یکی از پرشکوه‌ترین و بهترین دوران فعالیت‌های کارگران در ایران را می‌توان سالهای ۵۷ تا ۶۰ نامید. کارگران در این چند سال گام‌های بلندی در مسیر آزادی و حق‌خواهی برداشتند. اما به دلیل سرکوب شدید و نابودی و قتل‌عام بیشتر فعالین آن روزها، و همچنین نابودی تمام نشریات و اسناد سازمان‌ها در آن سال‌ها، کم‌تر اطلاعی از آن روزها در دست است. ان‌چه می‌خوانید گزارش بخشی از مراسم‌هایی است که در بزرگ‌ترین جشن اول ماه در اردیبهشت سال ۵۸ در تهران و سایر شهرستان‌ها برگزار شد. در این سال، از روزها قبل همه‌ی کارگران ، سازمان‌های سیاسی و کارگری و تشکل‌های کارگری در تدارک این روز بودند. مراسم این روز در چندین نقطه از تهران و به دعوت گروه‌های مختلف برگزار شد.
نمایندگان کارگران بیکار و اخراجی و بیکار بیش از ۲۰ شهر کارگری پس از سه روز بحث وبررسی پیرامون رویارویی با مشکل بیکاری، در پنجم اردیبهشت در اجتماع بیش از یک‌هزار تن کارگر بیکار و اخراجی قطعنامه‌ای صادر کردند. در این قطعنامه در مورد مراسم اول ماه مه چنین آمده است:
” …هیات مدیره‌ی شورا تصمیم گرفت که در روز اول ماه مه برابر ۱۱ اردیبهشت که روز اعتراض جهانی کارگران به بهره‌کشی انسان از انسان می‌باشد، در سراسر ایران راهپیمایی همگانی کارگران پروژه‌ای و اخراجی را ترتیب داده و خواسته‌های به حق خود را به گوش کلیه‌ی کارگران و زحمتکشان ایران و جهان برساند و از دولت مصراً بخواهد کلیه‌ی خواسته‌های کارگران راتصویب و اجرا کند و …”
و در پایان اعلام شد که کارگران روز سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ساعت ۹ صبح درمحل خانه‌ی کارگر گرد هم می‌آیند تا ضمن اعلام هم‌بستگی با تمام کارگران جهان، در اعتراض به عدم رسیدگی به خواست‌های خود راهپیمایی کنند.
در نهم اردیبهشت «شورای هماهنگی برگزاری اول ماه مه» استقلال وعدم وابستگی خود را به هر جریان سیاسی اعلام کرد و طی اطلاعیه‌ی کارگران را به شرکت در مراسم اول ماه مه دعوت کرد. در این اطلاعیه آمده بود: “از کلیه‌ی نیروهای کارگری و جمیع کارگران شاغل و بیکار دعوت می‌کند برای برگزاری هر چه باشکوه‌تر این مراسم، در ساعت ۹ صبح سه شنبه ۱۱ اردیبهشت، درمحل خانه‌ی کارگر حضور به هم رسانند.” «کانون هماهنگی سندیکاهای کارگران» نیز در ابتدا طی اطلاعیه‌ای اعلام کرده بود که ساعت ۹ صبح ۱۱ اردیبهشت از مقابل وزارت کار راهپیمایی خواهند کرد و سپس برای حمایت از شورای هماهنگی برگزاری اول ماه مه و به خاطر هم‌بستگی با کارگران بیکار شده، محل تجمع خود از مقابل وزارت را تغییر داده و از کلیه‌ی کارگران و نیروهای مترقی دعوت کرد که روز اول ماه مه در خانه‌ی کارگر حضور به هم رسانند. دانشجویان و معلمان و دانش آموزان پیشگام ، سازمان چریک‌های فدایی خلق، کانون مستقل معلمان، اتحادیه‌ی انقلابی زنان نیز اعلام کردند که در مراسم اول مه مه در ساعت ۹ صبح در محل خانه‌ی کارگر شرکت می‌کنند.
جبهه‌ی دموکراتیک ملی ایران نیز که در ابتدا اعلام کرده بود درگردهمایی مقابل وزارت کار شرکت خواهد کرد ، در مراسم خانه‌ی کارگر شرکت کرد.
