در اسرائیل و فلسطین، موج جدیدی از سرکوب با افزایش مقاومت مواجه است!

به‌دنبال حمله و تجاوز خشونت بار اسراییل به اردوگاه جنین باز تنش ها در مناطق اشغالی در حالی افزایش می یابد که سرکوب دولت اسرائیل و خشونت شهرک نشینان اسراییلی در مناطق اشغالی با افزایش مقاومت فلسطینیان همراه شده است. علیرغم صداهای موجود در داخل رژیم اسلامی و واکنش برخی از کنشگران خارج کشور که تنها به اسراییل محدود میشود، ترجیح داده ایم که با نگاهی به مقاومت و مبارزان چپ فلسطینی دنبال فهم روش هایی باشیم که در مناطق اشغالی رخ مینماید و از این اشغال هشتاد ساله درس هایی بیاموزیم. بدین منظور از یک سری مقاله هایی که در نشریه چپ دموکراتیک آمریکایی ژاکوبین منتشر شده دو مقاله را به مرور منتشر میکنیم تا پاسخگوی علاقه‌مندانی باشیم که مساله فلسطین همچون تاریخ شصت ساله سازمان ما هویتشان را تبیین نموده است. بخش اول به رفیق خالده جرار، از رهبران جنبش خلق برای آزادی فلسطین اختصاص یافته که میگوید وضعیت در حال رسیدن به نقطه فروپاشی است.

مصاحبه جیمز هات با خالده جرار[i]

این مصاحبه بخشی از یک سلسله مصاحبه با رهبران چپ فلسطینی در کرانه باختری است.

خالده جرار یکی از مشهورترین – و تهدیدشده ترین، رهبران جنبش آزادیبخش فلسطین است. یک سوسیالیست و فمینیست متعهد، سازماندهی او در طول دهه ها اشکال مختلف و هزینه های شخصی زیادی را به همراه داشته است.

جرار در سال ۲۰۰۶ به عضویت شورای قانونگذاری فلسطین (PLC) انتخاب شد و ریاست کمیسیون زندانیان PLC را بر عهده داشت. جرار قبل از انتخابش به عنوان مدیر انجمن حمایت از زندانیان و حقوق بشر آدامیر خدمت می کرد.

جرار چهار بار به دلیل فعالیت های خود توسط دولت اسرائیل دستگیر شده است. اولین بار در ۸ مارس ۱۹۸۹ برای شرکت در تظاهرات روز جهانی زن بود.

در سال ۲۰۱۴، اسرائیل دستور نظامی برای اخراج جرار از رام الله صادر کرد. سربازان خانه خانواده او را محاصره کردند و سعی کردند او را به جریکو منتقل کنند، جایی که تحت نظارت قرار می گرفت. جرار از امضای حکم خودداری کرد و نسبت به این تصمیم درخواست تجدیدنظر کرد. او برنده شد، اما سپس در آوریل ۲۰۱۵ دستگیر شد. او شش ماه بدون اتهام یا محاکمه تحت بازداشت اداری—روندی تحت سیستم مجزای دادگاه نظامی اسرائیل برای فلسطینیان، قرار گرفت. جرار در نهایت به «عضویت در یک سازمان غیرقانونی» (اسرائیل تمام احزاب سیاسی فلسطین را غیرقانونی می‌داند) و «تحریک» متهم شد. او پس از پانزده ماه زندان در ژوئن ۲۰۱۶ آزاد شد.

در ژوئیه ۲۰۱۷، جرار رهبری تلاش‌ها برای آوردن اسرائیل به دادگاه کیفری بین‌المللی را بر عهده داشت که دوباره دستگیر شد. او این بار بر اساس مدارک سری بازداشت شد و بازداشت اداری او چندین بار تا زمان آزادی وی در فوریه ۲۰۱۹ تمدید شد.

هشت ماه بعد، در اکتبر ۲۰۱۹، او دوباره دستگیر شد و به «داشتن سمت در یک انجمن غیرقانونی» متهم شد. جرار زمانی که در زندان بود، برنامه ای را برای آموزش زنان فلسطینی در زندان های اسرائیل و امکان دریافت مدارک دانشگاهی برای تحصیل راه اندازی کرد. علیرغم تلاش‌های اسرائیل برای ممنوعیت این ابتکار، به چندین زن مدرک اعطا شد و این ابتکار تا امروز ادامه دارد. در ژوئیه ۲۰۲۱، دختر جرار، سوها، به طور غیرمنتظره ای در سن سی و یک سالگی درگذشت. با وجود اعتراضات بین المللی، اسرائیل به جرار اجازه شرکت در مراسم تشییع جنازه را نداد.

