یاد یاران یاد باد.
در بزرگداشت ۱۹ بهمن ماه ۱۳۴۹ سیاهکل که به جنبش فداییان فرارویید و در عرصه پیکار و دادخواهی و هنر و ادبیات جامعه ایران، هوایی دیگر بخشید، از طرف سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) برلین مراسمی با حضور اعضا و دوستداران سازمان برگزار گردید که فرازهایی از این مراسم به اطلاع می رسند:
در برف سرخ بهمن بیدادسوز خوش
گامی به سوی گسترهٔ داد جاری است
بیش از نیم قرن از جوانه‌های جنبش فداییان خلق ایران می‌گذرد.
بنیان‌گذاران جنبش ما در جهان و میهنی با مختصاتی بسیار متفاوت از امروز هستهٔ جنبشی را بنیان نهادند که با محوریت مبارزه با دیکتاتوری و برای آزادی و حق حاکمیت مردم، در پی برافکندن نظام مبتنی بر استثمار سرمایه‌داری و برپایی نظامی مبتنی بر عدالت اجتماعی بود.
اقدام سیاهکل نخستین اقدام مسلحانهٔ گروه‌های بنیان‌گذار سازمان نبود. اقدام سیاهکل اقدام مشترک سازمان‌یافته از سوی دو گروه بنیان‌گذار سازمان نیز نبود. اقدام سیاهکل، عملیاتی سازمان‌یافته از جنس عملیات گستردهٔ نظامی هم نبود. شورشیان سیاهکل هنوز حتی نامی هم برای سازمان و جنبش‌مان نداشتند. با این حال سیاهکل به نماد بنیانگذاری یک جنبش سیاسی نوپا و نوپو، به نماد جنبشی با قوی‌ترین مؤلفه‌های رادیکالیسم انقلابی بدل شد که در سال‌های پس از برآمد بیرونی خود از مؤلفه‌های اصلی جامعهٔ سیاسی اپوزیسیون ایران بدل شد و در آستانهٔ انقلاب و در سال‌های پس از آن به مؤثرترین نیروی سیاسی عدالت‌خواه غیردینی ایران به ویژه در محافل دانشجویی و روشن‌فکری بدل شد.
بررسی نقاط ضعف و قوت سیاهکل و جنبش فداییان خلق ایران موضوع آیین امروز نیست. ما امروز در این جا گرد هم آمده‌ایم تا عزم جوانانی را بزرگ داریم که در سال‌های پس از کودتای سیاه مرداد ۳۲ با تمامی موجودی دانش، جوانی و جان خود و با اندیشه‌هایی آزادی‌خواهانه و دادپژوهانه به تفحص در راه‌های ممکن برای مقابله با رژیم کودتایی برآمدند و سر آخر به بنیانگذاری جنبش فداییان خلق دست یازیدند.
نیز گرد هم آمده‌ایم تا یاد یارانی را گرامی داریم که در راه آرمان‌های مشترک و والای آزادی، عدالت‌اجتماعی، حاکمیتی مبتنی بر رأی آزادانه و آگاهانهٔ مردم از هیچ گام و اقدامی و از هیچ چیز خود دریغ نکردند و نامی خوش از خود در عرصهٔ روزگار به جای گذاشتند.
ما نام سربلند همه فداییان و مبارزان راه آزادی و سربلندی میهن را گرامی می داریم و به یاد و نامشان به پا می ایستیم و سکوت می کنیم.
پس از آن اعلامیه هیئت سیاسی – اجرائی سازمان قرائت شد:
آرمان های جنبش فدایی زنده اند !
چهل و شش سال از اعلام موجودیت جنبش فدائی گذشت. رفقای ما که در بهمن و اسفند ۱۳۴۹ و سال های پس از آن جان در راه مبارزه علیه دیکتاتوری نهادند، از آرمان هایی نیرو و انگیزه گرفتند که چهل و شش سال سرکوب بی رحمانه از سوی دو رژیم شاه و جمهوری اسلامی نتوانسته است آنها را نابود کند. یاد دلاوارن سیاهکل از آن رو زنده و الهام بخش است که هیچ قدرت جباری قادر نیست انسان ها را از پیکار برای جهانی عادلانه تر و آزادتر باز دارد. جان باختگان جنبش فدایی، زندگی و آزادی را برای ستم دیدگان می خواستند و در این راه از گرانترین گوهری که داشتند، از زندگی خود گذشتند.
