در ساعات اولیه ی بامداد روز، یک‌شنبه، ۱ تیر ۱۴۰۴۰ (۲۲ ژوئن ۲۰۲۵ میلادی) بمب‌افکن‌های آمریکایی به دستور دونالد ترامپ، با تجاوز به حریم هوایی میهن‌مان ایران، سه مقر تأسیسا ت هسته‌ای کشورمان در فردو، اصفهان و نطنز را بمباران کردند. این اقدام آمریکا نقض و زیر پا گذاشتن تمامی قوانین بین‌المللی است.
ما تجاوز جنایت‌کارانهٔ آمریکا به میهن‌مان را قاطعانه محکوم میکنیم. هیچ دلیل، بهانه و توجیهی نمی‌تواند مبنای حقوقی و قانونی برای ارتکاب این جنایات باشد. متأسفانه، ساختارهای قانونی بین‌المللی در پیشگیری از این تجاوز و ارائهٔ واکنشی مؤثر، ناکارآمد و ناتوان بوده‌اند.
ایران در حالی هدف تجاوز نظامی قرار گرفت که هم‌زمان در حال مذاکره با ایالات متحده و کشورهای اروپایی بود. مذاکرات ایالات متحده آمریکا تاکنون بیش از آن‌که در مسیر دستیابی به صلح و توافق واقعی باشد، در عمل ابزاری برای وقت‌کشی و منحرف کردن افکار عمومی از اجرای اهداف واقعی و برنامه‌ریزی‌شده‌اش بوده است. با این حال، سه قدرت اروپایی به‌جای محکوم کردن این تجاوز و عامل آن، می‌کوشند جهانیان را قانع کنند که اسرائیل «حق دفاع از خود» داشته است. چه منطق ارباب‌منشانه و مغرضانه‌ای! مگر چه کسی به اسرائیل حمله کرده بود؟ تمامی شواهد گویای آن است که غربِ جمعی، بیش از پیش از منطق و انصاف تهی شده و اسیر منافع منطقه‌ای و ژئوپولیتیکی خود گشته است؛ تا جایی که جنایت و تجاوز را با عنوان «دفاع از خود» توجیه می‌کند.
در شرایطی که بخش بزرگی از جامعهٔ جهانی، جنایات اسرائیل در تجاوز نظامی به میهن ما را محکوم کرده است، جهان غرب نه تنها به‌طور جمعی مانع از محکومیت قانونی اسرائیل و رهبران آن در نهادهای بین‌المللی شده، بلکه حتی در مواردی مانند صدور حکم دیوان دادرسی بین‌المللی نیز از متهمان جنایات متعدد—به‌ویژه بنیامین نتانیاهو—در برابر اجرای عدالت محافظت می‌کند. فراتر از این، غرب عملاً به شریکی در ارتکاب این جنایات، از جمله نسل‌کشی نژادپرستانه علیه مردم بی‌گناه و ستمدیدهٔ فلسطین، بدل شده است.
هر چند مطابق قوانین بین‌المللی، حق واکنش به تجاوزگری حق هر کشوری‌ست که مورد تجاوز قرار می‌گیرد، اما ما واکنش نظامی جمهوری اسلامی به تجاوز آمریکا را به سود منافع ملی مردم و کشورمان نمی‌دانیم. واکنش نیروهای نظامی ایران به تجاوز آمریکا می تواند موجب خسارات جبران ناپذیری به کشور گردد. اما اسرائیل را تا دست از تجاوز برندارد، پاسخ متقابل قاطع باید داد.
تجربهٔ تاریخی و دیپلماسی جهانی بارها نشان داده است که گفتگو، حتی با دشمنان، گاه تنها راه پیشگیری از فجایع بزرگ و ویرانگر است. در شرایط کنونی، آتش‌بس را مهم‌ترین گزینه برای حل‌وفصل بحران با ایالات متحده می‌دانیم. ما با تأکید فراوان اعلام میکنیم که چه تصمیم به آتش‌بس، حتی اگر موقت باشد، و چه ادامهٔ مسیر تقابل نظامی، بدون مشارکت آگاهانه، آزادانه و صریح مردم، خطایی راهبردی و نابخشودنی خواهد بود.
از این‌رو، از جمهوری اسلامی ایران انتظار می‌رود در راستای حفظ عزت ملی و جلوگیری از گسترش فاجعه‌ای فراگیر، برای تحقق آتش‌بس تلاش کند و در سریع‌ترین زمان ممکن، سازوکاری قانونی، شفاف و جامع برای برگزاری همه‌پرسی ملی فراهم آورد؛ تا ملت ایران آزادانه دربارهٔ مسیر آیندهٔ کشور و راهبرد کلی در مواجهه با قدرت‌های جهانی تصمیم بگیرند.
هم در تاریخ دیرینهٔ میهن ما و هم در تاریخ جهان کهن گفتگو حتی با دشمنان و مهاجمان جزو عرف روابط جهانی بوده است. هرچند این گفتگوها نه با اسراییل و نه با آمریکا با هدف رسیدن به توافقی عادلانه و منصفانه و قانونی غیرممکن است، اما چنین گفتگوهایی برای دستیابی به آتش بس با این کشورها ضرورت غیر قابل انکار دارد.
یک‌شنبه، ۱ تیر ۱۴۰۴ (۲۲ ژوئن ۲۰۲۵ میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