خالده جرار سرانجام در سپتامبر ۲۰۲۱ آزاد شد. تا به امروز، او بیش از شصت و سه ماه را پشت میله های زندان گذرانده است. از زمان آزادی، او سمتی را در دانشگاه بیرزایت Birzeit پذیرفته است، جایی که او در مورد نقش تاریخی زندانیان سیاسی زن فلسطینی تحقیق می کند.

برای ژاکوبین، جیمز هات، داماد جرار، با او در خانه اش در رام الله به گفتگو نشست تا با او در مورد خیزش کنونی مقاومت، چالش های پیش روی جنبش آزادی، و آنچه که او معتقد است در آینده پیش خواهد آمد، صحبت کند.

جیمز هات

ماه هاست که به نظر می رسد که کرانه باختری در شرف فوران است. من شنیده ام که فلسطینی ها از این تعبیر استفاده می کنند که “وضعیت مانند فلز داغ است.” موجی از مقاومت فلسطینی ها به ویژه در مواجهه با تشدید خشونت های اسرائیل وجود دارد. برخی آن را مانند ماه هایی توصیف کرده اند که انتفاضه دوم را تسریع کرد. چگونه لحظه کنونی را می‌بینید؟

خالده جرار

ارتش اسرائیل روزانه به شهرهای فلسطینی تهاجم می کند. دستگیری های دسته جمعی روزانه صورت می گیرد. هر روز با خبر کشتار مردم توسط اسرائیل بیدار می شویم. علاوه بر این، کرانه باختری مملو از پست های بازرسی است و شاهد ترور افراد بیشتری از سوی ارتش اسرائیل در ایست های بازرسی هستیم. آنها اخیراً بارها به اریحا حمله کرده اند، به ویژه پس از یورش آنها به اردوگاه آوارگان عقبات جابر، جایی که سربازان بسیاری از خانه ها را ویران و پنج نفر را ترور کردند. اگر اسرائیل فکر می‌کند که این افراد کار اشتباهی انجام داده‌اند، می‌توانست آنها را دستگیر کند. در عوض، هدفش کشتن است. تیراندازی به مردم اکنون برای ارتش اسرائیل بسیار آسان شده است.

اسرائیل شروع به تخریب خانه ها در تعداد گسترده کرده است. همیشه این کار را انجام داده است، اما اکنون در تعدادی انبوه که به وضوح یک سیاست جدید است. مثلاً می خواهد فلسطینی ها را از مَسافِر یاتا و بیت المقدس شرقی بیرون کند. [وزیر امنیت ملی اسرائیل] ایتامار بن گویر شخصا دستور تخریب ساختمانی در اورشلیم را داد که محل زندگی صد فلسطینی است. از سوی دیگر، بوروکراسی اسرائیل بهانه می کند که این خانه ها سی سال پیش ساخته شده اند و مجوز ندارند. البته که نه. اسرائیل به فلسطینی ها مجوز ساخت و تعمیر خانه هایشان در داخل بیت المقدس را نمی دهد.

عنصر خطرناکتر مهاجران هستند که البته تحت حمایت سربازان هستند. من فکر می کنم که ساکنان کرانه باختری و اورشلیم در حال حاضر حدود یک میلیون نفر هستند. جاده ها پر از شهرک نشین است. سکونتگاه‌های آنها روستا یا شهر کوچکی هم نیست، آنها شهرهای کاملی هستند. شهرک نشینان سلاح دارند. آنها به فلسطینی ها حمله می کنند. زیتون هایشان را می دزدند و درختانشان را قطع می کنند. آنها جاده ها را می بندند و به سمت خودروهایی با پلاک سفید کرانه باختری سنگ پرتاب می کنند. مردم را می کشند.

تشدید خشونت با این دولت فاشیستی جدید وجود دارد. همه دولت‌های اسرائیل با دستگیری و کشتن مردم حقوق فلسطینیان را زیر پا می‌گذارند، اما ما به این دولت جدید نگاه می‌کنیم و افرادی مانند [وزیر دارایی اسرائیل] بزالل اسموتریچ یا بن‌گویر را می‌بینیم که توسط پلیس اسرائیل به تروریسم علیه فلسطینیان محکوم شد. اکنون او تنها بخشی از دولت اسرائیل نیست – او وزیر امنیت ملی است.