جنبش فدائی به فاصله کوتاهی پس از پیدایش، توانست اعتماد و حمایت بخش اعظم هواداران سوسیالیسم را در ایران به دست آورد. این استقبال گسترده اجتماعی ثمره ثبات قدم و وحدت کلام و عمل فداییان بود. اینکه از بهمن ۴۹ تا بهمن ۵۷تقریبا همه فدائیان نسل نخست در مبارزه و زندانها و میدان اعدام جان باختند، در جریان و پس از انقلاب ده ها هزار از جوانان ایرانی با شور و شوق به صفوف فدائیان پیوستند.
امروز، با تکیه بر بیش از چهار دهه تجربه جنبش فدایی، وظیفه مقدم خود می دانیم که برای تشکیل سازمان واحد از نیروهای چپ که نزدیکی برنامه ای و سیاسی دارند، گام برداریم. ما همراه با این نیروها برای فرا روییدن این همگرایی برنامه ای و سیاسی به وحدت تشکیلاتی می کوشیم. هدف ما ایجاد سازمانی واحد با مضمون حزبی است که از آزادی، دمکراسی، حقوق بشر، عدالت اجتماعی، سوسیالیسم، محیط زیست سالم، برابری جنسیتی و همبستگی دفاع کند. جای این نیرو در صحنه سیاست ایران خالی است. در شرایطی که حکومتی استبدادی کماکان به سرکوب مبارزات مردم ایران برای این اهداف انسانی ادامه می دهد، در شرایطی که دولت دست راستی آمریکا ایران را تهدید به جنگ می کند، نیروهای چپ و دمکرات ایران باید به برآمدی متحد علیه وضع موجود و خطراتی که تداوم این وضع ایجاد می کند، دست یابند. تلاش سیاسی امروز ما متوجه این هدف است. ما در این راه، دست همکاری به سوی همه رفقا و دوستانی دراز می کنیم که مانند ما دغدغه آزادی و عدالت و همبستگی دارند و می خواهند مردم ما فراتر از بد و بدتر، گزینه های دیگری نیز پیش رو بیابند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
١٨بهمن ۱۳۹۵ (۶ فوریه ٢٠١٧)
بحران جمهوری اسلامی و اوضاع سیاسی ایران
پس از قرائت پیام سازمان، از رفقای سخنران ملیحه محمدی، خسرو فتاپور و فواد تابان دعوت شد تا در مورد “بحران جمهوری اسلامی و اوضاع سیاسی ایران” اعلام نظر نمایند. در این گزارش فراز هایی از سخنان رفقا آمده است. رفقا هر کدام دو دوره صحبت کردند و در آخر با پرسش و پاسخ و ارائه نظر حضار، گفت و شنود ها به پایان رسید.
رفیق ملیحه محمدی: پیشتر از این که روی موضوع بحث برویم، می خواهم روی موضوعیت امروز (۱۹ بهمن) حس خودم، ارادت و احترامم را به کسانی که در یکی از دشوار ترین شرایط ایران و جهان دست به مبارزه زدند و این حقیقت و اراده را به ظهور گذاشتند، بیان کنم. پذیرش نقدها خوب است اما باید صاحب این شهامت باشی تا قدمی برداری، نسلی که اقدام کرد. همیشه وقتی کاری انجام شد نقاط ضعف و قوتش بعدا معلوم می شود.
در مورد مسئله بحران، جمهوری اسلامی ۳۸ سال است که در بحران است. اما بهتر بود به جای بحران، چالش های موجود را عنوان می کردیم. کشور لبنان دوسال و نیم است که دولت ندارد، یعنی بحران دارد. بحران به عنوان حل نشدن است. جامعه سرمایه داری همواره در رفع بحران های خود عمل کرده است.
رفیق ملیحه تاکید کرد “اما بحران فرهنگی و اجتماعی، نسل ها را بیش از همیشه در مقابل هم گذاشته است. بیگانگی در بین جوانان ایرانی است که می تواند به بحران اجتماعی منجر شود. این بحران از هر فرصتی استفاده می کند تا ابراز هویتی دیگر را اعلام نماید.