حزب توده‌ی ایران نیز اعلام کرد که: طبق تصمیم کمیته‌ی تدارک برگزاری جشن اول ماه مه سندیکاهای مستقل و شوراهای کارگری کارخانجات تهران کارگران و زحمتکشان در میدان توپخانه جمع خواهند شد و به سوی میدان امام حسین حرکت خواهند کرد. سندیکای بافنده‌ی سوزنی نیز اعلام کرد که در این مراسم شرکت خواهند کرد.
بخش کارگری حنبش ملی مجاهدین طی اطلاعیه‌ای، اعلام کرد که برای گرامی‌داشت خاطره‌ی شهدای کارگر از جمله کارگران جهان چیت، مراسم خود را در محل دانشکده‌ی حنیف‌نژاد دانشکده‌ی کشاورزی کرج برگزار خواهد کرد. جنبش معلمین مسلمان و شوراهای کارگری جنبش انقلابی مردم مسلمان ایران(جاما) و انجمن دانشجویان مسلمان نیز اعلام کردند که در گردهمایی دانشکده‌ی حنیف‌نژاد کرج شرکت خواهند کرد.
ستاد برگزارکننده‌ی مراسم روز کارگر حزب جمهوری اسلامی، طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد که در میدان امام حسین جمع خواهند شد و پنج مسیر را به مقصد میدان امام حسین، برای راهپیمایی، به شرح زیر اعلام کرد:
میدان انقلاب خیابان انقلاب میدان فرح سابق نارمک خیابان نظام آباد شمالی خیابان سبلان جنوبی خیابان دماوند- خیابان فرح آباد میدان شهدا ژاله سابق خیابان شهناز- میدان شوش خیابان شوش شرقی میدان خراسان خیابان شهباز- میدان راه آهن خیابان سیمتری خیابان گمرک میدان قزوین.
در این مراسم دکتر بهشتی و بنی‌صدر سخنرانی کردند. جامعه‌ی روحانیت تهران اعلام کرد از سه میدان انقلاب، رسالت و شوش به سمت میدان امام حسین راهپیمایی خواهند کرد. مجاهدین انقلاب اسلامی، النصر و سازمان توحیدی عاصف طی اطلاعیه ای اعلام کردند که در مراسم حزب جمهوری اسلامی شرکت می‌کنند.
در خبرهای روزنامه های رسمی اعلام شده که ۲۲ سازمان و سندیکا و تشکل اعلام کرده‌اند که در مراسم این روز شرکت می‌کنند. ولی در این خبرها نیامده که این گروه‌ها، از جمله حزب جمهوری خلق مسلمان، جمعیت آزادی، سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت ایران، شورای مؤسس کارکنان رادیو تلویزیون، حزب جمهوری فدراتیو خلق‌های ایران، حزب آرمان ملت، حزب ایران، اتحاد چپ، اتحادیه‌ی انقلابی دانش‌آموزان ایران(شنبه‌ی سرخ)، اتحادیه ی کمونیست های ایران(بخش داخل)، اتحاد مبارزه در راه آرمان طبقه کارگر، پیوند، رزمندگان آزادی طبقه کارگر، سازمان پیکار در راه آزادی طبقه‌ی کارگر،- گروه طرفدار جنبش طبقه‌ی کارگر، گروه نبرد برای رهایی طبقه‌ی کارگر، گروه نبرد، مبارزان آزادی خلق /مبارزان راه طبقه کارگر، مبارزین آزادی طبقه‌ی کارگر، سازمان وحدت کمونیستی، جمعیت زنان مبارز، اتحادیه‌ی انقلابی زنان مبارز، انجمن رهایی زن و… در کدام یک از این گردهم‌آیی‌ها شرکت می‌کنند .
