۳۷ سال ازاعدام های دسته جمعی زندانیان سیاسی درسال ۱۳۶۷ می گذرد. آنچه امروزازآن جنایت می دانیم، قتل عام زندانیان سیاسی با چند پرسش کوتاه سیاسی- ایدئولوژیک انجام شده، که دراین سال ها به جزئیات آن پرسش ها بارها اشاره شده است. اما انچه تا کنون آشکارنشده است وفقط برپایه حدس وگمان وتحلیل ها است، انگیزه واسباب وعلل ارتکاب این جنایت هولناک است، که درتاریخ کشورمان نه کم سابقه، بلکه بی سابقه وهمچنان رازی است سربه مهرکه وجدان عمومی جامعه می کوشد تا به حقیقت دراین باره دست پیدا کند.
آری! حافظه تاریخی جامعه ما هرگزاین جنایت را فراموش نکرده وتا کشف حقیقت آن را فراموش نمی کند ووجدان عمومی جامعه نیزپشتیبان خانواده های قربانیان وجان بدربردگان دادخواه است تا به انگیزه آمران وعاملان این جنایت واقف شود، چه این درد را، که درپیکروروح وروان خود حس می کند، باسپردن جنایتکاران به دست عدالت آرام می گیرد، واین بارگران ظلم وبی عدالتی ازحافظه تاریخی مردمان این سرزمین اینگونه برداشته خواهد شد.
دراین جنایت هزاران زندانی سیاسی با گرایش های چپ ومذهبی که دوران محکومیت خود را سپری می کردند، درماه های مرداد وشهریورسال ۱۳۶۷ به داد گاه های مرگ اعزام ومحکوم به اعدام شدند.
ما یاد رفقا، انوشیروان لطفی، حمید منتظری، ناصرعطایی، محمد حسین دیانک شوری( منصور)، خشایارخواجیان( فرامرز)، حسین قاسمی نژاد، سیاوش شکوهی، بهمن باقری ومهدی عماری وصدها رفیق فدایی وهمه رزمندگان راه آزادی وعدالت را گرامی می داریم وبه خانواده های سربلند آنان بخاطرسال ها پایمردی درزمان حیات آنان ودرزندان وبعد ازاعدام این سروقامتان درود می فرستیم.
ازطرف رفقای اعدام شدگان تابستان
سال ۱۳۶۷
گروه خرداد ،هوادار سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت)-داخل کشور۰
