گزارش اول ماه مای سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) برلین
هزاران نفر از مردم آلمان از جمله در شهر برلین، در بیش از ۴۰۰ اکسیون سیاسی و اعتراضی به دعوت سندیکا ها و اتحادیه های کارگری در سراسر این کشور شرکت کردند و نسبت به دست درازی ها و تجاوز روزافزون دولت های سرمایه داری و به ویژه نمایندگان هار آن ها در نهاد های تصمیم گیری و تولیدی به خیابان ها ریختند. و نسبت به نابرابری ها اقتصادی و مشکلات معیشتی و تبعیض آشکار جنسیتی اعتراض کردند.
در کشور ما ایران شریط زندگی هر روز و هر ساعت دشوار تر می شود, نارسایی در اداره و ادامه زندگی روزمره به دلیل کمبود در آمد و دستمزد و همچنین نگرانی از بیکار شدن و عدم وجود اطمینان به ادامه اشتغال, در هم ریختن ثبات و روال یک زندگی حد اقلی, نقش عمده ای در تخریب مناسبات خانواده ها و عدم علاقه مندی به تشکیل خانواده در اقشار کم در آمد بازی می کند., عدم دسترسی خانواده ها به در آمد کافی در تامین امکانات آموزشی فرزندان شان, و در نتیجه رشد بی سوادی و و نداشتن بهداشت عمومی و در آخر استبداد و خشونت حکومت دیکتاتوری و مرتجع جمهوری اسلامی, در نبود آزادی اندیشه و اطلاع رسانی, در روابط عمومی جامعه ضربه های سنگینی وارد کرده است و این روند غیر انسانی همچنان ادامه دارد. از طرفی باید توجه داشت که میزان اجحاف و خشونت بر زنان و کودکان و خانواده های تهی دست صد چندان است که با چهره های متفاوت از جمله خشونت خانگی, خود کشی ها, بازداری دختران از رفتن به مدرسه, تبعیض در پرداخت دستمزد مناسب در تامین حد اقل ها, در زندگی خصوصی و جامعه, چهره غیر انسانی خود را نشان می دهد. ثروت ملی در کشور ما , توسط دستگاه حکومتی و کارپردازانش چپاول و غارت می شود و جامعه با سیاست های ضد ملی و کارگری آن ها, به فقر و فلاکت رسیده است. گروه کار کارگری سازمان با صدور اطلاعیه ای به مناسبت اول ماه مای به نکات مهمی اشاره کرده است:
“سالی که گذشت، برای طبقهٔ کارگر ایران، سالی سخت و در عین حال سرشار از مقاومت و امید به تغییر بود. معلّمان و بازنشستگان با تظاهرات هفتگی و سراسری، اعتراضات خود را علیه نابرابری، بی‌عدالتی و فقر نشان دادند. پرستاران، در اعتراض به دستمزدهای ناعادلانه، فشارهای طاقت‌فرسا و نبود امنیت شغلی، به میدان آمدند. کارگران صنعتی، به ویژه کارگران پیمانکار در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد و راه‌آهن، بارها دست به اعتصاب زدند؛ برای دستمزدی متناسب با تورم، برای ایمنی محیط کار و برای کرامت انسانی. پاسخ حاکمیت اما، به این موج اعتراضات، چیزی جز سرکوب، بازداشت، تهدید و خشونت نبود.” دقیقا به همین علت است که ایجاد تشکل های مستقل کارگری بیشتر از هر زمان, امری ضروری و فوری است. اتحاد نیرو های کار, می تواند در آغاز دستگاه حکومتی را به عقب نشینی وارد و سر انجام با اتحاد و همبستگی, دسترسی به مطالبات شان را امکان پذیر نماید.در همین ارتباط در اعلامیه گروه کار سازمان تاکید شده است:
“جنبش چپ ایران از بدو شکل‌گیری خود سازمان‌دهندهٔ مبارزه در راه حقوق کارگران و تشکل یابی و تعّییّن مبارزهٔ متّحد در این راه بوده است. در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی مانع از فعّالیت تشکل‌های مستقلّ کارگری و پیگرد تشکّل های پیشینه‌دار چپ از هر طیف و باوری ست، ضرورت یافتن راه‌هایی نو برای تأمین ضرورت تاریخی وحدت کارگران و زحمتکشان موضوعیت هر چه بیش‌تری می‌یابد. ایجاد همبستگی و اتحاد و تشکل‌های مستقل کارگری، در صدر خواسته‌های جنبش کارگری ایران قرار دارند . بدون تشکل‌یابی مستقل، هیچ‌یک از خواسته ها و مطالبات به حق و حیاتی کارگران، از دستمزد و امنیت شغلی گرفته تا رفاه، آموزش، درمان و کرامت انسانی، تحقق پیدا نخواهدکرد.”
در چادر سازمان، با پلاکاردها و پوستر ها و شعارهائی در دفاع از حقوق و مطالبات کارگران, معلمان, زنان و زندانیان سیاسی و دفاع از صلح به زبان آلمانی و فارسی در معرض بازدید کنندگان گذاشته شده بود. اطلاعیه گروه کار سازمان و هیات سیاسی –اجرایی سازمان به زبان های فارسی و آلمانی در دسترس مراجعه کنندگان قرار داده شده بود. در کنار چادر سازمان, بازدید کنندگان و دوستداران سازمان به گفتگو پرداختند. امسال با توجه به تعرض جریان راست و قدرت گیری آن ها در آلمان و دیگر کشور های اروپا, حضور نیروهای چپ به مراتب بیشتر شده بود و به مراجعه کنندگان چادر ما هم افزوده شده بود. و اعلامیه های هیات سیاسی– اجرایی سازمان و گروه کار کارگری سازمان مورد استقبال آن ها قرار گرفت و تا آخرین برگ ها مورد استفاده بازدید کندگان قرار گرفت. رفقای چادر سازمان در برلین با موزیک, کیک و شرینی از بازدید کنندگان پذیرایی کردند. به امید بهروزی کارگران ایران. درود.
