برگردان از امانیته
۱. مشروعیت‌بخشی به خشونت اسرائیل با روایت «دفاع مشروع»:
رهبران G7 (هفت کشور بزرگ سرمایه داری جهان -مترجم )– به‌جز ژاپن – در بیانیه‌های خود از «حق دفاع مشروع اسرائیل» حمایت کرده‌اند. این روایت، برخلاف واقعیت‌های میدانی، تلاش دارد اسرائیل را در جایگاه قربانی ترور قرار دهد، نه یک متجاوز. این موضع‌گیری هماهنگ با گفتمان بنیامین نتانیاهو است که سعی دارد تجاوزات اسرائیل را به‌عنوان واکنش دفاعی جا بزند.
۲. بازگشت به مفهوم «جنگ پیش‌دستانه»:
استناد به تهدید هسته‌ای ایران برای توجیه اقدام نظامی، یادآور دکترین بوش در حمله به عراق است. چنین نگرشی به وضوح با اصول حقوق بین‌الملل – از جمله اصل منع توسل به زور – در تضاد است و خطر نهادینه شدن قانون جنگل را تشدید می‌کند.
۳. شکست دیپلماسی در عمل:
اگرچه G7 از آتش‌بس و کاهش تنش حمایت لفظی می‌کند، اما در عمل، مواضع آن‌ها توازن قوا را به‌نفع اسرائیل حفظ می‌کند. دیپلماسی وقتی به‌واقع راه‌گشا خواهد بود که با انصاف و بی‌طرفی همراه باشد، نه با جانبداری از متجاوز.
۴. تنش در سیاست داخلی آمریکا:
خروج عجولانه ترامپ از نشست G7 نشان‌دهنده درگیری داخلی در آمریکا بر سر میزان مداخله این کشور در جنگ‌هایی است که متحدانش آغاز می‌کنند. این نشان‌دهنده اختلافات عمیق راهبردی در غرب نیز هست.
۵. اقدامات تحریک‌آمیز نتانیاهو:
نتانیاهو نه تنها با بمباران مناطق مسکونی به قواعد انسانی جنگ پایبند نیست، بلکه با تهدید به ترور رهبر یک کشور مستقل (آیت‌الله خامنه‌ای)، آشکارا اصول حاکمیت ملی و قوانین بین‌الملل را زیر پا می‌گذارد.
ژولیا حملوی سردبیر سایت انترنتی روزنامه اومانیته
برگردان: احمد باقری
منبع: اومانیته
