روزگاری‌ست که زمان برما ایرانیان به‌شدت سخت می‌گذرد. هرآنچه که به جلو می‌رویم راه ناهموار و راهکاردشوارترمی‌شود. درمقابل اعلام عفو، این پرسش مطرح است:آیا این سطح از آزادی‌های اعلام شده را می‌توان مسکنی برای خشم فروخفته جامعه ایرانی شمرد؟!
درتوضیح دلایل چنین اقدامی گزاره‌های گوناگونی مطرح شده؛ از کمبود امکانات و کسری هزینه‌ی نگهداری محکومان تا نمایشی برای جلب اعتماد غرب برای ادامه‌ی مذاکرات هسته‌ای و حتی دلجویی مقامات حکومتی، مهم‌ترین دلیل اما چیزی نیست جز اراده‌ی مردم آزادی‌خواه بر تداوم اعتراضات و پیگیری مطالبه‌ی آزادی زندانیان سیاسی در کف خیابان که باعث این عقب نشینی حکومت شده است. حجم وسیع وفشارگسترده‌ی جنبش اعتراضی درون کشور خاصه دانشجویان، با شعار«زندانی سیاسی آزاد باید گردد» درکنارفشارجهانی اپوزیسیون خارج ازکشوربرسرکلیت نظام، شما را وادار به عقب نشینی نمود که «عفو ملوکانه دیکتاتور منشانه» گزینشی را متوجه زندانیان سیاسی، زنان و مردان کنید که همین اثباب مسرت خاطرخانواده‌ها وجامعه را فراهم آورده، خود نقطه‌ی امید و نشانه‌ی پیروزی مردم است؛ با این‌همه خیل وسیع زندانیان سیاسی وعقیدتی ما هنوزدرزندان‌های‌تان حضور دارند و بلاتکلیف‌اند… آزادی یکایک آنان خواست مقدم ماست. باید آزاد گردند!
سرکوب اعتراضات مردم،داغ‌های جبران ناپذیری برتن وجان مادرانی که حتی پیکرفرزند کشته‌شده‌ی خود را ندیده و دردرون تلی ازخاک،ازکشتن آن‌ها خبردارشدند. خانواده‌هایی که هنوز عزیزانشان مفقودند وافرادی که با آسیب‌های جسمی و روحی شکنجه‌ها و کشتار سبوعانه درگیرند، بر جا نهاده که دراین عفو و آزادی زندانیان سیاسی، پاسخگویی را نمی‌بینند.
مشکل جامعه ما با شما حاکمان سنگدل، تنها بر سر به زندان کشاندن فرزندان جامعه ما نیست؛ شما طی سالیان گذشته‌ی حکومت‌تان فقط عزیزانمان را به زندان‌ها ننداخته، بلکه جامعه‌ای را به تباهی کشیده‌اید. شما طی این مدت بیش ازپانصد نفررا دراعتراضات خیابانی با انواع گلوله‌های جنگی و یا زیرمشت ولگد وضربات باتوم، با دشنه و چاقوی مزدوران بسیجی و لباس شخصی‌های‌تان سربه نیست کردید؛شما کودک کُشتید، دانشجو کُشتید، به دختران جوان ما تجاوز کردید، ده‌ها نویسنده، روزنامه‌نگار وهنرمند را ربودید و به ناکجاآبادها بردید. به ناهنجارترین شکل، شما تعداد زیادی دختر دانش آموز و دانشجو را ازمدارس، دانشگاه‌ها و خیابان ربودید وجان به لب کردید که از تعدادی‌شان هیچ نشانی نمانده است. ازجانب شما بیش ازبیست هزارنفربازداشت شدند که متجاوزازصدها تن ازآنان با احکام محاربه واعدام مواجه هستند.شما چهارکارگرجوان معترض به اسامی «محسن شکاری»، «مجیدرضا رهنورد»، «محمد کرمی» و «محمد حسینی» را اعدام کردید. تعداد پرشماری از دستگیرشدگان زیر شکنجه‌های مأموران شما جان باخته‌اند، ضمن اینکه هزاران نفر در اعتراضات خیابانی مجروح و صدها نفر یک یا دوچشم خود را ازدست داده و نابینا شدند. آنچه عفو نامیده‌اید را درچنین فضایی باید سنجید. این شما جنایتکاران نیستید که ما را عفو می‌کنید. شما شایستگی صدور هیچ فرمانی ندارید، مجرمید و باید برای جرم و جنایات خود محکامه شوید.