رفیق فواد تابان: مقدمتاً بحران جمهوری اسلامی را بگذاریم کنار و به وضع خودمان برسیم ! این خود مائیم که در بحرانیم و ما در باره خودمان، بهتر می توانیم راه حلی مناسب ارائه دهیم. ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ یک جنبش قهرمانانه بود برای یک دوران مشخص. نخبگان چپ ایران، همه شان به نحوی به این جنبش احترام می گذارند. ۱۹ بهمن، صرفاً صدای گلوله نبود، بلکه نوع تازه ای از مبارزه را به جامعه ارائه داد و نتیجه اش این بود که نشان داد جامعه ما به یک نوع سیاست جدید احتیاج دارد. این نگاه و این وضعیت مختص جامعه ما هم نبود. اما امروز جمهوری اسلامی در سیاه ترین و پایین ترین نقطه حیات سیاسی خود قرار دارد و چپ در ایران باید در صدد معرفی خود به عنوان یک آلترناتیو باشد.
رفیق خسرو فتاپور: نیروهای مختلف باید بر مبنای ارزیابی های خودشان راهی را انتخاب کنند. از درون این رژیم، تحول پیش نمی آید. با وجود نیروهای مختلف، ما باید نیروی خودمان را شکل بدهیم؛ نیروهای اجتماعی که خواهان تغییر بنیادی در جامعه اند. رادیکال ها برای سال های آینده صحبت می کنند. ما باید به آن کسانی انتقاد کنیم که تنها به یک راه اعتقاد دارند. چپ از سیاست های اقتصادی آقای روحانی دفاع نمی کند. چپ باید موضع خودش را داشته باشد. نمی شود پیشاپیش پاسخ قاطع به سمتگیری ها داد. وجود نیروهای بینابینی در جامعه را باید مثبت ارزیابی کرد.
در ادامۀ برنامه پیام حزب چپ آلمان به مراسم بنیانگذاری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) ارائه شد.
رفقای گرامی!
گرم‌ترین درودهای‌مان را به مناسبت سال‌گرد بنیانگذاری سازمان شما به سوی شما می‌فرستیم.
متأسفانه روندهای جهانی اخیر جای کمی برای امیدواری باقی می‌گذارند. رئیس‌جمهور به تازگی برگزیده شدهٔ ایالات متحدهٔ آمریکا، دونالد ترامپ، مدتی اعلام کرده است که توافق هسته‌ای با ایران را ملغی خواهد کرد و فرمان جنجالی او ناظر بر محدودیت سفر به آمریکا شامل حال ایرانیان نیز می‌شود. او با این اقدامات خود موجب تقویت افراطیون در ایران خواهد شد.
چرخش به راست تنها در ایالات متحدهٔ آمریکا نیست که به چشم می‌خورد. در فرانسه این امکان موجود است که مارین لوپن، رهبر «جبههٔ ملی» برندهٔ انتخابات ریاست جمهوری شود. در بریتانیای کبیر از جمله نیروهای راست و نژادپرست در ساختن اکثریتی مشارکت داشتند که به برکزیت رای داد. در مجارستان مدت مدیدی است که نیروهای راست افراطی در قدرت‌اند و علیرغم تمامی انتقاداتی که از سوی اتحادیهٔ اروپا صورت می‌گیرد، حقوق اپوزیسیون را هر چه محدودتر می‌کند و امکانات رسانه‌ها را می‌کاهد. ترکیه هر چه بیشتر به سوی یک دیکتاتوری گام برمی‌دارد. در آلمان نیز نیروهای راست افراطی رو به گسترشی هراس‌آوراند.
این وظیفهٔ ما و بخشی از بدیهیات وجودی ما به عنوان نیروهای چپ است که در برابر این نیروها ایستادگی کنیم. چه کسی می‌بایستی روی در روی نژادپرستان، هراس‌افکنان و ضددموکرات‌ها بیاستد اگر ما این کار را نکنیم؟ بگذارید مشترکاً به پا خیزیم برای جهانی عاری از فاشیسم، عاری از نژادپرستی و محرومیت و برای جهانی مبتنی بر صلح و نیز صلح اجتماعی، برای جهانی عادلانه، برای حیاتی برخوردار از آزادی و شأن انسانی برای همهٔ انسان‌ها. بگذارید مشترکاً برای این پیکار، هم‌رزمان هر چه بیش‌تری بیابیم.
با همبستگی سوسیالیستی – حزب چپ آلمان
این مراسم در فضایی بسیار رفیقانه برگزار شد و از رفقا با موزیک زنده ایرانی و شرینی و نوشیدنی پذیرائی گردید.