بن گویر قوانین بیشتری را علیه زندانیان قول داده است و می خواهد مجازات اعدام را نیز اعمال کند. وی به عنوان وزیر حمایت خود را از سربازی که یک غیرنظامی فلسطینی را در اردوگاه آوارگان شعفات به شهادت رساند، اعلام کرد و به او هدیه نیز داد. سرباز مرد را مورد ضرب و شتم قرار داد و به او شلیک کرد. بن گویر یک غیرنظامی یا حتی یک شهرک نشین نیست. او وزیر کابینه اسرائیل است. بن گویر به سرباز گفت که از کاری که انجام داد قدردانی می کند و جهان سکوت کرد. (از زمان این مصاحبه، اسرائیل گارد ملی جدیدی را به فرماندهی بن‌گویر تأسیس کرده است که بر «ناآرامی‌های اعراب» تمرکز خواهد کرد.)

در کنار تشدید خشونت و تخلفات مستمر، بیکاری و فقر زیاد است. این به نحوه سرقت پول توسط اسرائیل از تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) مرتبط است. طبق توافق پاریس، اسرائیل درآمدهای تجاری و مالیات هایی را که قرار است به تشکیلات خودگردان پس بدهد، جمع آوری می کند. با این حال، اسرائیل شروع به مصادره میلیون‌ها شِکِل در ماه کرده است که بر بودجه تشکیلات خودگردان و برنامه‌های آن تأثیر می‌گذارد. فلسطین یک کشور کشاورزی است. اسرائیل به مردم اجازه نمی دهد برای آب حفاری کنند یا زمین های خود را بکارند. فلسطینی‌ها به زمین‌هایی در منطقه C که ۶۸ درصد کرانه باختری است، دسترسی ندارند، بنابراین نمی‌توانند در زمین‌های خود در آن منطقه بسازند یا بکارند. از سوی دیگر، هیچ حقی برای فلسطینی ها وجود ندارد که کارخانه های خود یا اقتصاد خود را داشته باشند. اقتصاد ما به اقتصاد اسرائیل گره خورده است و توافق پاریس مدام ما را تحت فشار قرار می دهد.

بنابراین شما افزایش فقر، نقض حقوق بشر، کشتار، و گسترش شهرک‌های اسرائیلی را دارید. فلسطینی ها کاری جز مقاومت در برابر این اشغال ندارند، زیرا تا زمانی که اشغال وجود دارد، امیدی به آنها نیست. اکنون می بینیم که اکثریت جوانان فلسطینی به شیوه خود مقاومت می کنند. اکنون مقاومت جمعی گسترده ای وجود دارد و ما متوجه این پدیده جدید جوانان فلسطینی هستیم که به تنهایی دست به مقاومت مسلحانه می زنند، زیرا آنها نقض های روزانه را می بینند و با آن زندگی می کنند. چون امیدی به آنها نیست اِشغال همه چیز را برای فلسطینیان می کشد، امید را می کشد، آینده را می کشد. پس چه کار می توانند بکنند؟ علاوه بر این، هیچ مجازاتی برای اسرائیل برای نقض حقوق بشر و کنوانسیون های بشردوستانه بین المللی وجود ندارد. ما نمی توانیم مجازاتی برای تبعیض لز طرف اسرائیل ببینیم. ما فقط عکس آن را می بینیم: مجازات فلسطینی هایی که به دنبال آزادی و عدالت برای خود هستند.

جیمز هات

به نظر شما شرایط به کجا خواهد انجامید؟ آیا منجر به انتفاضه جدیدی خواهد شد؟

خالده جرار

ببینید، عناصری هستند که برای انتفاضه نیاز دارید. برای مثال، شما به رهبری جمعی و سازماندهی توده ای نیاز دارید. چیزی که من می بینم این است که یک مقاومت مداوم وجود دارد. نمی‌دانم که آیا به انتفاضه یا مبارزه مسلحانه منجر خواهد شد. اما شرایط بسیار بحرانی است. اشغالگری خشونت را افزایش می دهد، بنابراین مردم فلسطین مقاومت خواهند کرد. من هم متأسفم که می گویم، اما مردم فلسطین مسلح نیستند. کسانی که مسلح هستند سربازان اسرائیلی هستند. آنها تانک، سلاح و هواپیما دارند. آنها یک ارتش دارند. فلسطینی ها برای مقاومت امکانات بسیار کمی دارند. اما روحیه امتناع را می توانید در مردم فلسطین پیدا کنید. پس نام این لحظه چه خواهد بود؟ نمی‌توانم بگویم که این انتفاضه خواهد بود یا نه، زیرا یک انتفاضه به عناصر زیادی نیاز دارد که امروزه یافت نمی‌شوند، اما مقاومت مستمری وجود دارد که در حال توسعه است. برای چه؟ آیندگان پاسخ خواهند داد.

