توضیح:
رفیق‌مان وهاب انصاری متن استعفانامه سه‌تن، رفقا جعفر حسین زاده، علی صمد، وهاب انصاری؛ از کادرهای حزب چپ ایران را برای نشر در کار، برای ما فرستاده است. تاریخ انتشار استعفانامه، مردادماه سال ۱۴۰۲ خورشیدی است.
به‌پیوست استعفانامه، گزارشی، و یا آن‌چنان که خود رفقا در پایان گزارش آورده‌اند “نوشته”ای؛ از کوشش‌های این سه رفیق در زمان پنج‌ساله‌ی پس‌تر از بنیانگذاری حزب چپ ایران، برای پیش‌برد برنامه‌ی حزب، و هم دیدگاه‌های این سه رفیق در ارتباط با کنش‌گری‌های حزبی، سیاسی، اجتماعی، و …؛ هم برای نشریه کار فرستاده شده است.
بخش‌هایی ازین گزارش با عنوان حزبی که قرار بود، حزب فراگیر شود!:
“پروژه‌ی فعالیت برای تشکیل «تشکل بزرگ چپ ایران»، در ابتدا با شرکت چهار تشکل سیاسی چپ: سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، شورای موقت سوسیالیست‌های چپ ایران و تعدادی از کنشگران چپ، آغاز و در ادامه‌ی فعالیت با موانع و چالش‌های جدی مدیریتی، سیاسی و تشکیلاتی مواجه شد. همین چالش‌ها هم زمینه‌ساز کناره‌گیری، انشعاب و انشقاق در میان هر چهار مولفه اولیه‌ی این پروژه شد”.
“ما اعتقاد عمیق داریم، که وحدت جریانهای چپ که در تشکلهای مختلف گردهم آمده اند، از ضرورتهای جنبش چپ دموکرات کشور برای تاثیرگذاری قوی و گسترده در روندهای سپهر سیاسی ایران است. در این ارتباط تلاش جدی و همه جانبه‌ای را در درون این پروژه انجام دادیم تا در حد میسر از انشعاب‌ها و انشقاق‌ها جلوگیری کنیم. در همین چارچوب نیز مجموعه‌ای از پیشنهادات مشخص برای مشارکت حداکثری اعضا، تغییراتی در مدیریت، علنی کردن مباحث و انجام فعالیت‌های مشترک با عناصر تشکیل‌دهنده‌ی پروژه مطرح کردیم.
مساله‌ی مرکزی در انتقادات هم باور متکی بر تجربیات تاریخی به این امر بود که یکی از الزامات مهم همگرایی برای تشکیل «تشکل بزرگ چپ ایران»، نزدیک شدن فرهنگ تشکیلاتی از یک سو و همسویی سیاسی-نظری و برنامه‌ای میان مولفه‌های تشکیل‌دهنده‌ی آن از سوی دیگر است”.
“ما در کنگره بنیانگذاری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) مشارکت فعال داشتیم و یک سند سیاسی به کنگره ارائه دادیم. این سند سیاسی۳۳درصد آرای شرکت کنندگان در کنگره را با خود داشت. از فردای بنیانگذاری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) ما با وجود داشتن انتقادات روشن به مدیریت این پروژه و برخی اختلافات سیاسی و نظری، با همه‌ی توان و نیروی خود، با گرفتن مسئولیت و عضویت در ارگان‌های مرکزی و کشوری (هیات سیاسی و اجرایی،شورای مرکزی و گروه‌های کاری و تشکیلات‌های محلی) تلاش برای استحکام حزب جدید با تمام وجود فعالیت کردیم، تا بلکه صدای چپ دموکرات عدالت خواه در سپهر سیاسی ایران طرح و تقویت شود”.
“دموکراسی درونی از دید ما، نه نگاه عددی مبتنی بر غلبه‌ی اکثریت، که تامین مشارکت تمام گرایش‌ها در حیات حزبی است. این درست است، که آخرالامر این رای ارگان‌های حزبی‌ست، که تعیین‌کننده‌ی تصمیمات درونی و اسناد راهنمای حزب خواهند بود. اما قبل از به نتیجه نهایی رساندن هر سیاست و تصمیمی، جاری شدن مباحث و تلاش و ایجاد امکانات برای مشارکت همه‌ی اعضای حزب و به وِیژه گرایشهای مختلف سیاسی و نظری در حزب اهمیت دارد.
ما از کنگره بنیانگذاری با همان هدفی که در بالا ذکر کردیم، خواهان حزب چپی دمکراتیک با درک دمکراسی مشارکتی در درون معطوف به سیاست و برنامه و آرمان‌های چپ دموکرات و عدالتخواهانه بودیم. بر همین مبنا هم سند مستقلی را در کنگره‌ی بنیانگذاری و کنگره‌های بعدی ارایه دادیم. سند ما حدود ۳۳درصد آرا کنگره بنیانگذاری را کسب کرد”.
“از نظر ما اتحاد با نیروهای غیردموکراتیک عواقب و تبعاتی دارد که نمی‌توان به آنها بی‌توجه بود. سرنوشت اتحاد و سیاست همه‌باهم زیر رهبری خمینی برای برکناری شاه و سیستم شاهنشاهی را فراموش نکنیم. سلطنت در ایران یک ارتجاع و بازگشت به استبداد موروثی است. تکرار دوباره اتحاد با ارتجاع، بعد از تجربه انقلاب بهمن، سیاستی نابخشودنی است که فقط از بخشی از اپوزیسیون ایران و بخشی از اعضا و مسئولین حزب چپ ایران بر می‌آید. حقیقتا باید آرزو این را کرد که شاهکارهای رفقای ما، بار دیگر قربانی اتحاد دوباره شاه و ملا که تاریخی چند هزار ساله دارد، نشود!”.
