این مراسم با حضور جمعی از ایرانیان ساکن برلین برگزار گردید. در آغاز رفیق بیژن اقدسی با یاد رفقای جانباخته از حضار خواست به احترام و یاد یاران از جانباخته یک دقیقه سکوت کنند. در این مراسم، عفت ماهباز، رضا کاویانی و آقای فرهاد فرجاد سخنرانی کردند.
در محاق وحشی شب
۳۰ سال از جنایت هولناک کشتار دسته‌جمعی زندانیان سیاسی از سوی نظام اسلامی می‌گذرد. در هفته‌های گذشته و آینده ده‌ها و صدها آیین و یادمان در سراسر جهان به یاد قربانیان سربلند تابستان ۶۷ از سوی آزادی‌خواهان ایرانی برگزار شده است و خواهد شد. این راستی، حکم قطعی شکست نظام مستبد ولایی در سرپوش گذاشتن بر این جنایت عظیم علیه بشریت است. فریاد آزادی‌خواهان قربانی و پایداری همهٔ ما بازماندگان قربانیان آن جنایت بزرگ در جار زدن ظلم بدکاران، بر دیوار بلند سکوت استبداد فائق آمده است. ما توانسته‌ایم مهر این راز مخوف را بشکنیم و نظام را به اعتراف به وقوع آن واداریم.
کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ علیرغم گستردگی خود تنها جنایت نظام ولایی علیه مردم ایران و علیه بشریت نیست. این نظام ۴۰ ساله، چهل سال است که می‌کشد. نشان خونین این نظام ستم‌بنیاد از پشت بام مدرسهٔ رفاه تا جای جای ایران و تا برلین و وین و قبرس و عراق و پاریس و ترکیه و از بهمن ۱۳۵۷ تا شهریور ۱۳۹۷ نمایان است. و هیچ بخشی از جامعهٔ ایران نیست که از این شخم خونین وحشی در امان بوده باشد. و حتی تعلق به بالاترین محافل حاکم نظام نیز مصونیتی در برابر کشتار و جنایت به هیچ کس اعطاء نمی‌کند. نظام جمهری اسلامی ایران، نظامی جنایت‌کار است.
کشتار تابستان ۶۷ در گستردگی خود نیز منحصر به فرد نیست. کشتارهای سال‌های آغازین پس از انقلاب بهمن در کردستان و کشتارهای بی‌رحمانهٔ سال‌های آغازین دههٔ ۶۰ نیز کم‌تر از کشتار تابستان ۶۷ مخوف و گسترده نبودند. چه بسیار نوجوانان و جوانانی که گمنام کشتار شدند، چه جان‌های شیفته‌ای که به عشق مردم و با آرزوی آزادی و عدالت برای میهن و مردم بدون محاکمه، بدون وکیل و نابرحق قربانی نظامی مستبد شدند که هر روز توجیهی دیگر برای کشتارهای خود خلق می‌کرد.
وجه تمایز کشتار ۶۷ با دیگر کشتارها و جنایات نظام اسلامی در دو نکته است. نخست این که همهٔ قربانیان کشتار تابستان ۶۷ از سوی خود این نظام محاکمه شده بودند و دوران زندان خود را سپری می‌کردند. بسیاری از آنان حتی فراتر از دوران محکومیت خود را زندان کشیده بودند. نکتهٔ دوم این که کشتار ۶۷ و بزرگ‌داشت و یادمان قربانیان آن در این میان تبدیل به نماد فراگروهی چهار دهه کشتار و جنایت نظام جمهوری اسلامی ایران شده است.
استبداد حاکم بر میهن ما سال‌ها و دهه‌ها کوشید فرزندان این خاک و بوم را در خفا زندانی کند، در خفا و حتی با نقض قوانین قضایی خود این نظام به دادگاه بلخ بسپارد، در خفا بکشد و در خفا به خاک سرد میهن آبا و اجدادی‌مان بسپارد. اما کشتار ۶۷، یادمان‌های قربانیان کشتار ۶۷، تلاش هم‌سوی همهٔ آزادی‌خواهان ایرانی در زنده نگاه داشتن نام و یاد این قربانیان، خط بطلان بر سیاست خفاکارانه و حقیرانهٔ نظام اسلامی کشید.
آری، ما هنوز نتوانسته‌ایم، با فراتر رفتن از نظام ولایی و به تاریخ سپردن آن بر این نظام غلبه کنیم، اما ما توانسته‌ایم، آن محاق وحشی شب را بشکنیم که بر کشتار فرزندان این آب و خاک از هر گروه و تعلق اجتماعی و سیاسی حاکم گشته بود. دیوار استبداد فرونریخته است، اما همهٔ ما با هم توانسته‌ایم در آن شکاف بیاندازیم.