کمیته‌های تدارکات هر‌یک از این گردهم‌آیی‌ها در روزهای قبل اقداماتی برای برگزاری مراسم انجام دادند. از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
کمیته‌ای با نام «کمیته‌ی تدارک جشن اول ماه مه» تشکیل شده بود. این کمیته متشکل از کمیسیون‌های مختلف بود. در خبری که در چهارم اردیبهشت در روزنامه‌ها در مورد ششمین جلسه‌ی این کمیته منتشر شده چنین آمده:
” …بعد از ظهر دیروز برای بررسی فعالیت کمیسیون تبلیغات تشکیل شد. کمیته‌ی تدارکات که حدود دو هفته پیش متشکل از سه کمیسیون مالی انتظامات و تبلیغات زیر نظر کمیته‌ی هماهنگی شروع به کار کرده بود دیروز جلسه‌ای برای بررسی فعالیت‌های کمیته‌ی تبلیغات داشت. ابتدا یکی از اعضای کمیته‌ی تدارک، در باره‌ی چگونگی دعوت از سایر سندیکاها وشوراهای کارگری گزارش داد. سپس کمیسیون تبلیغات شعارهای پیشنهادی را که به دو بخش اقتصادی و سیاسی تقسیم می‌شد، مطرح کرد.در پایان از کلیه‌ی سندیکاها و شوراهای کارگری دعوت شد برای همکاری با کمیته‌ی تدارک درتمام ساعات روز به سالن کارگری پاساژ صدر واقع در خیابان لاله زار مراجعه کنند.”
و در هفتمین جلسه، کمیسیون انتظامات این کمیته گزارش داد که از هر سندیکا بیست نفر برای برقراری نظم روز جشن تعیین خواهد شد و همچنین کمیسیون تبلیغات نیز نتیجه‌ی مطالعات خود را درمورد چگونگی پلاکاردها شعارها و پوسترها واعلامیه ها اعلام کرد.
در دهم اردیبهشت حزب جمهوری اسلامی برای راهپیمایی تذکراتی به شرح زیر اعلام کرد:
“…دستجات و گروه‌هایی که در ستاد برگزاری مراسم روز کارگر شرکت نداشته‌اند از آوردن آرم پلاکارد و شکل‌های مخصوص به خویش خودداری کنند. از دادن هرگونه شعار غیر از شعارهایی که توسط مسئولین حزب داده می‌شود خوداری گردد. در پایان مراسم پلاکاردها را به افرادی که در نقاط زیر مستقر هستند تحویل دهند: مقابل حسینیه محلاتی ها بیمارستان بوعلی پمپ بنزین انقلاب…”
۱۱ اردیبهشت برخی از روزنامه ها منتشر نشدند، از جمله آیندگان و اطلاعات. فروهر وزیر کار در پیامی به مناسبت روز کارگر اعلام کرد: “امیدوارم روزی برسد که کارگران رنجبران نامیده نشوند”.
و بالاخره پس از این همه تدارک، روز ۱۱ اردیبهشت با شکوه‌ترین تظاهرات کارگری در ایران برگزار شد. اما مراسم این روز، علیرغم حضور انبوه مردم در بسیاری از مناطق و شهرستان ها به درگیری کشیده شد.
درتظاهرات کارگران کرمانشاه در میدان جوانشیر، هنگام سخنرانی، گروهی به اجتماع کنندگان حمله کردند. کارگران برای جلوگیری از برخورد بیشتر متفرق شدند. دراین حمله بیش از ۴۰ تن مجروح شدند.
در تبریز در جریان تظاهرات علیه یک‌دیگر شعارهایی دادند و عده‌ای از متعصبان به دختران بی‌حجاب حمله کردند و برخی را مجروح کردند. در جریان تظاهرات درگیریهایی پیش آمد و عده‌ای مضروب شدند و ورزشگاه تختی نیز خسارت دید.
در اهواز کارگران بیکار مورد حمله‌ی عده‌ای چوب به دست قرار گرفتند. در این برخورد هشت تن زخمی شدند.
مراسم در آبادان ، یزد، قزوین، نطنز، علی آباد، گرگان، کیاکلا، کردکوی، رودسر، اراک، اصفهان، اردبیل، کرمان، خرم آباد، اهواز، ساری، بروجرد، مهاباد، سنندج، کاشان، همدان، شیراز، میناب، فسا، کازرون، نی‌ریز، آباده، جهرم، مرودشت، سعادت‌آباد، اقلید، ارسنجان، ممسنی، میمند، داراب، فیروآباد، رشت، بندرانزلی، دزفول، شوشتر، و شهرهای دیگر هم مراسمی برگزار شد.
