دست‌کاری اخبار و تحریف واقعیت قدرتمندترین سلاح در دستان قدرت‌ها است. آن‌ها می‌توانند واقعیتی کامل را ناپدید کنند. نمونه این امر یمن است.
در یمن، طبق گزارش ماه ژوئن یونیسف در هر ۱۰ دقیقه کودکی می‌میرد. این مرگ‌ها بخشی از فاجعه انسانی، در میان بدترین فاجعه‌های جهان، ازجمله همه‌گیری وحشیانه و با است که اکثریت قوی رسانه‌های جنگ ستای حریص غربی شاهد آن وانمود می‌کنند که کور و کر و لال هستند.
بااین‌حال، اطلاعات قابل‌دسترسی است. استثناهای گاه‌وبیگاه برای (شکستن) توطئه سکوت در سیستم اداری و رسانه وجود دارد. هفته ۱۰ جولای ایندیپندنت در بخش “صداها” درخواست وائل ابراهیم ، و کارکنان کمک در یمن را منتشر کرد.
” احیا کردن هر زیرساختی مانند خدمات بهداشتی، و سیم‌کشی دوباره شهر (صنعا) برای برق‌رسانی سال‌ها زمان می‌برد. ما به افراد زیادی نیاز داریم تا درباره یمن صحبت کنند.”
عربستان سعودی موردحمایت امریکا و بریتانیا، بمباران یمن، فقیرترین کشور منطقه را در ۲۳ مارس ۲۰۱۵ – بدون قطعنامه شورای امنیت، آن‌چنان‌که برای به راه انداختن جنگ‌های غربی از زمان جنگ ۱۹۹۹ کوزوو بیل کلینتون (بمباران صربستان) سنت بوده است – را آغاز کرد.
هدف اعلام‌شده حمایت آنگلوساکسون- امریکن از حمله سعودی احیا دولت موردحمایت امریکا، دولت رئیس‌جمهور عبدربوه منصور هادی بود، که تحت‌فشار مستمر شورشیان شیعه حوثی، که از سوی امریکا به پیاده‌نظام ایران، یا به‌صورت تحقیرآمیزی موردحمایت آشکار ایران بودن متهم بودند به عربستان گریخت.
ذهن آدم با فکر کردن با منطق خوش‌قلبی اخلاقی، که حمایت امریکا از قیام ( تا حد زیادی جعلی) در سوریه را توجیه می‌کند، زمانی که به ایران اجازه نمی‌دهند تا به حوثی‌های یمن، که برخلاف به‌اصطلاح ارتش آزاد سوریه و گروه‌های سازنده آن متشکل از ۸۰ درصد القاعده‌ای‌های خارجی و متحدان داعشی آن‌ها در سال ۲۰۱۱ به کشور مستقل سوریه حمله کردند، برای جنگ داخلی عادلانه می‌رزمند حمایت کند، دچار وحشت می شود.
آدم ریاکاری امپراتوری را می‌تواند تصور کند : حمایت از شورشی‌ها در یک مورد و حمایت از دولت قانونی در مورد دیگر.
به همین خاطر – پشتیبانی ایران از حوثی‌ها – سعودی‌ها هوا و بنادر یمن را برای جلوگیری از جریان حمل سلاح‌های ایرانی برای شورشی‌ها، با اضافه کردن رسوایی محاصره اقتصادی به محاصره جنگ مسدود کردند – رسوایی به خاطر آنکه بزرگ‌ترین قربانی این راهکار برای محاصره ایران، غیرنظامی‌ها هستند، که سنت مورداحترام دیگری از سوی جنگ علیه ترور متأسفانه فریبنده است.
محاصره “جریان ” غذا و دارو و دیگر نیازهای بهداشتی را نیز، آن‌چنان‌که خواهیم دید با پی آمده‌ای زیان‌بار، مسدود می‌کند.
