نویسنده: حسین اسدی

سازمان ما در راه گذاری مسالمت‌آمیز و خشونت‌پرهیز از جمهوری‌ اسلامی و دست‌یابی به جمهوری‌ای‌ غیردینی (سکولار) مبتنی بر آزادی، برابری، عدالت اجتماعی و مردم‌سالاری (دموکراسی) مبارزه می‌کند و در این مسیر خود را با اتّحاد جمهوری‌خواهان ایران و سایر نیروهای مترقّی و آزادی‌خواه کشورمان هم‌گام و هم‌سو می‌داند.

به چهرهٔ بی‌رنگِ تو نگاه می‌کنم، پریشان می‌پرسم: آخر کدام مادری،  برای جنگ می‌زاید؟

این بزرگترین تقصیر ساختاری شما برای نقض بارزسی‌ها است که به جای بهره‌مندی از خود تشکل‌های کارگری به عنوان مطمئن‌ترین ضمانت اجرای قوانین حفاظت و بهداشت، به ایجاد سازمان عریض و طویل و ناکارآمد زیرمجموعۀ مدیریت کل بازرسی کار و جذب تعداد بازرسین بر اساس یک روابط کار آمرانه و اداری بی‌مصرف و ناکارآمد تکیه دارید! چرا که از وجود تشکل‌های مستقل کارگران هراسانید و در نتیجه زمینه‌های ایجاد عدم امنیت شغلی و جانی را برای کارگران ایجاد کرده اید .

ما از دولت بایدن – هریس می‌خواهیم در رویکرد احترام‌آمیز خود نسبت به نتان‌یاهو تجدیدنظر کند که با سرکشی جنگ را تشدید می‌کند و تمام تلاش خود را برای عقب راندن شدید کسانی که مشتاق به بهره‌برداری  از جنگ هستند انجام دهد. هیچ “تنش زدایی از طریق تشدید” وجود ندارد. بایدن باید صدور تسلیحات ایالات متحده که اسراییل را قادر می‌سازد جنگ منطقه‌ای را تحریک کند، متوقف کند.

ازهمین فاصله هم می‌شود دید که  نوارهای نقاله به‌جای حمل ذغال‌سنگ، جنازه کارگران را از عمق معدن  بیرون می‌آورند. زن، صورتش را پنهان می‌کند تا کسی چشمان اشک‌بارش را نبیند. از تربت‌ آمده… و زیر لب برای خودش نجوایی دارد از درد؛ از بی‌کسی… پسر جوانی با پشت دست روی پیشانی تیره خود می‌کشد.
صدای یکی از کارگران معدنچی به نام «عدالت شیری» طنین انداز است… «این چراغ مالِ تویه…خوب نگرش دار…اون پایین حُکم خورشیدو داره…^^ »