آری، قربانیان سرفراز تابستان ۶۷ توانسته‌اند فریاد خود را از فراز ۳۰ سال به امروز ما برسانند و ستون یادبودی باشند برای همهٔ قربانیان استبداد ۴۰ ساله. باشد تا همهٔ ما این بار با عزمی آگاهانه و هم‌گام مبارزه با کشتار و نقض ابتدایی‌ترین حقوق ذاتی مردمان‌مان را پاس داریم و با تلاش متحد و یک‌پارچه برای عقب نشاندن و منکوب کردن این نظام کشتار، گامی تا فراسوی ایرانی سربلند و آباد و آزاد برداریم.
چه باک از این که این نظام حقیر انتقام رزم پای‌دار قرباینان خود را از خاک گور آنان نیز می‌گیرد و آرام‌گاه‌های اجباری آنان را نیز ویران می‌کند. نام سرفراز عزیزان جان‌باختهٔ ایران نه بر خاک گور که بر برگ برگ تاریخ این سرزمین و بر قلب داغ‌دار هر ایرانی آزاده‌ای حک شده است.
به یاد یکایک کسانی که در ظلمات نظام ولایی، در محاق وحشی شب، جان خود را سرمایهٔ نور رزم آزادی‌خواهانه و دادپژوهانه کردند و به سرفرازان تاریخ دیرپای ایران کهن پیوستند، برخیزیم و دقیقه‌ای را در سکوت به یاد آنان بگذرانیم.
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
دعوت به مبارزه مشترک
برای به رسمیت شناخته شدن کشتار ۶۷ به عنوان جنایت علیه بشریت
سه دهه از فاجعهٔ کشتار زندانیان سیاسی می‌گذرد. در سال ۶۷ در چنین روزهایی هزاران زندانی سیاسی به فرمان رهبر وقت جمهوری اسلامی به قتل‌گاه فرستاده شدند. آیت الله خمینی مسئول اصلی آن جنایت هولناک بود. اما فرمان او به دست کسانی اجراء شد که اکنون در حکومت مقام های بالایی دارند. از جمله حسینعلی نیری، مصطفی پورمحمدی و ابراهیم رئیسی. ابراهیم رئیسی از سوی علی خامنه ای به تولیت آستان قدس منصوب شده و کاندیدای جریان حاکم در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ بود.
در این سه دهه جمهوری اسلامی از هیچ تلاشی برای به فراموشی سپردن این فاجعه فروگذار نکرد و سیاست انکار و سکوت را پیش برد. اما کوشش بی وقفهٔ بازماندگان، خانواده جان باختگان، سازمان های سیاسی و فعالین حقوق بشر، سیاست انکار و سکوت را با شکست مواجه کرد. با شکست این سیاست، بسیاری از مقامات آن روز و امروز حکومت ناگزیر شده اند به توطئه سکوت پایان دهند و در پی توجیه جنایت هولناک سال ۶۷ برآیند. آن ها وانمود می‌کنند همه جانباختگان وابسته به سازمان مجاهدین خلق ایران بوده اند و علت اعدام آن ها شرکت در اقدامات مسلحانه بوده است.
گرچه بیشترین اعدام ها در سال ۶۷ از سازمان مجاهدین خلق بود، اما صدها تن از نیروهای چپ و بیش از ۱۵۰ تن از اعضای سازمان ما اعدام شدند. آن ها نه به اقدام مسلحانه دست زده بودند و نه به آن باور داشتند. کشتار آن ها به خاطر عقاید و دفاع از موضع سیاسی شان بود. تقریبأ همه جانباختگان پیش‌تر در دادگاه های جمهوری اسلامی محاکمه و دوران محکومیت خود را می‌گذراندند.
بیشترین فعالیت در افشای کشتار دسته جمعی زندانیان، زنده نگهداشتن یاد قربانیان، برافراشتن پرچم دادخواهی و مراجعه به مجامع بین المللی توسط نیروهای چپ صورت گرفته است. خاوران به همت خانوادهٔ قربانیان نیروهای چپ به مدرک جنایت هولناک جمهوری اسلامی تبدیل شده است. چگونه می توان با وجود خاوران، در مورد اعدام شدگان چپ توطئه سکوت را در پیش گرفت.
در سی امین سالگرد کشتار ۶۷ باید برای به رسمیت شناخته شدن کشتار ۱۳۶۷ به عنوان جنایت علیه بشریت و محاکمه عوامل آن مبارزهٔ مشترک کرد. بازماندگان کشتار دهه ۶۷ در خارج از کشور می توانند درباره این فاجعه شهادت دهند. آنچه آن‌ها در سه دههٔ گذشته به رشته تحریر درآورده اند از درجه ای بسیار بالا از مطابقت دیده ها و شنیده‌های‌شان برخوردار است. هر دادگاه صالح و عادلی برای این شهادت ها اعتباری بالا قائل خواهد شد. کشتن انسان‌ها آن هم در آن ابعاد، در هیچ نظام حقوقی مشمول مرور زمان نمی شود.
ما در سی‌امین سالگرد جان باختن هزاران تن از فداکارترین و پرشورترین مردان و زنان ایرانی و از جمله شمار زیادی از فداییان خلق، در برابر خاطرهٔ تابناک آنان سر فرود می‌آوریم و تلاش خانواده‌های جانباختگان برای اجرای عدالت را ارج می‌نهیم.
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
دفتر امور بین‌الملل حزب چپ آلمان :
پیام به یادمان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
برای قربانیان کشتار تابستان ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران
خانم‌ها و آقایان محترم،
دوستان عزیز،
رفقای گرامی!
امروز از فصلی تاریک در تاریخ ایران یاد می‌کنیم؛ از اعدام دسته‌جمعی هزاران زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ به دستور حاکمان وقت؛ از پرده‌ای وحشت‌بار از حکومتی جابرانه که تا امروز نیز در ایران تلاش می‌شود تا پرده از راز آن برنیافتد.
علیرغم درخواست‌های مکرر صورت گرفته از سازمان ملل متحد و جامعهٔ بین‌المللی تا امروز هیچ تلاشی برای روشن‌سازی زمینه‌ها و بازخواست قضایی از عاملین این جنایت به عمل نیامده است.
سازمان حقوق بشری عفو بین‌الملل در ماه آوریل امسال گزارشی نگران‌کننده منتشر کرده است که بر مبنای آن در سال‌های گذشته دست کم ۷ گور دسته‌جمعی که در آن‌ها زندانیان سیاسی اعدام‌شده دفن شده بودند، از بین برده شده شده است. گل‌ها و دیگر یادمانده‌های بازماندگان با بولدوزر از زمین کنده شده و محل گورها ویران شده‌است. با این اقدام محلی سوگواری نیز از بازماندگان قربانیان سلب شده است. و علاوه بر آن به این وسیله مدارک ردشناسانهٔ مهمی نابود شده است.
سیاست نظام مبنی بر لاپوشانی و سرپوش‌گذاری کماکان ادامه دارد. هنوز هم روشن نیست که در جریان این کشتار چند انسان به آغوش مرگ فرستاده شده‌اند، چرا که دهه‌هاست همه چیز لاپوشانی و اسناد و مدارک نابود می‌شوند. هنوز هم کسی در این ارتباط مورد بازخواست قرار نگرفته است. در عوض مجرمان آن روزگار در انظار عمومی آزادانه میدان‌داری می‌کنند. حتی ابراهیم رئیسی، یکی از مسئولین اصلی اعدام‌ها، در سال گذشته نامزد کسب مقام ریاست جمهوری شد. این اقدام دهن‌کجی دیگری به بازماندگان قربانیان بود. روی‌کرد نظام در ارتباط با کشتار سال ۱۳۶۷ به غایت وقیحانه است.
ما در کنار بازماندگان و به یاد و بزرگ‌داشت جان‌باختگان‌ایم و هم‌دردی عمیق خود را با شما و بازماندگان قربانیان اعلام می‌کنیم.
دیری است زمان آن رسیده است که این کشتار از سوی سازمان ملل متحد به عنوان جنایت به رسمیت شناخته شود و بر پایهٔ حقوق بین‌الملل مورد پی‌گرد قضایی قرار گیرد. ما به عنوان حزب چپ آلمان عزم آن داریم که در این راستا تلاش کنیم.
برای شما آرزوی توان و جسارت برای رویارویی با چالش‌های آینده و اهداف فراروی سیاسی‌تان داریم. همهٔ ما در دورانی متحول زندگی می‌کنیم. بیایید تا شانه به شانهٔ هم در این دوران گام بسپاریم.
برلین، ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۷
دفتر امور بین‌الملل حزب چپ آلمان