به بخش‌هایی از گزارش‌هایی که از تظاهرات‌های مختلف در تهران در روزنامه‌های ۱۲ اردیبهشت به چاپ رسیده اشاره می‌کنیم:
تظاهرات شورای هماهنگی برگزاری اول ماه مه خانه‌ی کارگر
جمعیتی که چندصد هزار نفر تخمین زده شد، دعوت شورای هماهنگی برگزاری اول ماه مه را پذیرفتند …علاوه بر کارگران گروه‌های سیاسی دانش‌آموزان و دانشجویان نیز در این تظاهرات حضوری چشمگیر داشتند. راهپیمایی از مقابل خانه‌ی کارگر آغاز شد. درحالی که افراد انتظامات دست در دست هم دورتادور جمعیت را زنجیر کرده بودند، از خیابان ابوریحان گذشتند و به خیابان جمهوری پا گذاشتند.
در صف راهپیمایان کارگران بیکار در شماری چشمگیر، پیشاپیش حرکت می کردند و بعد صف زنان کارگر بود درحالی که چادرهای خود را به کمر بسته وبعضی بچه به بغل داشتند. در طی مسیر درگیریهایی جزیی روی داد. گروه‌های مخالف با شعارهای ضد کمونیستی در جوار صف راهپیمایان حرکت می‌کردند و گاه با تهاجم زمینه را برای تشنج آماده می‌کردند. دراین حال جمعیت با پرهیز از واکنش، شعارهایی در ستایش اتحاد بر زبان می‌راندند.
سرانجام مخالفان در چهارراه حافظ جلوی راهپیمایان را سد کردند اما جمعیت با نظم کامل به حرکت خود ادامه داد . هم‌زمان درچهارراه پهلوی سابق که به تقریب اواخر صف تظاهرکنندگان بود، گروه مخالف دیگری با اخلال در امر ترافیک سعی درجلوگیری از حرکت جمعیت داشتند که با وجود ایجاد آشفتگی در به‌هم زدن نظم راهپیمایان، توفیقی نیافتند. در انتهای صف، گروه پراکنده‌ای هم‌چنان شعارهای اسلامی وضدکمونیستی میدادند. قرار بر این بود که راهپیمایان مسیر خود را تا میدان سپه (توپخانه) ادامه دهند. اما گروه مخالف که بر جمعیت‌شان افزوده می‌شد، پیش از رسیدن راهپیمایان به محل مقرر، جلوی آنان را سد کردند. سرانجام به خاطر جلوگیری ار درگیری، راهپیمایان در تقاطع خیابان فردوسی جمهوری بر زمین نشستند…
در حاشیه‌ی تظاهرات
مقابل بانک مرکزی گروهی از کارکنان بانک که در بالکن بانک ایستاده بودند، با خواندن سرود و شعار، با آنان اعلام هم‌بستگی می‌کردند. در مقابل بانک رهنی گروه‌های مذهبی که تعدادشان به هزار نفر می رسید، از حرکت صف راهپیمایان جلوگیری کردند. در این هنگام گروهی از افرادی که شعار مذهبی میدادند به سوی یک پاسدار مسلح حمله برده تا تفنگ او را بگیرند. آنها معتقد بودند که این فرد کمونیست است . او که نتوانسته بود حمله کنندگان را به پاسدار بودن خود متقاعد کند و مورد ضرب وشتم قرار گرفت. اما گروهی از مردم ناظر، با تلاش زیاد توانستد او را از دست جمعیت خشمگین بیرون آورند.
هنگام متفرق شدن جمعیت پس از خواندن قطعنامه، گروه‌هایی از افراد مهاجم به دو مینی‌بوسی که از طریق آنها شعار داده می‌شد حمله کردند و پس از پاره کردن پوستر ها وشعارهای کاغذی روی آنها، سعی در تخریب داشتند که فردی از طریق بلند گو اعلام کرد که برادران این ماشین از شماست و بعد شعار مرگ بر کمونیست داد تا گروه مهاجم راه را باز کردند و اجازه دادند مینی بوس ها حرکت کنند.
یک گروه صد نفری دیگر در پایان راهپیمایی به طرف خانه‌ی کارگر رفته و در مسیر پوسترها را پاره می‌کردند. و پلاکاردهای روی دیوار خانه کارگر را که حاوی درود بر شهدای کارخانه‌ی جهان چیت و تبریک روز جهانی کارگر بود، پاره کردند و درحالی که شعار مرگ بر کمونیست میدادند به طرف دانشگاه تهران به راه افتادند.