روزنامه شرق و سایر خبرگزاری‌های رژیم، از تعدادی حدود ۱۰ هزار نفر نامبرده‌اند که بناست با «عفو رهبری که در اصطلاح عفو خاص یا خصوصی نامیده می‌شود، و در مناسبت‌های خاص مانند مناسبت‌های مذهبی و اعیاد به پیشنهاد رئیس قوه قضائیه صادر می‌شود» (۱) آزاد شوند و در توضیح اینکه «عفو رهبر انقلاب شامل چه کسانی می‌شود؟» از آن‌جه که مثل بازداشت‌ها، آرادی هم در عمل مبنایی قانونی ندارد، مواردی از قانون عفو (بخشش) زندانیان را باز آورده‌اند!
این خبر را که در قالب یادداشت‌هایی بفرموده – نهادهای امنیتی – از خبرگزاری فارس (سپاه) تا شرق (اصلاح‌طلب) و خبرگزاری‌ها ورسانه‌های حکوتی متعدد بازنشر شده، از روی موارد قانون جزا بازنویسی کرده‌اند. البته دراین وضعیت تا به امروزهیچ وقت حاکمیت اسلامی مطابق قوانین خودش هم عمل نکرده است!
مثلاً در همان مرجع خبری آمده است: «متهمان و محکومان حوادث اخیر کشور از تاریخ ۲۵ شهریور امسال تا امروز که دستگیر، بازداشت یا تحت تعقیب قرارگرفته‌اند، در صورت داشتن شرایطی که در ادامه به آن اشاره می‌شود پرونده‌شان در هر مرحله‌ای که باشد، مختومه می‌گردد و مورد عفو قرار می‌گیرند.» (مأخد پیشین) درحالی‌که تاکنون تعدادی از آزادشدگانی هم که قبل از این تاریخ بازداشت و زندانی شدند، خوشبختانه مشمول این به اصطلاح عفو شده‌اند. در بند [خ] معیارها نوشته شده است: «اظهار ندامت و تعهد کتبی مبنی برعدم تکرار جرم امنیتی مشابه» درحالی‌که هستند تعداد زیادی از افرادی که پای هیچ تعهدی نرفته‌اند و خوشبختانه آزاد شدند.
باتوجه به اینکه اکثر آزادی‌ها از افراد مشهورتر انجام شده، هنوز نگرانی برای هزاران زندانی سیاسی قدیمی و جدید گمنام و ناشناخته وجود دارد. جای بسی خوشحالی‌ست که عزیزانمان بر اثر مقاومت خود وخانواده‌های‌شان درداخل وبیرون حصارزندان ومبارزات مردم درخیابان‌ها آزاد می‌شوند و حکومت را وادار به چنین عقب نشینی کرده‌اند. ممکنه تا مقطع انتشار این یادداشت تعدادی از این نام وران آزاد کردند که بسی جای خوشحالی خواهد بود اما باید حاکمیت را به چالش کشید که دیگر زندانیان (همه‌ی زندانیان سیاسی- امنیتی – عقیدتی) همچون: زینب جلالیان، سپیده قلیان، سعید ماسوری، غلامحسین کلبی، افشین بایمانی، سعید شاه‌قلعه، عبدالامام زایری، یحیی نواصری، ناظم بریهی، عبدالزهراهلیچی، حبیب‌الله لطیفی، سیدجابر آلبوشکه، محمدعلی عموری نژاد، سیدمختارآلبوشکه، یونش آقایان، علی بیگلو، حسن عبیات، توماج صالحی، سعید مدنی، ناهید تقوی، مهوش شهریاری، مریم حاج حسینی، نوید احسانی، الهه محمدی، مصطفی نیلی، بهاره هدایت، نرگس محمدی، سعید ماسوری، مریم اکبری منفرد، آرش کیخسروی، امیرسالار داوودی، گیتی شفیعی، اسماعیل عبدی، رسول بداغی، جعفرابراهیمی، کیوان مهتدی، علی اسدالهی، رضا شهابی، حسن سعیدی، داود رضوی و… را نیزهرچه زودترآزاد کند.شعار«زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را به شعاری کانونی بدل نماییم؛ «آزادی همه بازداشت شدگان ماه‌های اخیر را» برجسته سازیم.باید به مبارزه ومقاومت ادامه داد تا دیگرهیچ‌کجا وهیچ‌حکومتی نتواند زندانی سیاسی داشته باشد. بخشی از این مقاومت تداوم دادخواهی و افشاگری‌ست. آمران وعاملان بازداشت‌های غیرقانونی،بازجووشکنجه‌گران وزندان‌بان‌ها و همه‌ی مسئولینی که این اعمال غیرقانونی را مرتکب شده‌اند باید محاکمه و پاسخگو باشند.
۱- شرق، عفو رهبر شامل چه کسانی می شود؟،۱۶بهمن۱۴۰۱ https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-86919
