مهاجران، میان سکوت و سخنان آبزورد
ساموئل بکت، پایه گذار تئاتر آبزورد در غرب، در خانواده ای مرفه در ایرلند بدنیا آمد و بین سال های ۱۹۸۹- ۱۹۰۶ زندگی نمود. او در دانشگاه در رشته های ادبیات مدرن، زبان فرانسوی و زبان ایتالیایی تحصیل کرده و دارای اجدادی فرانسوی آلمانی بود.
بکت شاگرد جویس بود و مانند او دهها سال در پاریس زندگی نمود. نمایشنامه های آبزورد و پوچگرا و نیهلیستی بکت نتیجه طبیعی و نهایی ادبیات بورژوایی سرمایه داری در غرب قرن بیست بودند. طبق نظر بکت ادبیات آبزورد و پوچگرا ریشه در فلسفه “انتظار” انسان دارد. وی در سال ۱۹۶۹ موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. کمیته نوبل اعلان کرد، اوج هنری آثار بکت متکی به موضوع تنهایی انسان مدرن است.
معلم ادبی بکت در یاس و منفی بافی، کافکا و کتاب شکارچی اوست. بکت تحت تاثیر شدید آثار جویس نیز قرار داشت. آثار وی اغلب انعکاس درام ارسطویی در کلاسیسم فرانسوی هستند. چون بکت در تمام آثارش تمایل به سبک مینی مالیستی در نوشتن دارد، او را نویسنده ای آوانگارد نیز بشمار می آورند. غیر از آن، امروزه تحقیقات گسترده ای روی جنبه های فلسفی آثار او مانند آبزورد بودن، نیهلیسم، اگزستنسیالیسم و معنی جویی انجام می شود.
در آثار بکت تمام کوشش انسان غربی آنست که در جهانی پوچ و بی معنی و ملال آور، خود را تثبیت کند یا به طریقی اظهار وجود نماید. بکت تقلید طنزآمیزی از درام ارسطویی می نماید. در غالب آثار او انسان بی ریشه، تنها و از خودبیگانه در جهان و هستی پوچ و بی معنی دچار شده است.
مارکسیست ها او را یکی از نمایندگان ادبیات دوره و جامعه بورژوایی بشمار می آورند. بکت غیر از ابتذال و سقوط جامعه طبقاتی به غیرانسانی بودن فرهنگ سرمایه داری نیز اشاره می کند. از جمله آموزگاران وی، بزرگان رنسانس درام ایرلندی مانند جان سینگ و سین اوکامی می باشند.
بکت می کوشد در آثارش از سادگی و ظرفیت عظیم بازی در زبان انگلیسی استفاده کند و گاهی هم به تمسخر زبان علمی و فلسفی در مقابل زبان ادبی می پردازد. او همچون یک نویسنده سرکش و ناسازگار می کوشد تا با کمک ادبیات مدرن از مرزهای فرهنگی و زبانی و نظری و سبکها بگذرد.
ساموئل بکت، داستانسرا و نمایشنامه نویس ایرلندی نخستین نمایشنامه نویس مدرن زبان انگلیسی است. او خالق شعر و داستان و رمان و درام و مقاله و نمایشنامه های رادیویی است. از جمله نمایشنامه های وی – در انتظار گودو – پایان بازی – و روزهای خوش هستند. درام “در انتظار گودو” مهمترین درام تئاتر آبزورد در ادبیات غرب است. در این نمایشنامه حتی نفس کشیدن بازیگر نشاندهنده زبان و بیان و عکس العمل او در وضعیت انتظار است .
از جمله رمانه های بکت – مالوی – مولونه می میرد – و گمنام هستند. رمان مالوی نخستین رمان او در دهه های ۳۰ قرن بیست بود. سایر رمانهای بکت در دهه های ۵۰ و ۶۰ قرن گذشته با تیراژ بالا منتشر شدند. او نویسنده آثاری بیوگرافیک در باره پروست و جویس نیز است.