جیمز هات

وضعیت کنونی جنبش آزادیبخش فلسطین را چگونه توصیف می کنید؟

خالده جرار

اختلافات داخلی بر جنبش آزادی بخش، به ویژه بین فتح و حماس تأثیر بدی گذاشته است. آنها دو حزب بزرگ هستند و از وضعیت کنونی راضی هستند، حماس در کنترل غزه و فتح تا حدودی کنترل کرانه باختری و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) را در دست دارند. اما اکثریت مردم خواهان انتخابات هستند که آن را تغییر خواهد داد. انتخابات بخشی از رویکردی است که ما به عنوان مردم به آن نیاز داریم. دیگری حداقل توافق بین همه طرف ها برای همکاری با یکدیگر است. اما اختلافات داخلی و منافع خصوصی هر یک از احزاب به این معناست که آنها تمایل بیشتری به تاخیر در انتخابات دارند.

ما از سال ۲۰۰۶ تاکنون انتخاباتی برای شورای قانونگذاری فلسطین نداشته ایم. اما اکثریت مردم خواهان تغییر هستند. فلسطینی ها باید رهبری خود را انتخاب کنند. برای تحقق این امر به فشار مردم نیاز است.

توافقات زیادی بین احزاب برای برگزاری انتخابات صورت گرفته است. آخرین آنها قرار بود در سال ۲۰۲۱ باشد اما نشد. رئیس جمهور [محمود عباس] آنها را لغو کرد به این بهانه که ما نمی‌توانیم بدون فلسطینی‌های اورشلیم انتخاباتی برگزار کنیم و اسرائیل نیز اجازه شرکت آن‌ها را نمی‌دهد. اما این یک بهانه است البته کرانه باختری می تواند بدون بیت المقدس انتخابات داشته باشد. و اگر ما به یک رویکرد دموکراتیک واقعی اعتقاد داشته باشیم، راه‌هایی برای گنجاندن آنها و انجام آن در اورشلیم پیدا خواهیم کرد.

سوال دیگر این است که نهضت آزادی به سمتی رفته است که به آن دولت سازی می گویند که اهداف و فعالیت های متفاوتی نسبت به آزادی دارد. بخشی از جنبش به ایجاد یک کشور مستقل فکر می کند و فکر می کند که می تواند این کار را از طریق توافقنامه اسلو انجام دهد، اما بعد از بیست و پنج سال متوجه شده ایم که این فقط یک شعار است. اکنون شاهد مقاومت مردمی از سوی مردم هستیم که شاید نهضت آزادی را مجبور به تعدیل کند. ممکن است احزاب و رهبران آن را وادار به ارزیابی مجدد و تکامل کند و عملاً خواسته های ملی فلسطینی ها را که عبارتند از: تعیین سرنوشت، حق بازگشت پناهندگان و پایان دادن به اشغال، اجرا کنند. بنابراین، ما باید از هدف ساختن یک کشور دور شویم و به تمرکز بر آزادی از اشغال برگردیم، و به نظر من، این باید یک رویکرد دموکراتیک باشد. در کنار مبارزه ملی، ما یک مبارزه دموکراتیک نیز داریم که شامل عدالت اجتماعی و برابری زن و مرد است. این محتوای آزادی است که ما به عنوان مردم فلسطین به آن نیاز داریم.

جیمز هات

در مورد اختلافات و توافقات بین احزاب فلسطینی، می‌خواهم از شما درباره سند زندانیان [ii]در سال ۲۰۰۶ بپرسم. آیا چیزی شبیه به آن در راه است؟

خالده جرار

ما توافقات زیادی داریم، اما دو توافقنامه اصلی که پاسخگوی کل سوال و همه اختلافات بین احزاب سیاسی است، سند زندانیان و توافقنامه قاهره در سال ۲۰۰۵ است که برای اصلاح ساف مورد توافق همه طرف‌ها قرار گرفت. نقطه شروع، به نظر من، باید ساف باشد، نه تشکیلات خودگردان. چرا؟ زیرا ما فلسطینی‌هایی هستیم که در کرانه باختری، غزه، اورشلیم و در سرزمین‌هایی که اسرائیل در سال ۱۹۴۸ تصرف کرد زندگی می‌کنیم و اکثر فلسطینی‌ها پناهنده هستند. اگر ما معتقدیم که همه فلسطینی ها باید در ارزیابی روند سیاسی و انتخاب رهبری جدید سهیم باشند، باید یک روند مشترک با همه مردم فلسطین باشد.