ناظران صادق اندکی شک دارند که جنگ تحریک‌شده در یمن از سوی دولت اوباما و شریک بریتانیایی کوچک آن‌ها در کابینه کامرون، یک جنگ راهبردی (استراتژیک) است که هدف واقعی آن ایران است. شراکت بریتانیا (در این جنگ) به خاطر تجربه طولانی آن در “مدیریت” مستعمره‌های پیشین مانند عراق و یمن، در زمانی که در تجارت مداوم امپراتوری بریتانیا، که دوسوم تجارت جهان (آن روز) را شامل می‌شد، بندر عدن نقطه مرکزی و حیاتی رفت‌وآمد بود، مانند عراق ۲۰۰۳، بسیار ارزشمند است.
از مارس ۲۰۱۵، ۳.۲ میلیون یمنی آواره شده‌اند،(طبق محاسبه رسمی سازمان ملل) ۱۳.۰۰۰ نفر غیرنظامی زخمی شده‌اند، دو میلیون کودک نمی‌توانند به مدرسه بروند، نزدیک به ۱۵ میلیون نفر به مراقبت‌های بهداشتی اولیه دسترسی ندارند. اکتبر گذشته، سعودی مجلس عزاداری را در صنعا بمباران کرد که ۱۱۴نفر ( در برخی گزارش‌ها ۱۴۰نفر) کشته و۶۱۳ نفر از ۷۵۰شرکت‌کننده تنها در یک قتل‌عام از بسیار قتل‌عام‌ها – ازجمله در بازارها و اردوهای پناهندگان –زخمی شدند. کارشناسان سازمان ملل ناچار از اعلام آن شدند که سعودی‌ها قوانین بین‌المللی را نقض کرده‌اند، چون در بین دلایل دیگر آن‌ها دو بار حمله کردند، (حمله دوم) درحالی‌که سالن عزاداری هنوز از زخمی‌های حمله اول پر بود، انجام شد و زخمی‌های حمله اول را کشت. در ماه مارس، یک حمله هوایی سعودی ۴۰آواره سومالیایی را در یک قایق، که از جنگ در کشور خود می‌گریختند کشت، به‌تازگی یک بازار در مرز سعودی مورد ضربه قرار گرفت و ۶ کودک را کشت.
حمله‌های هوایی سعودی مدرسه‌ها، بیمارستان‌ها و زیرساخت‌های حیاتی مانند شبکه‌های برق و ذخیره‌های آب را نابود کرد که همه آن‌ها به‌صورت کلاسیک جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی است.
کمک بشردوستانه شاه سلمان و مراکز اعانه، توسط شاه سلمان بن عبدالعزیز آل سعود در سال ۲۰۱۵، با ادعای قاطعانه که عربستان سعودی “قصد کشتار غیرنظامی”ها را ندارد تأسیس شد. به‌جای آن، قصد داشتند تا ” خواست مردم یمن را که با زور ” توسط شورشیان حوثی گرفته‌شده بود باز پس بگیرند.
امداد پادشاهی سعودی یک شرکت روابط عمومی بریتانیایی را برای گسترش خبرهای خوب درباره کمک‌های بشردوستانه سعودی به یمن استخدام کرد : “ما برای کمک اینجاییم” درواقع امداد پادشاهی سعودی بیش از ۳ میلیارد دلار برای کمک به یمن اختصاص داده است :” کمک‌کننده نمره یک برای کمک و توسعه در یمن ” امداد پادشاهی سعودی به خود می‌بالد. اما، اگرچه انکار می‌کنند، کمک‌ها از طریق فیلترهای مختلف، ازجمله آژانس‌های سازمان ملل، با محدودیت‌های سری برای کی، کجا و چه وقت توزیع می‌شود. کارزار برای “قلب‌ها و مغزها” در یمن در هر روشی عجیب‌وغریب‌تر از سلف خود در جنگ امریکا در ویتنام است : اول بمباران، سپس تأمین نوار زخم‌بندی.