یکی از این افراد در مورد راهپیمایی کارگران گفت اینها که می‌بینید کارگر نیستند کمونیست هستند و ضد اسلام.
در پاسخ او یکی از کارگران بیکار که کتش در جریان درگیری پاره شده بود، به خبرنگار گفت: بیشتر اینها را کارفرماها و سرمایه داران تحریک کرده‌اند. عده ای هم ناآگاه به آنها ملحق شده‌اند. می‌خواهند با زدن برچسب کمونیستی به ما، صدای‌مان را خاموش کنند و نگذارند مردم بفهمند که ما گرسنه ایم و هنوز هم به ما ظلم می‌شود.
در تقاطع نادری- همایون چند نفر از یک گروه دویست نفری، به یک نانوایی رفتند و کارگر خبازی را که پیژما به تن داشت آوردند واو را سر دست بلند کرند . آنگاه شعارهای ”درود بر کارگر مسلمان – سلام بر خمینی قهرمان“ دادند. چند تن به جوان ریشویی اعتراض کردند که اعلامیه‌ی حقوق ومزایای مساوی با مردان در مقابل کار مساوی حق طبیعی زنان کارگر است، را از دیوار کند. اما جوان گفت: با کمونیست‌ها بهتر از این نمی‌شود رفتار کرد.
راهپیمایان که پراکنده می شدند جیپ شماره ۱۳۲۳۹ تهران–ج به میان آنها آمد. چند نفر در این چیپ که آرام حرکت می‌کرد شعار ضد کمونیستی میدادند و یکی از آنها روی کاپوت با ریتم ”کمونیست برو گمشو“ می‌رقصید و بقیه برایش کف می‌زدند. رقصنده‌ی روی کاپوت از متلک گفتن به دختران بی‌حجاب هم اجتناب نمی‌کرد. کارگری می‌گفت اینها قبلا طرفدار بروس‌لی بودند.
برخی از شعارهای داده شده در این تظاهرات عبارت بودند از:
کارگر، کارگر زنده به کار توایم – کارگران ایران ستون انقلابند ،کارگران ایران فرزند رنج و کارند – کارگر پیروز است ارتجاع نابود است – کارگران بیکار باید برن سر کار – اتحاد اتحاد رنجبر روی زمین اتحاد – اتحاد اتحاد زحمتکشان اتحاد – جنگیدیم خون دادیم چرا هنوز بیکاریم – یک زندگی بهتر، این است شعار کارگر – برادری برابری اینست شعار کارگری – گرسنگی بیکاری استثمار نابود باید گردد – اتحاد اتحاد سلاح زحمتکشان – حقوق کارگر پرداخت باید گردد – سرمایه وابسته ملی باید گردد – حقوق زحمتکشان ایجاد بایدگردد – اتحاد اتحاد ای ملت ما با هم متحد می شویم تا برکنیم – ریشه ی استثعمار درود درود درود بر کارگر – نجات زحمتکشان در وحدت و تلاش است – درود بر برزگر متحد کارگر – کارگران شاغل زما نشید غافل
این شعارها نیز بر روی پلاکاردهایی که در دست تظاهرکنندگان بود به چشم می‌خورد: سهم کارگر رنج سهم سرمایه‌دار گنج – تجزیه‌طلبی نه خودمختاری آری – کارگران صنعت نفت ستاره پیشتاز انقلاب – سندیکای واقعی ایجاد باید گردد – درس به جای کار برای کودکان کارگر- کارگران باید در شوراهای شهری سهم داشته باشند – دستمزد عقب افتاده کارگران پرداخت باید گردد – سازندگان حقیقی زندگی ما کارگرانند.