نقطه شروع شورای ملی مرتبط با ساف است. اما نیاز به فشار بیشتری دارد زیرا همه از دو حزب بزرگ از وضعیت موجود راضی هستند. بدون اصلاح ساف، دموکراتیک کردن آن، و نمایندگی مردم فلسطین در سراسر جهان، از جمله سرزمین های اشغالی، به نظر من جنبش آزادیبخش همچنان ضعیف خواهد بود.

جیمز هات

به نظر شما چرا سند زندانیان نتوانست به اهداف خود دست یابد؟ حالا چه چیز دیگری لازم است؟

خالده جرار

سند شکست نخورده است، اما توانایی اجرای آن وجود ندارد. مشکل در توافق نیست بلکه اجرای آن است. و اجرای هر یک از توافق‌ها، از جمله سند زندانیان، به متقاعد کردن طرف‌های بزرگ بستگی دارد که واقعاً باید این کار را انجام دهیم و فقط به سازماندهی برای توافق‌های جدید ادامه ندهیم. آخرین دیدار در الجزایر بود و هیچ اتفاقی نیفتاد. امضا کردند، عکس گرفتند و جشن گرفتند و هیچ اتفاقی روی زمین نیفتاد. ما به توافقات جدید نیاز نداریم. ما برای اجرای توافقاتی که همه طرف ها قبلا امضا کرده اند به قدرت و فشار مردم نیاز داریم.

جیمز هات

آیا فکر می‌کنید دیدگاه رهایی از آن نقطه در سال ۲۰۰۶ تا کنون در شرایط کنونی تغییر کرده است؟ آیا استراتژی اکنون اساساً متفاوت است؟

خالده جرار

فکر نمی کنم تغییر کرده باشد. ما از زمان نکبه(نکبت) همین اهداف را داریم. مطالبات ملی تغییر نکرده است هدف اصلی نهضت آزادی پایان دادن به اشغالگری، حق تعیین سرنوشت و حق بازگشت است. نکته این است که چگونه این مطالبات ملی را اجرا می کنید و چگونه می پذیرید که به عنوان یک جنبش ادامه دهید. آنچه تغییر کرده است، وضعیت داخل فلسطین است. الان بین مردم و رهبری فاصله است. اکثریت مردم نسبت به کاری که رهبری انجام می دهد قانع نیستند. هیچ راهی برای رفع این تفاوت دیدگاه جز از طریق انتخابات وجود ندارد و هیچ انتخاباتی هم انجام نمی‌شود، بنابراین این یک موضوع پیچیده است. موضوع مبارزه داخلی است. ممکن است زمان ببرد، اما شرایط و این نوع اشغال چیزی به ما به عنوان فلسطینی نمی دهد. آنها می خواهند ما را بیرون کنند یا بکشند و به هر نوع خودمختاری پایان دهند. این بدان معناست که ما به تعادل بین مبارزه با اشغالگری و اصلاح وضعیت داخلی خود به عنوان خلق فلسطینی ادامه خواهیم داد.

جیمز هات

در دو سال گذشته، ما شاهد افزایش همکاری بین اسرائیل و تشکیلات خودگردان بوده ایم، به طوری که تشکیلات خودگردان حتی نقش فعالی در سرکوب مردم خود ایفا کرده است. تشکیلات خودگردان تا چه اندازه مانعی برای آزادی است و چه چیزی باید تغییر کند؟

خالده جرار

وقتی در مورد تشکیلات خودگردان صحبت می کنید، شما در مورد دولتی صحبت می کنید که با اسرائیل توافق دارد. اکثریت فلسطینی ها مخالف این توافقات هستند. من در مورد توافق اسلو، توافق پاریس، توافق کمپ دیوید، و توافق وای ریور(Wye River) – همه آن توافقات صحبت می کنم. این توافقنامه ها مقامات ملی را مسئول اجرای آنها می کند، بنابراین تشکیلات خودگردان باید با اسرائیل هماهنگی های امنیتی انجام دهد. اما اکثریت مردم و اکثریت احزاب سیاسی آن را رد می کنند.

