در بزنگاە انتخابات، معمولا یکی از پارامترهای رفتار انتخاباتی مشارکت کنندگان، توجە بە وضعیت درون اجتماع و بویژە روانشناسی تودەای است. آنان ضمن حفظ پرنسیپهای خودشان سعی می کنند بە وضعیت موجود هم دقت کنند، و نوعی توازن حداقلی میان مبانی و مسائل مشخص ایجاد کنند. اما در ایران در میان افراطیون وضع طور دیگریست.
آنچە در جبهە افراطیون قابل مشاهدە است، عبارت است از:
ـ یکجانبە نگری مفرط نسبت بە پرنسیپها،
ـ امید بە مهندسی کردن انتخابات. این امر بویژە در قسمت تاثیرگذاری بر رهبر نظام خود را باز می یابد. چنین رفتاری هم در تاثیرگذاری فکری خود را باز می یابد و هم در تاثیرگذاری احساسی، و یا بە گفتە دیگر القای ترس. در این رابطە خوب است بە نوع برخورد عزاداران و همگام با آن انتقادات مهپویا دماوند از خامنەای اشارە شود،
ـ صرفا برخورد نفی گرایانە بە حریف. در فرهنگ آنان حتی نشانەهائی هرچند اندک از برخورد اثبات گرایانە هم دیدە نمی شود.
افراطیون در حقیقت در سە محور اکستریمیسم، تقلب انتخاباتی و تهدید و شانتاژ حرکت می کنند، و خواستەهای مردم کمترین تاثیر را بە نوع برخورد آنان دارد.
