دوشنبه ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۸:۳۵
سازمان ما ضمن مخالفت با نظام غارتگر سرمایهداری و امپریالیسم، به همبستگی با همهٔ کارگران، زحمتکشان و محرومان جهان و مردمان ستمدیده ادامه میدهد و میکوشد با تأمین نزدیکی و همگامی با نیروهای مترّقی، چپ و سوسیالیست منطقهٔ تاریخیمان در راه همبستگی، تعامل و تأمین صلح، امنیّت و آرامش میان همهٔ مردمان منطقه مبارزه کند.
جمهوری اسلامی تا کنون توانسته است که در عرصه ی داخلی با مهندسی انتخابات با ریاست جمهوری پزشکیان کنار بیاید، ف ا ت ف را از بایگانی مجمع تشخیص مصلحت نظام برای بررسی در بیاورد و در سیاست خارجی مذاکره ی مستقیم با آمریکا را در دستور کار خود قرار دهد. تمام این اقدامات عقب نشینی از مواضع تا کنونی ج. ا. است، می ماند اینکه معلوم شود است که برای حصول توافق چقدر عقب نشینی و نرمش بیشتر صورت خواهد گرفت.
جنایت کاران و متجاوزان به حقوق اساسی مردم، فارغ از مقام و درجهای که دارند، باید در دادگاههای علنی و با رعایت کامل قوانین و کنوانسیونهای بینالمللی و داخلی محاکمه و پاسخگو شوند. از همین منظر، هرگونه ترور و قتلهای ارادهگرایانه نیز باید بهطور قاطع محکوم شود.
مردم ایران تنها به دنبال صلح و تعامل و همزیستی مسالمتآمیز با تمام کشورهای جهاناند. انتظار مردم ما در وهلۀ اول از جمهوری اسلامی است که پای ایران را به جنگی نابرابر و شوم نکشاند مردم ما و مردم جنگزده و بحران زدۀ منطقه، به ویژه غزه و لبنان، از سازمان ملل متحد نیز انتظار دارند که همۀ توان و امکاناتش را برای متوقف کردن اسراییل در تداوم و تعمق جنگ و در اولین مرحله برقراری فوری آتشبس به کار گیرد.
شاید یکی از مهمترین درسها آن باشد که شعار “همه با هم” که در انقلاب ۵۷ تجربه شد، نشان داد کسانی که منابع مالی و رسانهای بیشتری دارند، میتوانند از نیروی دیگران برای رسیدن به قدرت استفاده کرده و خود را بعنوان صاحبان انقلاب معرفی کنند. این امر بهویژه در در شرایطی که چشمانداز و برنامه مشخصی وجود نداشته باشد، بهراحتی قابل تحقق است.
پخشان عزیزی در بخشی از نامه خود نوشته بود: «کار در کمپهای آوارگان جنگی میتوانست بزرگترین خدمت اخلاقی – وجدانی برای جامعهای باشد که سالیان سال تحت ظلم و ستم بوده است.» و پرسیده بود «آیا هر که آنجا است، عضو پکک است؟»
در آن سو،
در فاصله کوتاهی از سرمایِ دی،
میان زباله ها نشستی،
نمی دانم از کدام راه آمدی،
با کدام رهتوشهِ به شب می رسی
دین در ایران، در دورهی انقلاب ۱۳۵۷ برای تودهی وسیعی از مردم خیالانگیز شد. اما اینک انرژی خیالانگیزی آن از دست داده است. آن انرژی برای همه از دست نرفته، اما دیگر نمیتواند به شکلی فراگیر خیالانگیز شود.
فیلم دانه درخت انجیر مقدس, داستان دو خواهر ایرانی است که در تظاهرات «زن، زندگی، آزادی» گرفتار میشوند. این فیلم به صورت مخفیانه فیلمبرداری شده است و در مسابقه اسکار ۲۰۲۵ برای آلمان رقابت خواهد کرد.
همه ما که در بیرون این دیوارها زندگی میکنیم برای متوقف کردن این چرخه خشونت و نابرابری مسئولیت داریم و باید علیه آن اعتراض کنیم. سنگسار، اعدام یا هر مجازات غیرانسانی دیگر صرف نظر از نوع اتهام یا انگیزه و اعتقاد محکومان، چیزی جز نابودی و ظلم نیست و باید برای همیشه از دستگاه قضایی حذف شود. نه به اعدام، نباید فقط شعاری باشد، بلکه باید به منشوری تبدیل شود که کرامت انسانی و حقوق برابر را برای همه، فارغ از جنسیت و جایگاه اجتماعی، به رسمیت بشناسد.
سازمان ما ضمن مخالفت با نظام غارتگر سرمایهداری و امپریالیسم، به همبستگی با همهٔ کارگران، زحمتکشان و محرومان جهان و مردمان ستمدیده ادامه میدهد و میکوشد با تأمین نزدیکی و همگامی با نیروهای مترّقی، چپ و سوسیالیست منطقهٔ تاریخیمان در راه همبستگی، تعامل و تأمین صلح، امنیّت و آرامش میان همهٔ مردمان منطقه مبارزه کند.
روز جمعه ۱۹ بهمن ۱۴۰۳، به مناسبت پنجاهوچهارمین سالگرد بنیانگذاری جنبش فدایی، در نشستی در سامانۀ کلابهاوس این روز تاریخی و نمادین جنبش فدایی را پاس میداریم و روند شکلگیری و تکامل این جنبش را به بحث و بررسی مینشینیم
سازمان ما ضمن مخالفت با نظام غارتگر سرمایهداری و امپریالیسم، به همبستگی با همهٔ کارگران، زحمتکشان و محرومان جهان و مردمان ستمدیده ادامه میدهد و میکوشد با تأمین نزدیکی و همگامی با نیروهای مترّقی، چپ و سوسیالیست منطقهٔ تاریخیمان در راه همبستگی، تعامل و تأمین صلح، امنیّت و آرامش میان همهٔ مردمان منطقه مبارزه کند.