در ژانویه، پس از کشتار در اردوگاه پناهندگان جنین، شورای مرکزی سازمان آزادیبخش فلسطین تصمیم به پایان دادن به هماهنگی امنیتی تشکیلات خودگردان با اسرائیل گرفت، اما تشکیلات خودگردان به این کار ادامه می دهد. اکنون شکاف بزرگی بین مردم و تشکیلات خودگردان وجود دارد و یک سوال باز در مورد اینکه تشکیلات خودگردان برای چیست؟ آیا وظیفه مقامات فقط کنترل مردم است یا کمک به مردم؟ آیا حداقل باید به مسائل زندگی روزمره مانند آموزش و مراقبت های بهداشتی بپردازد؟ آیا باید اصلاح شود؟ آیا باید به ساف مرتبط باشد؟ آیا باید منحل شود؟ یا اینکه نقش آن را صرفاً به نظارت بر زندگی روزمره و عدم دخالت در مسائل سیاسی یا امنیتی تغییر دهیم؟ آیا تشکیلات خودگردان کار را برای جنبش آزادی‌بخش آسان‌تر یا دشوارتر می‌کند؟

پاسخ به این سوالات باید از سوی مردم باشد. برای بحث در این مورد نیاز به یک انجمن دارید که باید شورای ملی باشد. ما می توانیم اعضای جدید را انتخاب کنیم. ما می‌توانیم افرادی را در مناطقی انتخاب کنیم که می‌توانیم انتخابات برگزار کنیم و در مناطقی که نمی‌توانیم از طریق توافق نمایندگان را انتخاب کنیم. بیایید جلسه را شروع کنیم – نه فقط برای انتخاب رهبران جدید، بلکه برای ارزیابی روند سیاسی و پاسخ به سؤالاتی مانند آنچه گفتیم در مورد رابطه با تشکیلات خودگردان.

جیمز هات

احزاب چپ در این میانه کجا هستند؟ چرا فکر می کنید آنها محبوب تر یا موفق تر نبوده اند؟

خالده جرار

اکثریت احزاب چپ ضعیف هستند به جز جبهه خلق برای آزادی فلسطین (PFLP) که بزرگترین حزب چپ است، اما اگر آن را با فتح یا حماس مقایسه کنید، می توانید متوجه شوید که تفاوت زیادی وجود دارد.

چرا ضعیف هستند؟ به بسیاری از عناصر، هم خارجی و هم داخلی مرتبط است. از نظر بیرونی، وضعیت همه احزاب چپ در سراسر جهان است. از نظر داخلی، به این دلیل است که شما نمی توانید برای مثال، برخی احزاب سیاسی را از تشکیلات خودگردان و فتح متمایز کنید. بسیاری از مردم نمی بینند که احزاب چپ با هم فرق دارند. بنابراین یکی از اهداف اتحاد احزاب چپ است، اما ما باید اهداف سیاسی، ایدئولوژیک و اجتماعی را نیز ارزیابی و توافق کنیم. شاید ما در مورد شرایط اجتماعی و دموکراتیک موافق باشیم، اما از نظر سیاسی هنوز اختلافات زیادی بین احزاب چپ وجود دارد. تلاش های زیادی برای متحد کردن آنها صورت گرفته است که هنوز موفق نشده است. شاید راه وحدت روی زمین و در میدان مبارزه باشد، از طریق مقاومت و مبارزه مشترک برای مسائل مختلف.

جیمز هات

سوسیالیسم امروز چقدر در فلسطین تأثیرگذار است؟ چقدر مردم به خصوص این نسل جدید از جوانان را راهنمایی می کند؟

خالده جرار

بخشی از تحلیل ما در مورد اینکه چرا اختلافات داخلی وجود دارد، در مورد اینکه چرا جنبش آزادیبخش تقسیم شده است، به این دلیل است که مبارزه طبقاتی نیز وجود دارد. طبقه ای وجود دارد که از توافق اسلو شکل گرفت و هیچ علاقه ای به رهایی ندارد. این یک طبقه بسیار کوچک است اما چیزهای زیادی را کنترل می کند. سوسیالیسم از دیدگاه من بخشی از راه حل است. جنبش سوسیالیستی در حال حاضر در فلسطین بسیار ضعیف است. اما وقتی از عدالت اجتماعی، به عنوان مثال، یا مبارزه دموکراتیک صحبت می کنید، این پاسخی برای آینده همه فلسطینی ها ارائه می دهد. در حال حاضر، تشکیلات خودگردان به بازار آزاد متکی است و بیکاری یا هیچ یک از مشکلات اجتماعی را حل نخواهد کرد. در تلاش است تا نئولیبرالیسم را پیاده کند، که به وضعیت داخلی کمکی نخواهد کرد.