اندرو اسمیت از پویش بریتانیایی علیه تجارت اسلحه (CAAT), یک پیشنهاد کمک سعودی به یمن را در ایندیپندنت بیان کرد ” هر اعانه‌ای که به مردم کمک می‌کند باید مورد استقبال قرار گیرد، اما بهترین کاری که رژیم سعودی می‌تواند برای مردم یمن انجام دهد متوقف کردن کارزار بمباران وحشیانه‌ای است که هزاران نفر را کشته و میلیون‌ها نفر را در مرز قحطی قرار داده است.”
از ۲۷ میلیون جمعیت یمن، ۲۰میلیون نفر در عدم امنیت غذایی، به‌عبارت‌دیگر قحطی‌زده هستند. وائل ابراهیم به آمارهای منتشره از سوی سازمان ملل و دیگر آژانس‌ها ارجاع می‌دهد.
“به‌موازات ادامه جنگ من شاهد فقر بیشتر و بیشتری هستم. 20میلیون نفر از جمعیت ۲۷ میلیونی یمن به کمک نیاز دارند. من شرایط مشابه قحطی‌زدگی، کودکانی بارگه‌های سرخ در موهایشان – نشانه‌ای از سوءتغذیه، و هشداردهنده تعداد افراد در مراکز درمان تغذیه- دیده‌ام.”
بااین‌حال ما به‌ندرت شیون اعتراضی علیه این رنج عظیم در میان آن بخش از افکار عمومی امریکا– ازجمله چپ رادیکال، که زمانی که و جایی که به‌قول‌معروف تخلف‌ها با تمایلات تغییر رژیم و اشغال غربی هم‌زمان می‌شود ماهیچه‌های صوتی حنجره‌ها را از طرف حقوق بشر به کار می‌گیرند – می‌شنویم.
به‌راستی گیج‌کننده است که چرا مقامات به رسانه‌ها دستور نمی‌دهند تا برای جنگ صلیبی حقوق بشر در یمن مانند همانی که در لیبی و سوریه برای پوشش هدف‌های واقعی‌شان انجام دادند رضایت تولید کنند. آیا نمی‌توانند برای بالا بردن خشم واقعی “دیوی” پیدا کنند؟ یک گروه قومی، که حقوق بشر آن‌ها به‌صورت مهیبی از سوی “دیو” نقض می‌شود؟ چرا جنگ در یمن ستیزه‌ای این‌چنین شایان بی‌توجهی است؟
کلبی گری مرا ببخشید، اما عدم وجود توجیه ابزاری مانند شبحی که از انجام کار فراموش‌نشدنی خودداری می‌کند احساس می‌شود. شاید چیزی بسیار خجالت‌آور می‌توانست به دانش عمومی تبدیل شود. شاید اتحادی سودمند می‌توانست تحمل شود.
شاید
صنعت اسلحه‌سازی آمریکایی و بریتانیایی– همان‌طور که بدون شک تمام اعضا اتحاد ناتو و غیر آن – از جنگ در یمن سود می‌برند. دولت اوباما طی ۸ سال به ارزش ۲۰۰میلیارد دلار در بازار جهانی اسلحه، بزرگ‌ترین فروش اسلحه امریکا از زمان جنگ جهانی دوم – تنها بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار به عربستان سعودی – اسلحه فروخت. دولت ترامپ هم خود را به خاطر نمایش عوامانه دل‌بستگی یادگار پرستانه به پادشاهی ساتراپ ها (حاکمان قبلی) متمایز کرده است. در ژوئن ، سنای امریکا (۴۵ رأی به ۴۷ رأی) فروش اسلحه ۱۱۰ میلیاردی ترامپ به ریاض – فروش ۵۰۰میلیون دلار مهمات هدایت دقیق – را تصویب کرد.
صنایع جنگ بریتانیا با رنج یمن پیشرفت کرد. پویش بریتانیایی علیه تجارت اسلحه در ماه جولای در ایندیپندنت گزارش کرد.
” بریتانیای کبیر هم‌اکنون، فروش ۳.۳ میلیارد پوند اسلحه به عربستان سعودی را مجاز اعلام کرده است، جت‌های جنگنده ساخت بریتانیا با پرسنل نظامی آموزش‌دیده در بریتانیا پرواز می‌کنند و بمب‌های ساخت بریتانیا را بر سر یمن می‌ریزند. بریتانیا تنها تماشاگر این جنگ نیست، بلکه در آن شرکت فعال دارد.”
“شرکای جنایت ” مایل‌اند من صریح‌تر باشم : همان‌طور که گفتم، دولت بریتانیا نیروی هوایی سعودی را برای حمله‌های هوایی در یمن آموزش می‌دهد، هم‌زمان ترزا می از انتشار یک گزارش مطالعاتی درباره وابستگی ریاض به “افراط‌گرایان” جلوگیری می‌کند. خلبان‌های سعودی ” صراحتاً ” تئوری انداختن بمب‌های خوشه‌ای را، که توسط بریتانیا ساخته و فروخته‌شده‌اند آموزش می‌بینند. بمب‌های خوشه‌ای اگر در مراکز غیرنظامی مورداستفاده قرار گیرند سلاح‌های کشتارجمعی محسوب می‌شوند. استفاده از آن تنها برای مجروح کردن و کشتن سربازان دشمن مجاز است. زیبایی جنگ‌های اخیر آن است که ” ارتش ” به مفهوم بی‌شکلی تبدیل‌شده است. بنا براین هر چیزی رخ می‌دهد.
آن‌طور که اندرو اسمیت به دنبال رد درخواست در ایندیپندنت نوشت، در چند روز آخر، دادگاه عالی بریتانیا درخواست پویش علیه تجارت اسلحه، مبنی بر فراخوان دولت به تعلیق فروش اسلحه به عربستان سعودی را به خاطر استفاده از آن در یمن، ” تا زمان بازبینی ( قضایی) که آیا فروش اسلحه با قوانین صدور اسلحه بریتانیا و اتحادیه اروپا سازگار است یا نه ” رد کرد.
ظاهراً سلاح و ادوات نظامی فروخته‌شده به عربستان سعودی – هواپیماها، هلی‌کوپتر، پهپادها، بمب‌های خوشه‌ای و موشک‌ها – قوانین بریتانیا و اتحادیه اروپا را نقض می‌کنند، اگر چنین نیست چرا دادگاه باید درخواست برای بررسی قضایی عمل دولت را رد کند.
عدم شوق نهاد غربی برای محافظت از حقوق بشر چنین است که ما باید این تصمیم رسوا را زمانی بعد که با دستان خون‌آلود پهلوان‌های افسانه‌ای بی‌عاطفه و مزدور در رسانه‌ها در حمایت از جنگ‌های صلیبی ساختگی برای حقوق بشر تصادفی و گزینشی در جهان فریفته می‌شویم به یاد بیاوریم.
درحالی‌که جنایت در یمن از سوی رسانه‌ها باپشتکار انکار می‌شوند و به‌صورت مخفیانه از سوی دولت‌ها مورد کمک واقع می‌شوند، تأثیر آن‌ها انباشته می‌شود. شیوع وبا زندگی‌های بسیاری را می‌بلعد. هر ساعت یک نفر از بیماری‌های ناشی از آب می‌میرد. سوگ یادهای وائل ابراهیم در نوشته او در ایندیپندنت:
“این شرایط دهشتناک هستند که وبا را در یمن شایع کردند – من مایلم بدانم، من اینجا زندگی می‌کنم. بیماری لاعلاجی در خیابان‌های صنعا وجود دارد. در رانندگی نزدیک فرودگاه من به خاطر بوی گند به‌راحتی نمی‌توانم نفس بکشم.”
