عصر روز سه‌شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۴ (۹ سپتامبر ۲۰۲۵میلادی) اسراییل در یک حملۀ جنایت‌کارانه به خاک قطر، یک مجتمع مسکونی در دوحه پایتخت این کشور را هدف حملۀ هوایی خود قرار داد. اسراییل می‌گوید هدف این حمله سران حماس بود که برای بررسی موضوع آتش‌بس در غزه در دوحه گرد هم آمده بودند. در این حمله ۱۰تن از اعضای حماس و همراهان و خانواده‌های آنان کشته شده‌اند. اما به گفتۀ حماس، رهبرانی که هدف اصلی اسراییل بوده‌اند، از این حمله جان سالم به‌در برده‌اند.
این حمله تنها یک روز پس از حملۀ اسراییل به خاک سوریه و مواضع نیروهای هوادار ترکیه در این کشور صورت گرفت. قطر حملۀ اسراییل به خاک خود را «بزدلانه و جنایت‌کارانه» توصیف کرد. دفتر نخست‌وزیر اسراییل پس از این حمله اعلام کرد که عملیات توسط اسراییل به‌صورت مستقل انجام شده و دولت اسراییل مسئولیت کامل آن را بر عهده می‌گیرد. در عین حال تایید کرد که آغاز حمله به دولت آمریکا اطلاع داده شده است. رییس کنست (پارلمان اسراییل) نیز با انتشار ویدیویی از حمله به قطر، آن را «پیامی به کل خاورمیانه» توصیف کرد. حملۀ تروریستی دولت نتانیاهو و نقض حاکمیت ملی قطر، با محکومیت گستردۀ کشورهای منطقه و جهان روبه‌رو شد.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، حملۀ اسراییل به قطر را تجاوز به حق حاکمیت این کشور می‌داند و آن را شدیداً محکوم می‌کند. این حمله در کنار دیگر حملات تاکنونی اسراییل به کشورهای منطقۀ ما، نقض آشکار حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل متحد به شمار می‌روند. هدف قرار دادن قطر که از سال‌ها پیش میزبان مذاکرات غیرمستقیم حماس و اسراییل، به واسطۀ آمریکا بوده و نقش میانجی میان گروه‌های فلسطینی و غرب را ایفا کرده است. عملاً تضعیف همین نقش و فرستادن پیامی بازدارنده به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. هیئت نمایندگی حماس زمانی در دوحه مورد حملۀ اسراییل قرار گرفت که اعلام کرده بود شرایط ترامپ برای آتش‌بس در غزه را می‌پذیرد. حمله به محل نشست سران حماس در دوحه، همان نقش حمله به ایران را در میانۀ مذاکره با امریکا ایفا می‌کند. این حملات جنایت‌کارانه نشان می‌دهند که اسراییل به دنبال صلح و پایان جنگ در غزه نیست.
قطر یکی از نزدیک‌ترین متحدان آمریکا در خلیج فارس و میزبان پایگاه هوایی العدید بزرگ‌ترین پایگاه نظامی ایالات متحده در منطقه به شمار می‌رود. حمله به خاک قطر، آن هم به بهانۀ حضور هیئت حماس، نشان‌دهندۀ آن است که اسراییل در زیرپا گذاشتن مرزهای بین‌المللی برای خود حدومرزی قائل نیست. روشن است که اسراییل بدون اطمینان از حمایت آمریکا به خود اجازه نمی‌داد یکی از متحدان نزدیک این کشور را هدف حملات هوایی خود قرار دهد.
اسراییل از آغاز جنگ غزه تاکنون به قلمرو هشت کشور منطقه حمله کرده است: فلسطین، لبنان، سوریه, عراق، یمن، تونس ایران و اکنون قطر. این گستره نشان‌دهندۀ یک سیاست راهبردی است که نشان می‌دهد اسراییل این حق را برای خود قائل است که در هر نقطه‌ای از جهان با ادعای «حفظ امنییت اسراییل» به عملیات نظامی دست بزند. این رفتارهای جنایت‌کارانه نه تنها نقض آشکار منشور سازمان ملل و اصل حاکمیت ملی کشورهاست، بلکه هدف اصلی‌اش پیاده کردن طرح «تغییر چهرۀ خاورمیانه» از طریق حملات نظامی و سیاستهای تجاوزکارانه است. سیاستی که پیشبردش امنیت و ثبات منطقه و جهان را با خطر جدی روبه‌رو کرده و می‌کند.
اینک اسراییل وارد مرحله‌ای تازه از توسعه‌طلبی و تروریسم شده و کانون‌های چالش‌برانگیز و بحرانهای امنیتی جدیدی را به‌وجود آورده است. حمله به یکی از متحدان استراتژیک ایالات متحده و کشوری که سرمایه‌گذاری‌های کلان مالی در صنایع و بانک‌های آمریکایی دارد، استراتژی امنیتی این کشور و دیگر اعضای شورای همکاری خلیج فارس را که بر پیمان‌های نظامی با آمریکا و توسعۀ اقتصاد نفتی تکیه دارند، با چالش جدی مواجه کرده است.
وقایع اخیر، همان‌گونه که ما در آغاز جنگ غزه در بیانیه‌ای هشدار داده بودیم، بیش از پیش نشان داد که جنگ جاری در غزه دیگر صرفاً یک منازعۀ محلی نیست، بلکه بحرانی منطقه‌ای و بین‌المللی است که حتی منافع غرب را در منطقه تهدید می‌کند. در چنین شرایطی، پرسش اساسی این است: آیا جامعۀ جهانی قادر خواهد بود حداقلی از بازدارندگی در برابر اسراییل اعمال کند، یا این کشور به‌واسطۀ پشتیبانی یا بی‌عملی حامیان همیشگی‌اش و حمایت سرمایه‌دارها و لابی‌های قدرت‌مند، همچنان بدون هیچ محدودیتی مرزهای جنگ را جابه‌جا خواهد کرد؟
حمله اسراییل به قطر نشان داد که حضور نیروهای آمریکایی در شیخ‌نشین‌های خلیج فارس؛ کویت، بحرین، قطر و امارات متحده عربی بر خلاف ادعاهای امریکا، نه برای دفاع از این کشورها بلکه فقط برای تامین منافع غرب در منطقه است. از نظر ما، تنها یک هم‌بستگی و همکاری منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و فشار بر سازمان‌های بین‌المللی قادر خواهد بود، صلح و ثبات را به منطقه بازگردانده و دست متجاوز را از سرزمین و مال و جان مردم منطقه کوتاه کند.
امروز باید جامعۀ جهانی را بسیج و دعوت کرد تا دنبال راه‌کارهای جدی و عملی برای برقراری آتش‌بس در غزه، پایان دادن به رنج و درد مردم فلسطین، به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطین، پیشبرد راه‌حل «دو کشور ،دو ملت» و برقراری امنیت در منطقه و جهان باشند. توسل به ابزارهای عملی حقوقی و سیاسی مانند ارجاع پرونده به دیوان کیفری بین‌المللی، بردن پروندۀ اسراییل به شورای امنیت و اعمال فشار بر شورای امنیت برای پیگیری آن، باید در دستور روز مخالفان جنگ و مخالفان تروریسم دولتی اسراییل قرار بگیرد.
پنجشنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۴ (۱۱ سپتامبر ۲۰۲۵میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