امروزه افراد کمتری به سمت سوسیالیسم کشیده می‌شوند، زیرا نمی‌دانند سوسیالیسم چیست. ما هرگز مرجعی نداشتیم که بخواهد سوسیالیسم را اجرا کند. این یک تشکیلات خودگردان نئولیبرال است. به همین دلیل است که اکثر مشکلات تحت آن بدتر می شوند. فقر در حال افزایش است. بیکاری در حال افزایش است. نابرابری در حال افزایش است. تشکیلات خودگردان قوانینی را تصویب نمی کند تا به اکثریت مردم کمک کند، بجزآنکه به نفع طبقه بالا باشد. طبقه کمپرادور یک طبقه جدید است و انحصارات سرمایه داری را برای انواع خدمات و صنایع مانند مخابرات ایجاد می کند. بنابراین ما در خلاف جهت می جنگیم. به عنوان مثال، ما از توسعه مقاوم، با تعاونی ها و سیاست هایی که از جمله به نفع جوانان است، دفاع می کنیم. اما همه چیز به هم وصل است ما یک مبارزه ملی، یک مبارزه دموکراتیک و یک مبارزه اجتماعی داریم و همه به هم مرتبط هستند.

جیمز هات

چیزی که در مورد این گروه های مقاومت مسلح جدید مانند لانه شیر(Lion’s Den) برای من برجسته است این است که آنها از درون یک حزب نمی آیند. به نظر می رسد که آنها اعضایی از همه احزاب مختلف و از افراد غیر همسو با هریک از آنها دارند. آیا این همان وحدتی است که شما از آن صحبت می کنید؟ و آیا با ظهور گروه هایی مانند لانه شیر، احزاب سیاسی سنتی کمتر عینیت می یابند؟

خالده جرار

وضعیت فلسطین این است که همه مردم فلسطین به احزاب تعلق دارند. نه لزوماً به عنوان عضو، بلکه تمام جامعه فلسطین سیاسی شده است و مردم به طرق مختلف با احزاب مرتبط هستند. بنابراین در زیر زمین، اکنون پدیده جدیدی مانند لانه شیر (غرِن الأسود) و موارد دیگر وجود دارد که در آن افراد با هم کار می کنند. این به شما پاسخ می دهد. چرا مردم در صحنه در مبارزه علیه اشغال متحد هستند، اما رهبری اینطور نیست؟ به خاطر منافع خودش. پس یکی از مشکلات رهبری است. شاید این یک راه جدید برای بازسازی نهضت آزادی از پایه باشد تا از آن برای تحت فشار گذاشتن رهبری برای متحد شدن یا اصلاح کل رویکرد جنبش استفاده شود. من معتقدم که رویکرد جدید یا شاید تنها رویکرد موجود، فشار از پایین، به بالا است. از طرف افرادی که با هم کار می کنند، موفق می شوند، و شاید این باعث شود که به رهبران حداقل برای متحد شدن فشار بیشتری بیاورند.

این فقط در مورد مقاومت مسلحانه نیست. انواع مختلفی از مقاومت وجود دارد که در آن مردم در حال متحد شدن در میدان هستند. نمونه دیگری از چند سال پیش زمانی بود که اسرائیل دستگاه های فلزیاب نصب کرد تا دسترسی به مسجد الاقصی در بیت المقدس را محدود کند. مردم خودشان را سازماندهی کردند و با هم کار کردند. آنها یک برنامه مشترک تهیه کردند و هر روز تظاهرات کردند و در مقابل آنها تحصن کردند. سرانجام آنها موفق شدند و اشغال آنها را حذف کرد.

جیمز هات

مقاومت مسلحانه به عنوان راهبردی برای رهایی چقدر اهمیت دارد؟

خالده جرار

میخوای منو بفرستی زندان؟ [خنده] اما به طور کلی، هر ملتی که تحت اشغال هستند، حق مبارزه و مقاومت از هر طریق را دارند. آنها طبق قوانین بین المللی و بشردوستانه از این حق برخوردارند.

جیمز هات

به نظر شما این دفعه به کجا خواهید رسید؟

خالده جرار

گفتنش غیر ممکنه ما نمی‌توانیم آینده را پیش‌بینی کنیم، اما کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که این پدیده را در نظر بگیریم و بپرسیم که چگونه و چرا ایجاد شده است. ما متوجه می شویم که بر مناطق مختلف تأثیر می گذارد و توسط جوانان هدایت می شود. ما متوجه می‌شویم که شاید به نام‌های دیگر در سراسر کرانه باختری، و شاید با افرادی که مستقیماً با احزاب سیاسی مرتبط نیستند، اما در برابر اشغال مقاومت می‌کنند، گسترش می‌یابد. ما نمی توانیم ببینیم که به کجا منجر خواهد شد. اما همانطور که گفتم اکنون روحیه امتناع در مردم وجود دارد. مردم سعی می کنند راه خود را بیابند و از زندگی تحت این اشغال خودداری کنند.

