کشور ما در برابر فشارهایی که ممکن است تشدید شوند، توانمند برآمد نخواهد کرد، هرگاه در عرصۀ سیاست داخلی شکاف و بیاعتمادی میان حکومتگران و مردم، تا این حد گسترده باشد. شکست تشبثات جنگافروزان و استقرار صلح در ایران در گرو تغییرات اساسی و بنیادین از سوی حکومت در سیاستهای داخلی است.
تجربه و ساختار سیاسی وحقوقی موجود نشان میدهد که «آزادی زندانیان و اتحاد ملی»، در چارچوب تبعیت مطلق از رأس قدرت، بیش از آنکه بیانگر ارادهای جدی برای اصلاح باشند، به اقداماتی مقطعی و تبلیغاتی محدود میشوند. زندانیان نهتنها آزاد نشدند یا از حصر بیرون نیامدند، بلکه همچنان تحت آزار و فشار قرار دارند و وعده مشارکت نخبگان نیز تنها تا جایی پیش میرود که با اراده حاکمیت همخوان باشد.
از گرسنگی دادن عمدی گرفته تا آوارگی اجباری و بمباران سیستماتیک، همه نشان میدهند که «امنیت اسرائیل» بهانهای است برای پاکسازی قومی و جایگزینی جمعیت. انطباق سیاست نظامی اسرائیل با منطق اقتصادی آمریکا چهرۀ خود را در نسلکشی در غزه بهمثابه همراستایی سیاست و تجارت به خوبی نشان میدهد.