کریستین تاوبیرا می داند که چگونه قلب های چپ را گرم کند. در هوای مه آلود زمستانی لیون، او درآخرهفته، چند صد هوادار جمع کرد. او چیزهای مهمی برای گفتن به آنها دارد: «این بیماری همه گیر رنج اجتماعی زیادی را آشکار می کند.» او قول می دهد که قاطعانه با این رنج نابرابری، بی عدالتی، تبعیض، مبارزه کند. مثلا با درآمد پایه بدون قید و شرط ۸۰۰ یورو برای جوانان. جوانی، عدالت اجتماعی، بوم شناسی، دموکراسی. این ها کلماتی است که او با آن سخنان خود را تزئین می کند و سپس با لحنی موقر اعلام می کند: «من نامزد ریاست جمهوری هستم!». کریستین تاوبیرا، در مقابل مارین لوپن وارد مبارزه انتخاباتی می شود و اریک زمور راست افراطی، در مقابل امانوئل ماکرون لیبرال میانه، و اگرسرانجام نامزدی خود را اعلام کند، بیش از همه، به نظر می رسد که او می خواهد به چپ های تخریب شده فرانسوی امیدوری هایی بدهد.
جناح چپ متفرق
همه نظرسنجی‌ها و کل مبارزات انتخاباتی تاکنون تردیدی باقی نمی‌گذارند: اینکه چه کسی در پنج سال آینده فرانسه را رهبری خواهد کرد، جناح راست، برنده خواهد شد. مسائل چپ به سختی نقشی ایفا می کنند، و روزهای پیروزی بسیار دور به نظر می رسند: پیروزی های میتران سوسیالیست در دهه ۱۹۸۰ و اولاند در سال۲۰۱۲ تنها یک خاطره ضعیف هستند. در سال ۲۰۲۲موافقت چندانی برای سیاست جناح چپ وجود نخواهد داشت، اما نامزدهای چپ بیشتر: طبق نظرسنجی ها،، اردوگاه اجتماعی و زیست محیطی می تواند در مجموع روی ۲۵ درصد آرا حساب کند. به این مفهوم که مجموع آرا چپ به شمول کریستین تاوبیرا ” Christiane Taubira “، بین هشت متقاضی توزیع می شود که قدرت مقابله با جناح راست را نخواهد داشت.
بهترین موقعیت در میان چپ گرا های فرانسه، به سوسیالیست تندرو سابق ژان لوک ملانشون تعلق دارد که در حال حاضر۹ درصد از آراء را دارد و پس از آن یانیک جادو، از حزب سبز با هفت درصد قراردارد. حزب سبز ممکن است در انتخابات محلی ۲۰۲۰ در شهرهای بزرگی مانند بوردو و استراسبورگ پیروز شده باشد، اما در انتخابات واقعا مهم، مانند انتخابات ریاست جمهوری، شانس زیادی ندارد. نامزدی آنه هیدالگو، شهردارسوسیالیست پاریس با ۴ درصد آراء، شورو شوق کمتری را برانگیخت*. برای ورود به دور دوم انتخابات در ۲۴ آوریل، یک نامزد احتمالاً باید تقریباً ۲۰ درصد از آرا را در اولین رای گیری به دست آورد.
ملانشون می خواهد مکرون را به چالش بکشد
سیاستمدار چپ‌گرای فرانسوی: ملانشون می‌خواهد مکرون را به چالش بکشد. بنابراین، برای چپ فرانسه، انتخابات ریاست جمهوری به مبارزه ای برای بقا و علیه بی اهمیتی تبدیل می شود، که به نوبه خود با آشتی ناپذیری نامزدها بیشتر می شود. در واقع، برخی از رای دهندگان چپ به قدری از چندپارگی مضطرب هستند که ۱۲ نفر از آنها اخیرا دست به اعتصاب غذا زده اند.
آنها می خواهند همه را از ملانشون گرفته تا هیدالگو تحت فشار قراردهند تا در پایان ژانویه در یک مسابقه مقدماتی شرکت کنند و سپس پشت سر برنده جمع شوند. اما تاوبیرا تا کنون تنها کسی است که این روش را پذیرفته است. ظاهراً او به محبوبیت خود نزد رأی دهندگان چپ اعتماد دارد. او می داند که انتخابات ریاست جمهوری فرانسه بیشتر به مردم مربوط می شود تا برنامه ها. محتوا فقط زمانی اهمیت دارد که حاوی وعده‌های شاخص باشد که شما را از دریای نامزدها متمایز کند.
سوسیالیست‌های قدیمی در برابر مواضع هویت‌گرایانه جدید
با این حال، اتحاد چپ نیز به دلیل تفاوت های برنامه ای شکست می خورد، نه تنها به دلیل منیت نامزدها یا به دلیل انحراف به سمت راست جامعه فرانسه، که قبلاً در انتخابات ۲۰۱۷، زمانی که لوپن ازجناح راست، آراء رای دهندگان اصلی سابق جناح چپ، یعنی کارگران و کارمندان را به دست آورد.
از زمان میتران، اصلاح طلبان و رادیکال ها آشتی ناپذیر بوده اند. امروز آنها در بسیاری از زمینه‌های مهم با هم در تضاد هستند: درمورد مسائل هویتی و برخورد با اسلام، که راست‌ها بر مبارزات انتخاباتی مسلط هستند، لائیسیته سنتی سوسیالیست‌ها در برابرمواضع جدید و هویت‌گرایانه چپ رادیکال می‌ایستد.
در سیاست انرژی، برخی طرفدار حذف محتاطانه انرژی هسته ای هستند، از سوی دیگر، کمونیست ها طرفدارگسترش آن هستند. در سیاست اجتماعی و اقتصادی، سبزها یک اقتصاد بازارمعتدل را ترویج می‌کنند، در حالی که ملانشون ضد سرمایه‌داری سخن می‌گوید و می‌خواهد به طور جدی عمل کند.
زیرنویس:
*- لینک مرتبط: آیا چپ های فرانسه در انتخابات ریاست جمهوری متحد می شوند؟ “https://kar-online.com/node/17184“
منبع: مجله آلمانی” Spiegel”
دو شنبه ۲۷ دی ماه ۱۴۰۰- ۱۷ ژانویه ۲۰۲۲
