۸ مارس تولد خود را مرهون مبارزه برابرخواهی زنان کارگر است. زنان کارگر کارخانجات نساجی در شهر نیویورک در روز ۸ مارس ۱۸۷۵ برای بهبود شرایط کارشان و در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد شان ، دست به تظاهرات زدند. این حرکت اعتراضی گرچه به درگیری قهر آمیز با پلیس آمریکا و سرکوب وحشیانه زنان توسط آنان منجر شد، اما در بطن خود زایش جنبشی را نوید داد. به رسمیت شناختن ۸ مارس بعنوان روز جهانی زن، در سال ۱۹۱۰ در کنگره ی بین المللی سوسیالیست ها و به پیشنهاد “کلارا زتکین” از رهبران حزب سوسیال دمکرات آلمان، نقطه عطفی در مبارزه تساوی طلبانه و رهایی بخش زنان از تبعیض جنسیتی در سراسر جهان بود. از آن پس و در بیش از یک قرن گذشته، هر سال زنان در سراسر جهان و همینطور کشور ما ایران، روز ۸ مارس را به پاس و به یاد مبارزات قهرمانانه پیشکسوتان خود جشن گرفته و راه آنان در مبارزه برای برابرحقوقی نه فقط در عرصه اقتصادی، بلکه در همه زمینه های سیاسی، اجتماعی را ادامه داده اند. نتیجه این مبارزات، پیروزی هایی است که زنان در سراسر جهان در عرصه های مختلف کسب کرده اند. جنبش زنان ایران همگام و همراه با جنبش جهانی زنان، یکی از پایه های اصلی جنبش آزادی و برابری خواهی در ایران است. فعالین جنبش زنان بخاطر همین مبارزات به زندان افکنده می شوند و وکلایی که تلاش در دفاع از حق آنان دارند نیز همچنین. اما زنان مبارز کشور ما در سال گذشته نیز نشان دادند که در ادامهی مبارزات خویش حتی در بدترین شرایط سرکوب، لحظه ای درنگ و تردید به خود راه نمی دهند و با درس گیری از تجارب ده ها سال مبارزه خود در ایران و همچنین با آموزش از تجارب همرزمان خویش در منطقه و جهان، تلاش می کنند تا به مبارزات مشخص و مطالبه محور روی آورند. کمپین یک میلیون امضا که از جمله خواست تغییر قوانین ضد زن در قانون اساسی را داشت و کمپین جنبش ضد سنگسار با طرح خواست های مشخص، دو نمونه موفق این نوع مبارزه هدفمند و با برنامه بودند. فعالین زن دریافته اند که تنها خواست مطالبات مشخص، ملموس و تعریف شده است که قادر است گروه های بیشتری از زنان و نیز مردان را با جنبش همراه کند. دولت ها و ارگان های حکومتی نیز نمی توانند نسبت به این مطالبات بی تفاوت بمانند. عکس العمل دولت احمدی نژاد به این مطالبات، انتخاب یک وزیر زن در کابینه بود. اما حضور یک زن در دولت، نتوانست مانعی برای ادامه سرکوب ها، جدایی سازی های جنسیتی بیش از پیش از دانشگاه گرفته تا صفوف انتخابات و هر چه سخت تر شدن شرایط حقوق زنان پس از تقلب بزرگ انتخاباتی خرداد ۸۸ گردد. تصویب قانون «حمایت خانواده» که در واقع قانونی ضد خانواده و برای محو حقوق زنان از جمله به رسمیت شناختن چند همسری بود، از جمله تعرض های تازه استبداد مذهبی به حقوق زنان بود. ما فعالین زن دوشادوش همرزمانمان که در تداوم مبارزات خویش در جهان عرب، در تونس، مصر، لیبی، لبنان، بحرین و …امسال را به سال سقوط دیکتاتوری های چند ده ساله در خاورمیانه بدل کردند، با خواست پایان دادن به استبداد مذهبی و جدایی دین از حکومت، خواهان برابرحقوقی زنان و مردان در کشورمان هستیم. ما خواهان پایان دادن به همه اشکال تبعیض علیه زنان از جمله لغو قوانین زن ستیز ، به رسمیت شناختن برابر حقوقی زنان و احترام به آزادی های فردی آنان ازقبیل آزادی انتخاب پوشش، حق طلاق، حق ارث برابر با مردان، حق برابر درانتخاب شغل،حقوق ویژه زنان بعنوان مادر در محیط کار و جامعه و بالاخره پذیرش کنوانسیون رفع تبعیض های جنسیتی علیه زنان هستیم. ما کنشگران سیاسی و مدنی، با تجلیل از مبارزه همه فعالین زن در ایران و جهان، و پاسداشت مقاومت خستگی ناپذیر همه زنانی که به خاطر این مبارزات به زندانهای جمهوری اسلامی افکنده شده اند، ضمن خواست پایان دادن به بازداشت و سرکوب فعالین جنبش زنان و آزادی همه زندانیان سیاسی، دست در دست هم، همراه با همه زنان ایران به استقبال ۸ مارس روز جهانی زن می شتابیم. ۸ مارس روز جهانی زن را به همه زنان مبارز ایران تبریک گفته و آرزومندیم که بتوانیم این روز بزرگ جهانی را در اشکال مختلف در سراسر جهان و با شرکت در راه پیمائی ها، تظاهرات، بزرگداشت ۸ مارس جشن بگیریم و چراغ مبارزه برای جهانی انسانی و بدون دیکتاتوری و جنگ و تبعیض را که زنان بیش از همه طلایه دار آن هستند، همچنان روشن نگه داریم. اتحاد جمهوریخواهان ایران سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) کمیته همآهنگی ارتباطات شورای موقت سوسیالیستهای چپ ایران شورای همآهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران
