به سیزدهمین کنگره سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
رفقای گرامی!
سازمان شما سیزدهمین کنگره ی خود را برگزار می کند . شما در شرایط و روزهایی برای هم اندیشی و تصمیم سازی گردهم آمده اید که انتخابات ریاست جمهوری دور یازدهم، بعنوان چالشی پیش روی کشور و جامعه ی ایرانیان قرار دارد. در حال حاضر، ما در فضای ناروشن آمد و شدها، دیدار ها و فراخوان ها و کنش و واکنش های اجتماعی و سیاسی در درون و بیرون از حاکمیت، در بین نیروهای و گرایش های گوناگون سیاسی بسر می بریم. اوضاع و احوال بحرانی حاکم بر کشور، همه میهن دوستان و آزادیخواهان را به حداکثر احساس مسئولیت فرا می خواند. این احساس مسئولیت باید متوجەی راهیابی و برونرفت از وضعیت کنونی و بخاطر امر آزادی و زندگی بهتر برای مردم ایران، بویژه زحمتکشان باشد.
هنوز نشانه‌ای از گشایش فضای سیاسی دیده نمی‌شود و عرصه سیاسی کشور هم چنان تحت کنترل نیروهای امنیتی ـ نظامی است. با این وجود، همه شواهد گواهی می دهند که وضع عمومیِ کشورشکننده و ناپایدار است. گذران دشوار زندگی اقتصادی مردم، بویژه لایه های کم درآمد، جدال فرساینده بین جناح های حکومتی و مشروعیت زدایی بیش از بیش دستگاه حاکمه و تنگ تر شدن پایگاه رژیم ولایت فقیه از یک سو و از سوی دیگر رخنه گری اندیشه های دموکراتیک، عرفی شدن مبارزۀ سیاسی، مرزبندیِ بیش از پیش مردم و نیروهای سیاسی با شیوه های خشونت آمیز و تشدید ناخشنودی در جامعه، ژرفش نسبی شناخت لایه های گوناگون نسبت به منافع و حقوق خود و ضرورت مبارزه در راه آزادی، در محدوده ی معینی کار آمدی سیاست سرکوب و اختناق را زیر سوال برده است. بنا براین، میدانِ معیّنی برای پیکارآرام و کارساز در انتخابات خردادماه آینده درپیش روی ماست. باید از این فرصت برای بسیج و سازماندهی مردم، افشاندن بذر آگاهی سیاسی و اجتماعی، توانمند سازی فرهنگ دمکراسی، برپایی و گسترش نهادهای مدنی، ناتوان سازی شالوده های اقتدارگرایی و ژرفش اندیشه اصلاح طلبانه بهره گرفت واز هیچ کوششی در این راه فروگزار نکرد. نیروی میلیونی مردمی که در جریان انتخابات ۸۸ و شکل گیری جنبش سبز به خیابان ها آمدند و فریاد رای من کو سردادند، همچنان نیروی بالقوه ی اصلاح طلبی و دگر سازی دمکراتیک جامعه هستند. باید کوشید این نیروی عظیم را بمیدان آورد.
رفقای گرامی!
از نگاه ما، همچون چپِ دمکرات، یعنی یک نیروی برخوردار از گوهر رفرمیستی و خواهان یک جمهوری پارلمانی، درصحنه ی سیاسی کشور ما، جای یک حزب فراگیر چپ پیگیر و جدی اصلاح طلب خالی است. شکل گیری یک نیروی چپ دمکرات سازمانیافته ی پایبند به بهسازی و دگرخواهی های گام به گام پاسخ به یک ضرورت امروز و فردای جامعه ماست. اصلاح طلبی یک فرهنگ سیاسی است وربطی به رژیم و چالش های لحظه های سیاسی ندارد.
بر این بینان، اگر چپ آزادی خواه ایران نتواند یک کارپایه ی واقع بینانه و مردم‌پسند، همخوان با وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی و فرهنگی ایران تدوین کند، هرگز نمی تواند به یک نیروی اثر گذار اجتماعی تبدیل شود. ایران امروز که با انواع شکافهای دیرین، نظیر شکاف سنت و تجدد، و شکافهای کنونی مانند شکاف رو به گسترش نسل ها و شکاف بین ثروت و فقر روبروست، بی اندازه به یک نیروی چپ رفرمیست با کارپایه سیاسی، اجتماعی ـ اقتصادی مناسب نیاز دارد تا به جامعه ای متعادل و امروزی تبدیل شود.
چالش اصلی چپ دمکرات ایران، همانا آفرینش یک سامانه ی فکری و بینشی است که بتواند به کلیدی ترین مسایل ایران امروز، مانند مسائل قومی و ملی، راه مسالمت آمیز و اصلاح طلبی در ایران، رد خشونت سیاسی، عدالت اجتماعی، امکانات و راه تحول ایران پاسخ دهد و یا دست کم پرسش های را پیش بکشد که برای تامل و تفکر راه را بر تناقض گویی میان رفرمسیم یا راه انقلابی ببندد و در سیاستگذاریها وسمتگیریهای آن با روح روشن و شفاف اصلاح گرایی اثرگذارد.
با آرزومندی موفقیت برای کنگره سیزدهم شما، امیدورایم که این کنگره گام مثبتی در پاسخ به نیاز پیش گفته بردارد و به سهم خود به شکل گیری یک حزب چپ دمکرات در ایران یاری رساند.
حزب دمکراتیک مردم ایران
فروردین ۱۳۹۲
آوریل ۲۰۱۳