“در رابطه با بحث اتحادها ما امضاکنندگان این نوشته فکر می‌کنیم یکی از وظایف اصلی و مهم حزب چپ تلاش و کوشش برای تشکیل جبهه‌ی جمهوریخواهان برای گذار از جمهوری اسلامی به یک جمهوری دموکراتیک سکولار و غیر متمرکز است. تشکیل «ائتلاف همگامی» یکی از دستاوردهای مهم جمهوریخواهان است که باید مانند مردمک چشم از آن محافظت کرد”.
“حذف پسوند «فدائیان خلق» از انتهای نام حزب در کنگره‌ی اخیر حزب در ژوئن ۲۰۲۳ ، قدمی مهم در این رابطه بود. توجیه اصلی در حذف این نام، جذب نیروهایی با سبقه‌ی غیر فدایی به حزب چپ بود. غاقل از اینکه حذف پسوند حزب یعنی بریدن از پنجاه سال تاریخ مبارزاتی بخش شناسنامه‌دار چپ ایران و پیامی روشن به نیروهایی است که همه‌ی تلاش خود را معطوف به سلب اعتبار و تاریخ‌زدایی از چپ ایران کرده‌اند. چپ ایران بدون شناسنامه و عقبه نیست. این چپ دارای بیش از یک قرن سابقه‌ی مبارزاتی است. راه تقویت و گسترش چپ ایران نه بریدن از هر بخش از تاریخ آن، بلکه در پیوندیابی و گسترش و نشان دادن پیوستگی خود با این تاریخ از بنیانگذاران اولیه آن تا به امروز است. آن تشکل چپی می‌تواند رشد و گسترش پیدا بکند و از نیروی بیکران چپ حاضر در صحنه سیاست ایران تغذیه بکند که بتواند با اتکا به تجارب جنبش چپ جهانی و ایران حزبی مدرن، با پذیرش معیارهای دمکراتیک درونی، اعتقاد عمیق به مبانی چپ دمکراتیک سوسیالیستی و در پیوند گسست‌ناپذیر از تاریخ چپ ایران را بسازد”.
“اکنون ما در جایی ایستاده‌ایم که علیرغم همه‌ی تلاشها و مبارزه برای ساختن یک حزب چپ دمکراتیک عدالتخواه ضد تبعیض معطوف به برآمد سیاسی قوی در سپهر سیاسی کشور، از تحول حزب چپ ایران به یک جریان چپ دموکرات عدالتخواه، فمینیست و اکولوژیست ناامید شده‌ایم. این ناامیدی از چپ دمکرات عدالتخواه و سوسیالیستی و از آرمان‌ها و تاریخ جنبش چپ ایران، که صدای آن از جای جای میهن به گوش می‌رسد نیست. ما عمیقاً خود را در پیوند و همبسته با جنبش جاری چپ ایران، که در وجوه برنامه‌ای و آرمانی در کنار کارگران، زحمتکشان، زنان، جوانان، معلمان، بازنشستگان و دانشجویان و… است می‌دانیم. در وجه سیاسی نیز خود را در همبسته با جنبش سیاسی عظیم جمهوریخواهان دموکرات سکولار، که علیه هر نوع نظام غیرانتخابی و استبدادی برای گذار از جمهوری اسلامی هستند، می‌دانیم”.
“ما بیش از پنج سال است که با وجود موانع و محدودیت های بسیار فعالیت همه جانبه و موثر سیاسی و تشکیلاتی در ارگان های مرکزی و کشوری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) انجام دادیم تا حزب در عرصه سیاست و تبلیغات بتواند بعنوان یک جریان چپ و جمهوریخواه دموکرات ضد استبدادی حضور قوی در سپهر سیاسی ایران داشته باشد. اما حالا اعلام می‌کنیم در تلاش‌های خود موفق نشدیم. ما در تمام این پنج سال برای تغییر در درون حزب تلاش گسترده فکری، نظری، تشکیلاتی و اجرایی کردیم. ما در طی یک روند پنج ساله در کنگره سوم حزب به این نتیجه رسیدیم که دیگر در این حزب جایی برای ادامه فعالیت برای ما امضاکنندگان این متن وجود ندارد”.
“ما از طریق این متن مشترک رسما و کتبا کناره گیری و استعفای خود را از حزب چپ ایران اعلام می کنیم و با انتشار این نوشته دیگر خود را عضو حزب مربوطه نمی دانیم. ما در ادامه به کنشگری سیاسی، اجتماعی و مدنی خود به عنوان چپ مستقل، دموکرات، عدالتخواه و جمهوریخواه ادامه خواهیم داد و هر آنجا که منافع ملی مردم کشورمان ایران ایجاب کند در حمایت از مبارزات مردم کشورمان لحظه ای درنگ نخواهیم کرد”.
سه شنبه ۲۴ مرداد ۱۴۰۲ برابر با ۱۵ اوت۲۰۲۳
جعفر حسین زاده، علی صمد، وهاب انصاری
همه‌ی نوشته را این‌جا می‌توان خواند.
