جنبش دانشجوئی در کشور ما یکی از پایدارترین و تاثیرگذارترین جنبش‌های اجتماعی است. این جنبش تاریخ پرفراز و نشیبی در مبارزه علیه استبداد و برای آزادی و عدالت اجتماعی را سپری کرده است. اما در تاریخ این جنبش، ۱۶ آذر ١٣٣٢ از جایگاهی ویژه برخوردار است. ١۶ آذر مشعلی است فروزان بر فراز جنبش دانشجویی. جنبشی که همبستگی، مقاومت و امید به تحول را در کشور ما اشاعه می دهد.
دانشجویان دانشگاه تهران در ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ به اعتراض علیه رژیم شاه برخاستند. پاسخ رژیم شاه و نیروهای سرکوب آن به اعتراض دانشجویان، گلوله بود. گلوله های رژیم کودتا سینه دانشجویان: مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قندچی را شکافت و خونٍ آن ها صحن دانشگاه را رنگین کرد. استبداد ستم شاهی صدای خروشان جوانان کشور را برنتافت و لبه تیز حمله و سرکوب خود را متوجه دانشجویان و دانشگاه ها کرد. استبداد ولایی نیز با شدت و خشونت بیشتری همان راه را پیمود.
سرکردگان جمهوری اسلامی دریافته اند که دانشجویان و دانشگاهیان، نیروی آگاه، امیدآفرین، شجاع و تاثیرگذار برروند رشد و تحول سیاسی و فرهنگی جامعه هستند. لذا آن ها لحظه ای از مقابله، رو دررویی و سرکوب جنبش دانشجوئی کوتاه نیامده و تمامی مساعی خود را بکار گرفته اند تا با اجرای ترفندها و سناریوهائی چون انقلاب فرهنگی، نفوذ حوزه ها در مراکز دانشگاهی، دانشگاه این مرکز روشنگری را به عقب رانده و ناکارآمد کنند.
همه ساله در سالگرد ۱۶ آذر، دانشجویان و حکومت در برابر هم صف آرائی می کنند. دانشجویان به میدان می آیند تا خواست آزادی و عدالت را رساتر فریاد کنند. در سال ۱۳۷۸ تقابل حکومت و دانشجویان، رویداد خونین ۱۸ تیر را آفرید. جمهوری اسلامی به دنبال این رویداد، برای دور کردن دانشگاه ها از مبارزات جاری جامعه به ستاره دار کردن دانشجویان معترض، دستگیری و زندان فعالان دانشجویی و تحمیل فضای پادگانی در دانشگاه ها متوسل شده است.
در جمهوری اسلامی تبعیض در دانشگاه ها شدت گرفته است. گزینش جنسیتی و گسترش روند پول سازی در عرصه آموزش عمومی و افزایش بی رویه مدارس غیر انتفایی با امکانات ویژه و میدان دادن به موسسات آموزشی وابستگان به نهادهای قدرت، که به نام خصوصی سازی انجام می شود، از جمله سیاست هایی است که شرایط نابرابری را در رقابت ها رقم می ز ند. تاثیرات این روند مخرب به ویژه برای فرودستان جامعه بیشتر بوده و فشارهای مالی زیادی به دانشجویان و خانواده های آنان وارد کرده است. ادامه این روند، ورود دانشجویان کم درآمد را به دانشگاه ها بسیار دشوار نموده است.
ما بر مطالبات جنبش دانشجوئی تاکید داریم:
ـ برداشتن نگاه امنیتی از دانشگاه و فعالیت های صنفی، علمی، سیاسی و فرهنگی و جایگزینی نگاه مدرن، اعتماد آفرین و قانون مدار.
ـ انتخاب و گزینش مسئولین دانشگاه های ایران از میان اساتیدی که شأن علم و هم زیستی ضروری دانش و آزادی را به تمامی قدر نهند.
ـ فراهم ساختن زمینه های بازگشت بی قید و شرط استادان اخراجی و دانشجویان ستاره دار به دانشگاه ها.
ـ آزادی بی قید و شرط دانشجویان زندانی و پایان دادن به جو پلیسی و ارعاب در دانشگاه ها.
ـ به رسمیت شناختن تشکل های مستقل و سراسری دانشجوئی و ایجاد فضای مساعد برای فعالیت های صنفی، سیاسی و فرهنگی دانشجویان .
ـ به رسمیت شناختن حق استقلال و خودگردانی دانشگاه ها و برقراری روندهای دموکراتیک در تصمیم گیری ها و اداره دانشگاه.
ـ احیای مجدد رشته های علوم انسانی و پایان دادن به اجرای طرح ارتجائی تبعیض جنسیتی و عقیدتی در گزینش اساتید و دانشجویان و برچیدن پذیرش تک جنسیتی در برخی از رشته های دانشگاهی.
ـ تغییر سیستم کنونی پذیرش دانشجو و رفع تبعیض در آن.
ـ لغو طرح کارورزی
ما براین باوریم که علیرغم تنوع و تکثر اندیشه ها در بین دانشجویان، استقلال دانشگاه از حکومت، آن حلقه محکم و پایداریست که اگر دانشجویان راهنمای خود قرار دهند، می توانند در دستیابی به خواسته های خود نیرومندتر و موثرتر عمل کنند.
ما سه جریان چپ که برای آزادی و رهائی مردم مبارزه می کنیم، با گرامی داشت یاد و خاطره تمامی جانباختگان جنبش دانشجوئی و با ارج گذاری به مبارزه دانشجویانی که در شرایط سخت و دشوار ایستادگی می کنند، از تمامی جریان های سیاسی، تشکل های دانشجوئی و همه کسانی که حرمت انسان را پاس می دارند دعوت می کنیم که صدای دادخواهی دانشجویان را علیه سرکوب و استبداد، پر طنین نمایند.
پاینده و پر توان باد جنبش دانشجوئی ایران
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
هیئت مسئولین کنشگران چپ
هیئت هماهنگی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ـ طرفداران وحدت چپ
۱۶ آذر ۱۳۹۶ (۷ دسامبر ۲۰۱۷)
