برون افتادن چهره افرادی مانند احمد خمینی؛ و توجیه کردن این جنایت از طرف بازماندگان خمینی و همچنین هاشمی رفسنجانی؛ سر کوه یخ از آب بیرون زده است و دیگر با هیچ گونه ترفند و مماشات نمی توانند آن را پنهان کنند و به فراموشی بسپارند و دقیقا به همین دلیل است که مسئولان وقت رژیم همه در کنار هم ایستاده اند و به توجیه این جنایت و نسل کشی بزرگ تاریخ ایران می پردازند تا از چنگ عدالت بگریزند، و باز هم به حکومت خود ادامه بدهند. موضع گیری مسئولان قضایی ایران علیه خانم “عاصمه جهانگیر” نماینده جدید حقوق بشر در ایران که جانشین آقای “احمد شهید” اعلام شده است، موضع گیری شورای عالی قضایی علیه آقای احمد منتظری و متهم کردن ایشان به اقدام علیه امنیت ملی، دستپاچگی همه عاملان و آمران کشتار زندانیان سیاسی ایران که تا به امروز در پنهان ماندن نام و نشان و حتی محل دفن و گورستانهای هزاران نفر از فرزندان شریف سرزمین ایران دست داشته اند، همه و همه از همدستی این جنایتکاران حکایت می کنند.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) مطابق معمول سالهای پیش، در ۲۸ مین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی ایران دهه ۶۰، در شهرها و کشورهای مختلف مراسم و یادمان های “فاجعه ملی” را به اجرا می گذارد. در برلین نیز این مراسم با یاد عزیز جانباختگان سالهای ۶۰ برگزار گردید. رفیق بیژن اقدسی در این مراسم ضمن محکوم کردن این جنایت ضد بشری، خواستار محکومیت و به کیفر رساندن آمران و عاملان آن گردید. رفیق صادق علی اصغری عضو هیات سیاسی – اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) فرازهایی از اعلامیه های منتشر شده سازمان ما را قرائت کرد. در اعلامیە آمدە بود کە:
“بیست و هشت سال پیش در چنین روزهائی، هزاران زندانی سیاسی به دستور رهبر وقت جمهوری اسلامی به قتلگاه فرستاده شدند. آیت الله خمینی مسئول اصلی آن جنایت هولناک بود. اما او نمی توانست بدون کمک گروهی که فرمان او را اجرا کردند، فاجعه ای بدان ابعاد بیافریند. شماری از دست اندرکاران قتل عام زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ اکنون در حکومت مقام های بالائی دارند. از جمله، حسینعلی نیری حاکم شرعی که دسته دسته زندانیان را به کام مرگ فرستاد، از عالی ترین مقامات قضایی است. مصطفی پورمحمدی نماینده وزارت اطلاعات در هیئت مرکزی مرگ، وزیر دادگستری دولت حسن روحانی است. مرتضی اشراقی نماینده دادستانی در آن هیئت، پس از سال ها عهده دار بودن مقامات بالای قضایی، دفتر وکالت دارد. ابراهیم رئیسی که او نیز در مقام قضاوت در کشتار زندانیان دست داشت، از سوی علی خامنه ای به تولیت آستان قدس منصوب شده است.
در ایران ما جامعه مدنی بەرغم پیگرد و سرکوب مداوم بیدار و فعال است و در سال های اخیر دست به ابتکارات خلاقانه و شجاعانه ای مانند کارزار علیه مجازات اعدام زده است. در خارج از ایران، فعالان سیاسی و حقوق بشری محدودیت های کنشگران جامعه مدنی در ایران را ندارند. نیروهای سیاسی و جمعیت های مدافع حقوق بشر می توانند مؤثرتر، برای عقب نشاندن رژیم اعدام و شکنجه اقدام کنند. از جمله می توان و باید برای به رسمیت شناخته شدن کشتار ۱۳۶۷ به عنوان جنایت علیه بشریت و محاکمه عوامل آن مبارزه مشترک کرد. بازماندگان فاجعه ۱۳۶۷ در خارج از کشور می توانند درباره فاجعه ای که بیست و هشت سال پیش در زندان های ایران روی داد، شهادت دهند. آنچه آنها در ربع قرن اخیر به رشته تحریر درآورده اند از درجه ای بسیار بالا از مطابقت دیده ها و شنیده هایشان برخوردار است. هر دادگاه صالح و عادلی برای این شهادت ها اعتباری بالا قائل خواهد شد. کشتن انسان ها آن هم در آن ابعاد، در هیچ نظام حقوقی مشمول مرور زمان نمی شود. با توجه به آن که دستگاه قضایی و حکومت ایران نمی خواهد برای اجرای عدالت در این مورد اقدام کند، با توجه به اینکه قوه قضاییه ایران کماکان در کنترل کسانی است که در سال های ۱۳۶۰ و از جمله در تابستان خونین ۱۳۶۷ دست به آن جنایات هولناک زدند، شرایط لازم برای آنکه دادگاه هائی در خارج از ایران رسیدگی به آن فجایع را بر عهده گیرند وجود دارد. باید برای طرح خواست رسیدگی به جنایات دهه ۱۳۶۰ در ایران اقدام کرد.”
در ادامە برنامە، از طرف حزب چپ آلمان، رفیق “یولیا ویده من” ضمن تشکر از دعوت حزب چپ آلمان در این مراسم، از کشتار فاشیست ها در کشور آلمان یاد کرد و یاد آور شد که چگونه تلاش هایی همچنان صورت می گیرند تا این واقعه بزرگ جنایت تاریخ بشر از اذهان عمومی پاک گردد، و جنایتکاران از عقوبت دادخواهی بازماندگان و ارگانهای حقوق بشری مصون بمانند. ایشان دادخواهی و پیگرد جنایتکاران را کمترین تلاش در پرتو افکنی بر این کشتار تاریخی زندانیان سیاسی دانست.
در بخش دیگر برنامە، رفیق دکتر حسن نایب هاشم از چهره های آشنای حقوق بشر همراه با ارائه یک برنامه تصویری در باره تدارک و ارگانیزه کردن فعالیت های حقوق بشری در همصدا کردن هر چه بیشتر و تقویت امکان دلایل یک شکایت که همراه با اسناد و مدارک کافی باشد، توضحات مبسوطی دادند.
خانم رضوان مقدم زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر و از بازماندگان جانباختگان کشتار سال ۱۳۶۷، از تهدیدها و پیگردهای مکرر مقامات و مسئولین امنیتی جمهوری اسلامی ایران علیه فعالین حقوق بشر و بازماندگان جانباختگان توضیحات تکان دهنده ای داد.
رفیق خسرو فتاپور نیز در مورد عدم برآمد یک سنبل و نشان از این سالهای تعدی و جرم و جنایت که بر زندانیان و خانواده های آنها گذشته است، صحبت کرد و گفت که جامعه ایران و فعالین سیاسی و خانواده ها در این مورد موفق نبوده اند.
خانم شهلا آقاپور، شاعر و هنرمند شهر برلین؛ در دو مرحله در این مراسم چند شعر که مناسب با واقعه فاجعه ملی بود، خواندند که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت. همچنین ارائه موسیقی زنده از طرف دوستان هنرمند ما، همخوانی بسیاری با فضای این برنامه ایجاد کرد.