جیمز هات

چیزی که من فکر نمی کنم بسیاری از مردم در شمال جهانی از آن آگاه باشند، میزان نظارت اسرائیل بر فلسطینیان است. دوربین‌های تشخیص چهره در پست‌های بازرسی بین شهرهای کرانه باختری وجود دارد، هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان بالای آن‌ها گشت‌زنی می‌کنند، و ما آموخته‌ایم که اسرائیل اکنون می‌تواند تک تک تماس‌های تلفنی را زیر نظر بگیرد. سازماندهی مبارزه، زمانی که اسرائیل می تواند تقریباً هر کاری را که شما انجام می دهید تماشا و گوش کند، چگونه است؟

خالده جرار

این سوال سختی است، هم برای من و هم برای شما که منتشر کنید [خنده]. مردم اینجا مکانیزم مخفی دارند که از آنها استفاده می کنند. هر چند نمی توانم آن را منتشر کنم. اما مردم سعی می کنند مثلاً دیده نشوند. سخت تر از قبل است شما نمی توانید کارها را به صورت عمومی انجام دهید. شما نمی توانید از فناوری استفاده کنید. اما راه های زیادی برای مقاومت وجود دارد. مردم همیشه در حال توسعه راه های خود برای سازماندهی هستند. اگر تخلفات و مجازات هایی از اشغال وجود داشته باشد، این به ما نیز می آموزد. ما از آنها و نحوه عملکرد آنها یاد می گیریم. ما از گرفتار شدن و تنبیه شدن درس می گیریم.

جیمز هات

سازماندهی و همبستگی زندانیان در این لحظه چقدر اهمیت دارد؟ برای جنبش بزرگتر به طور کلی؟

خالده جرار

به یاد داشته باشید که ما مردمی هستیم که در اشغال زندگی می کنیم. از سال ۱۹۶۷ تاکنون بیش از یک میلیون فلسطینی توسط اسرائیل دستگیر شده اند. به ندرت می‌توان خانه‌ای را در اینجا بدون زندانی یا زندانی سابق در خانواده پیدا کرد. وضعیت اسفبار زندانیان همچنان برای مردم عزیز است. بسیار مورد احترام است هر اتفاقی که در داخل زندان می افتد، بیرون را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. به عنوان مثال، بن گویر زندانیان را با مجازات های جدیدی تهدید کرده است. بنابراین زندانیان یک کمیته اضطراری از همه أحزاب، سازماندهی کرده و یک برنامه مشترک برای مبارزه ایجاد کرده اند. این بر بقیه مردم و شکل نهضت آزادی تأثیر می گذارد.

اکنون این سوال وجود دارد که آیا بن گویر واقعاً می تواند تهدیدهای خود را اجرا کند یا خیر. اگر مبارزه جمعی علیه آن صورت گیرد و وجود داشته باشد، اجرای همه قوانین جدید دشوار خواهد بود. شما از شش هزار زندانی سیاسی فلسطینی در زندان های اسرائیل صحبت می کنید و آنها سازماندهی شده اند. زمانی که اخیراً نگهبانان اسرائیلی به زندان دیمون حمله کردند و زندانیان زن آنجا را مجازات کردند، همه زندانیان مقاومت کردند و با هم وارد عمل شدند. آنها موفق می شوند نگهبانان را مجبور به عقب نشینی کنند.

زندان ها کانون مبارزه آینده خواهند بود و خواهیم دید که چه اتفاقی خواهد افتاد. بیرون را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. ممکن است به نوعی مبارزه جدید منجر شود، مبارزه ای که از داخل زندان، از زندانیان به بیرون سربرآورد. آنها با هم و با ما در بیرون متصل هستند.

جیمز هات

شما اکنون چندین بار توسط اسرائیل زندانی شده و با سرکوب شدید مواجه بوده اید. این تجربیات چه تأثیری بر شما، فعالیت‌های سیاسی و دیدگاه شما داشته است؟

خالده جرار

ببین زندان مردم را نمی شکند. ما تحت اشغال زندگی می کنیم. ما متقاعد شده ایم که حق داریم نماینده مردم خود باشیم و آزاد باشیم. البته، سخت است زیرا اسرائیل افراد را فقط به خاطر صحبت درباره جنایات خود به زندان می‌فرستد. اما خیلی سخت است که مردم را متوقف کنیم. ما با تجربه مردم اشغال شده در سراسر جهان هدایت می شویم. هیچ مردمی که اشغال شده اند تا ابد اشغال نخواهند بود.

[i] https://jacobin.com/author/james-hutt

[ii] Prisoners’ Document https://web.archive.org/web/20060720162701/http:/www.jmcc.org/documents/prisoners2.htm

چاپ متن