رفیق حسین ترابى ۵۶ساله بود او از طرف پدر بابلى و از طرف مادر آملى بود و بزرگ شده تهران. حسین در سالهاى انقلاب با شور و شعور جوانیش به جنبش فداییان خلق پیوست و در سازمان جوانان پیشگام در تهران فعال شد.
حسین در انشعاب ١۶آذر با این گروه از سازمان جدا شد و بعدها در جریان سرکوبهاى دهە شصت مجبور به مهاجرت اجباری از کشور شد و ساکن فرانسه شد. .
در فرانسه به سازمان ما (اکثریت) نزدیک شد و از آرمانها و برنامە های سازمان حمایت می کرد و در کنار کار و زندگى براى تأمین معاش خود و دو دختر نازنینش که عاشقانه آنها را چنان دوست می داشت که حتى خود و سلامتی اش را در این بین فراموش میکرد، در فعالیتهاى سازمان براى برگزارى سالیانه جشن “اومانیته”از هیچ کمکى دریغ نمیکرد و همیشه هم میگفت که شرمنده است که بیشتر نتوانسته کمک کند. .
رفیق حسین علاقه شدیدى به شعر وفرهنگ فارسى داشت و در یکى دو سایت مخصوص معرفى شعر کلاسیک شاعران ایران فعال بود.
از حسین میشود خیلى بیشتر و بیشتر نوشت از آزادگى و انسانیتش، از معرفتش و … که حتما این کار در فرصت دیگرى انجام خواهد شد. .
ما درگذشت زندە یاد رفیق حسین ترابی را به مادر، خواهر و دخترانش و همه رفقا و دوستانش تسلیت می گوییم.
یادش گرامی باد
جمعی از دوستان و رفقایش