این شرایط پژواک وحشتناک آنچه را در دهه ۱۹۹۰ در عراق، تحت رژیم تحریم تحمیل‌شده از سوی بوش پدر و ادامه آن از سوی بیل کلینتون، برای سیزده سال تمام روی داد حمل می‌کند. پس از بمباران تأسیسات ذخیره آب عراق در طی جنگ خلیج (فارس)، امریکا به‌طور مؤثر( و شاید عمده) آب را با تحریم واردات کلر تسویه کننده مسموم کرد. آن‌چنان‌که اکنون آشکارشده است، ۵۰۰.۰۰۰ کودک زیر پنج سال عراقی هلاک شدند. مادلین آلبرایت وزیر خارجه غول مانند کلینتون، در گفتگو با «سی بی اس» پذیرفت که چنین مرگی ” ارزش” آن را داشته است. تحریم‌ها علیه عراق در ۶ اوت، هم‌زمان با ماه و روز بمباران هسته‌ای هیروشیما در سال ۱۹۴۵ اعلام شد. خیلی‌ها، با اعلام تحریم‌ها به‌عنوان بمب هیروشیمای دوم – این بار پرتاب‌شده بر عراق- به این هم‌زمانی سادیسمی اشاره کردند.
آلودگی وبا، با اسهال شدید،ناشی از آشامیدن آب آلوده با مواد مدفوع مشخص می‌شود. آلودگی در یمن اولین بار خود را در اکتبر ۲۰۱۶ نشان داد، اما بین آوریل و ژوئن ۲۰۱۷، شایع شد. بنا به اعلام سازمان بهداشت جهانی سازمان ملل، ۳۰۰.۰۰۰ یمنی از قبل آلوده‌اند. ۱۵۰۰ نفر مرده‌اند، که ۵۵ درصد آن‌ها کودک بوده‌اند. بیمارستان‌ها با بیمارانی که نشانه‌های وبا را نشان می‌دهند انباشته‌اند. آب آشامیدنی، سیستم تخلیه فاضلاب و بهداشت – ابزار جلوگیری از همه‌گیری- متأسفانه کمیاب است.
و هنوز کسی نمی‌پرسد: “آبا ارزش آن را دارد / داشت؟” شاید این پرسش بعداً، زمانی که تعداد مرده‌ها به پیشرفت آن جنایت واقعی، رسماً معروف به “سیاست خارجی” ایالات‌متحده امریکا در خاورمیانه، نقشه‌ای انتزاعی برای برنامه‌ریزها – نه سرزمینی که در داخل آن مردم زندگی می‌کنند و از برنامه رنج خواهند برد -، هیچ آسیبی نمی‌رساند، مطرح خواهد شد.
من؟ آه، زمانی که از وحشت تمام آن (فاجعه) گنگ می‌شوم به ادبیات رو می‌کنم. چه کسی بهتر از سارتر؟ بدون بریده گویی، ترکیب‌شده، از نقل‌قول طولانی در اولین رمان او تهوع :”تهوع در درون من نیست. من آن را آنجا بیرون از خودم احساس می‌کنم. من در درون آن هستم. من آن را روی دیوار، روی بند شلوار، همه‌جا در پیرامون خود احساس می‌کنم. یک هیولا؟ یک‌کاسه سنگ‌پشت عظیم؟ فرورفته در لجن؟ ده‌ها جفت چنگال یا باله‌های به‌آرامی جنبنده در لای و لجن؟ هیولا برمی‌خیزد. در ته آب”
منابع
گزارش وائل ابراهیم در باره وبا در یمن
آموزش خلیان های سعودی در بریتانیا
حمایت سنای امریکا از فروش اسلحه ترامپ به عربستان سعودی
بمب هاو محاصره پست کننده زندگی
تصمیم دادگاه عالی بریتانیا در باره فروش اسلحه به عربستان سعودی
فروش اسلحه ترامپ به عربستان سعودی
جرمی کوربین در برابر فروش اسلحه به عربستان سعودی
—————-
*عنوان اصلی نوشتار : یمن :جنگ چیزی که اتفاق نمی‌افتد حتی همان زمانی که رخ می‌دهد.