شعارهای مخالفان: دین ما دین علی است، بروگمشو کمونیست – اسلام پیروز است کمونیست نابود است – حزب فقط حزب الله رهبر فقط روح الله – داس چکش ستاره ظلم و ستم می یاره – کارگر برزگر اسلام حامی توست
تظاهرات حزب جمهوری اسلامی، میدان امام حسین
از اولین ساعات بامداد دیروز گروه‌های بزرگ کارگران، اغلب همراه با خانواده‌شان از نقاط مختلف شهر به سمت میدان امام حسین راهپیمایی کردند. در مسیر راهپیمایی از میدان‌های رسالت، شوش انقلاب، راه آهن و … درحالی که عکس‌هایی از امام خمینی و دیگر مراجع تقلید را به همراه داشتند و همچنین عکس‌هایی از کارگران شهید شعارهایی مبنی بر هم‌بستگی و اتحاد و حمایت اسلام از مستضعفین میدادند. دسته‌های کارگران زن ومرد که دعوت حزب جمهوری را پذیرفته بودند به همراه افراد هوانیروز، دانش آموزان دختر و پسر و دانشجویان به تدریج در میدان امام حسین مستقر شدند. گروهی از کارگران کوره‌پزخانه‌ها نیز با کامیون خود را به میدان رساندند.
گروهی از دسته‌جات کارگری پیام دانشجویان عضو کنفدراسیون در فرانسه را به همراه داشتند. هواداران مجاهدین انقلاب اسلامی نیز در دسته‌های منظم مسیر را می‌پیمودند. برنامه‌ی حزب جمهوری اسلامی ساعت نه ونیم آغاز شد. در این ساعت تمام میدان و کلیه‌ی خیابان‌های منتهی به آن پر بود. خبرگزاری پارس تعداد جمعیت را دههاهزار نفر اعلام کرد.
بعد از پخش پیام‌های امام خمینی و آیت‌الله شریعتمداری و سخنرانی چند کارگر، هانی‌الحسن نماینده‌ی سازمان آزادیبخش فلسطین، ابولحسن بنی صدر و محمد بهشتی نیز صحبت کردند.
شعارها: کارگر برزگر اسلام حامی توست – کارگر مسلمان امروز روز کار است – تفرقه، تشنج صدای خائنان است –عدل علی – برو گمشو کمونیست، حرف ما حرف تو نیست – ما پیرو قرانیم، کمونیست نمی خواهیم – منافق حیا کن توطئه را رها کن – روزنامه‌ی بنی صدر ایجاد باید گردد
پلاکاردها: کارگر مسلمان جز قرآن اساسنامه ندارد – خلق مسلمان افغانستان در زیر چکمه‌های نظامی شوروی – خون ما وقف قرآن است هرگاه لازم باشد مشتاقانه تقدیم می‌کنیم – کارگر اسلام تنها مدافع راستین توست – در اسلام ظلم به کارگر گناهی نابخشودنی است – ما کارگران هر نوع تفرقه‌افکنی را محکوم می‌کنیم اسلام حامی ماست – شعارهای غیرعملی و فریبنده اغتشاش در مسیر انقلاب است
راهپیمایی از میدان توپخانه
کمیته‌ی برگزار کننده جشن اول ماه مه سندیکاهای مستقل و شوراهای کارگری کارخانجات تهران وحومه اعضا و هوادران حزب توده ایران و اعضا و هواداران اتحاد موکراتیک مردم ایران جوانان و دانشجویان دموکرات و چند سازمان سیاسی دیگر که از ساعت .هفت و ۳۰ دقیقه درمیدان توپخانه اجتماع کرده بودند، راهپیمایی باشکوهی را به سمت خیابان فردوسی آغاز کردند. در صف اول انبوه جمعیت اعضای کمیته‌ی مرکزی حزب توده ایران وسازمان‌های سیاسی دیگر وهم‌چنین نمایندگان کارگران شرکت کننده دراین راهپیمایی دیده می‌شدند.
برروی یکی از پلاکاردها پیام کنفدراسیون سراسری زحمتکشان فرانسه ث ژ ت به عنوان زنده باد هم‌بستگی زحمتکشان و خلق فرانسه با زحمتکشان وخلق ایران دیده می‌شد. در دروازه شمیران پس از تجمع جمعیت شرکت کننده، ابتدا یک کارگر دخانیات ضمن شادباش روز اول ماه مه، مراسم را به نام خدا و به نام شهدای آزادی زحمتکشان سراسر جهان و به نام قائد اعظم امام خمینی افتتاح کرد. و سپس یک کارگر ساختمانی این روز را به آنها تبریک گفت. آنگاه پیام کارگران زحمتکشان فرانسه توسط نماینده‌ی آنها برای کارگران ایران خوانده شد. و در پایان قطعنامه جشن اول ماه مه خوانده شد.
