دسته‌بندی: شعر

جمهوری اسلامی در کشتار و ترور مخالفین و دیگر اندیشان کشور ما پرونده سیاهی دارد و به ویژه، در کشتار ده ها نویسنده و اهل قلم، از خود چهره ای قرون وسطایی در ذهن جامعه  ایرانی به جا گذاشته است، سخنگویان جمهوری اسلامی که  در مجامع بین المللی سعی به مظلوم نمایی کرده  و خودشان  را قربانی ترور مخالفین داخلی جا می زنند, چرا تا کنون پشت پرده سیاه اعمال خود پنهان شده اند و نسبت به این عمل جنایتکارانه که علیه آقای سلمان رشدی انجام گرفت، موضع گیری نمی کنند؟ ما این حمله تروریستی, که حمله به آزادی بیان است را محکوم می نماییم.

شعر که می‌خواند گاهی بغض گلویش می‌شکست، اشکی گوشه چشمش می‌درخشید و به واژه‌ها جان می‌داد. حرف که می‌زد با جدیت تمام  ناگهان طنز نغزی می‌گفت و حضار را به خنده می‌انداخت. بغض و طنازی ناگهانی شاعری که اغلب سیاه می‌پوشید و ریش‌های بلند سفید داشت، خاطره جمعی ما ایرانیان از «امیر هوشنگ ابتهاج»، متخلص به «سایه» است. شاعری که در جوانی تصنیف «ایران ای سرای امید» را برای وطنش سرود اما در ۹۵ سالگی دور از وطن درگذشت.