مراسم دانشکده‌ی حنیف نژاد کرج
در پی دعوت جنبش ملی مجاهدین، ده‌ها هزار تن در محوطه‌ی زمین ورزش دانشکده‌ی کشاورزی کرج گرد آمدند. در ساعت ۹ برنامه آغاز شد. در ابتدا کارگرخانمی از کارخانه‌ی بلموند در باره‌ی لزوم تشکل کارگران در پیشبرد اهداف خود سخن گفت و بعد از خواندن یک سرود، یکی از کارگران کارخانه‌ی جهان چیت مطالبی در ارتباط با وقایع سال ۱۳۵۰ عنوان کرد. و گفت: انقلاب ما به پایان نرسیده و اگر کسی چنین فکر کند در اشتباه محض است.هنوز در آغاز راهیم و تا درهم شکستن نظام اقتصادی و استثماری و استعماری پیشین، ایجاد اقتصادی نوین بر پایه‌ی جامعه‌ی بی‌طبقه و درهم کوبیدن کاخ سرمایه‌داران چه داخلی و چه خارجی، از پای نخواهیم نشست. وی در ادامه گفت: ما با ایجاد شورای کارگری در کارخانه که از اسفند ماه سال گذشته آغاز به کار کرده، کارهای مهمی انجام دادهایم.
از جمله فرمولی برای پرداخت سودهای سالیانه و اضافه دستمزدی معادل هیجده میلیون ریال به کارگران و دخالت مستقیم درمدیریت کارخانه. یکی دیگر از کارگران در گفته‌های خود گفت: چرا دولت می‌گوید کارگر باید قیم داشته باشد. کارگر قیم نمی‌خواهد… این مراسم در ساعت ۱۲ با راهپیمایی به سمت کارخانه‌ی جهان چیت خاتمه یافت.
پس از این تظاهرات، گروه فرقان(که هیچ گاه ماهیت آن روشن نشد) آیت‌الله مطهری را ترور کرد. و تظاهرات مراسم تدفین ایشان تبدیل به تظاهرات علیه گروه‌های مستقل و چپ شد. این نقطه‌ی عطفی بود در شروع سرکوب مردم و منتقدان حکومت ایران، و در اولین اقدام خود تشکل های کارگری را نشان گرفتند. درهمین روز یونایتدپرس طی گزارشی اعلام کرد که: نشانه‌های بارز عنقریب بودن سرکوب دست‌چپی ها و کمونیست‌های ایران در جریان تشییع جنازه‌ی آیت‌الله مطهری به ظهور رسید. آغاز این فشارها را از اطلاعیه ی ۱۵ اردیبهشت شورای مؤسس اتحادیه‌ی سراسری کارگران ایران می‌توان حس کرد:
“بدین وسیله به اطلاع می‌رساند کسانی که در جریان برگزاری جشن اول ماه مه بارها کوشیدند پرچم‌های شورای مؤسس اتحادیه‌ی سراسر کارگران ایران را پایین بیاورند، اکنون می‌کوشند با انتساب شورای مؤسس به جریان‌ها و احزاب سیاسی، به این تشکیلات مستقل کارگری ضربه بزنند. ما ضمن افشای این توطئه‌های ضد کارگری، بار دیگر اعلام می‌داریم که شورای مؤسس تشکیلاتی است کاملا مستقل و به هیچ حزب و دسته‌ای وابستگی ندارد.
شورای مؤسس تشکیلاتی است کارگری که هدف خود را متشکل کردن همه‌ی کارگران، بدون در نظر گرفتن عقاید و اعتقادات آنها، قرار داده است. به همین جهت ما از این که سازمان‌ها و احزاب مختلف از ما پشتیبانی کنند، بسیار خوشحال می‌شویم و از آنان که تا کنون به انواع مختلف حمایت خود را از ما ابراز داشته‌اند نهایت تشکر و امتنان را داریم. ولی اکنون که عده‌ای با سوءاستفاده از ماهیت دموکراتیک شورای مؤسس، در صدد ضربه زدن به آن می‌باشند، برای احتراز از هرگونه سوءتفاهم، از سازمان‌ها و احزاب سیاسی تقاضا داریم از ابراز علنی پشتیبانی خود از شورای مؤسس حتی‌الامکان خودداری کنند.”
