کارگران و مزدبگیران! اول ماه مه، روز جهانی کارگران بزودی فرا میرسد. در روز اول ماه مه در گوشه و کنار جهان، کارگران، مزدبگیران و حامیان آنها این روز را گرامی میدارند، برنامههای جشن و شادمانی ترتیب میدهند و خواستههای خود را در تجمعات و راهپیمائیها بیان میدارند. اخبار رسیده حاکی از آن است که حکومت ایران قصد دارد مانع گردهمائی و تظاهرات شما کارگران و مزدبگیران در روز اول ماه مه گردد. حکومت در سال قبل برای جلوگیری از برآمد جنبش کارگری در روز اول ماه و طرح مطالباتشان، به دستگیری فعالین کارگری مبادرت ورزید، عدهای از آنها را دستگیر کرد و ماهها در اسارتگاهها نگهداشت و تعدادی از آنها را به حبسهای سنگین به جرم دفاع از منافع کارگران و مزدبگیران محکوم نمود. اما دستگیری فعالین کارگری و محکومیت آنها در بیدادگاههای حکومت، موجب نشد صدای اعتراض شما کارگران و مزدبگیران خاموش گردد. اعتراضات در سال گذشته تداوم یافت و بر دامنه آن افزوده شد. کارگران و مزدبگیران! شما پس ازسالها مبارزه توانستید روز کارگر را بعنوان تعطیل کارگری به حکومت و کارفرمایان تحمیل کنید و تدوینکنندگان قانون کار مجبور شدند آن را در ماده ۶۳ بگنجانند. اول ماه مه، روز کارگران و مزدبگیران است. در این روز کارگران و مزدبگیران و حامیان آنها در اکثر کشورهای جهان، برای نشان دادن همبستگی ملی و بینالمللی و برای طرح مطالبات صنفی و سیاسیشان گرد میآیند. این حق شما است که در روز اول ماه مه همانند کارگران و مزدبگیران جهان جمع شوید، دست به تظاهرات بزنید و مطالباتتان را به گوش حکومتگران و کارفرمایان برسانید. تظاهرات شما قانونی است و جلوگیری حکومت از برگزاری تظاهرات روز کارگر، خلاف قانون است. شما میتوانید با تشکیل کمیتههای اول ماه مه، جشن امسال را هرچه گستردهتر برگزار کنید و اجازه ندهید که کودتاگران سکوت را در روز اول ماه مه بر جامعه کارگری کشور تحمیل نمایند. هرچه برگزاری مراسم روز کارگر گستردهتر باشد، حکومت کودتا در مهار آن ناتوانتر خواهد بود و مطالبات شما بازتاب وسیعتری پیدا خواهد کرد. در هر کارخانه و مزرعه، در هر اداره و دانشگاه، در هر کوی و مکان جشن اول ماه مه را برگزار و نقشه حکومت را برای کم رونق کردن مراسم روز کارگر، نقش برآب کنید. کارگران و مزدبگیران! تشکیل سندیکاهای مستقل کارگری، حق اعتصاب، تامین امنیت شغلی، افزایش مناسب و واقعی دستمزدها و پرداخت بموقع آنها، عقد قراردادهای دائم به جای قراردادهای موقت، تامین اجتماعی و بیمه بیکاری، رفع هر نوع تبعیض جنسی بین کارگران زن و مرد، تخصیص امکانات لازم به شرکتهای تعاونی مسکن و مصرف، گسترس موسسات آموزش حرفهای و منع کار کودکان و آزادی کارگران زندانی جزو مطالبات شما کارگران و زحمتکشان کشور است که بارها در اعلامیهها آمده است. اما حکومتگران و سرمایهداران در مقابل مطالبات شما که بخشی از آنها حتی در قانون کار هم به رسمیت شناخته شده است، ایستاده و حاضر نیستند که حقوق شما را تامین نمایند. حکومتگران به کارفرمایان امکان دادهاند که تشکلهای صنفی خود را تشکیل دهند و از منافعشان دفاع نمایند. اما کارگران فاقد تشکل سندیکائی هستند و ارگانهای امنیتی هر اقدام کارگران برای سازمانیابی را به عنوان اقدام علیه امنیت کشور به حساب آورده و فعالین کارگری را دستگیر و روانه زندانها میسازد. حکومت با برقراری اختناق شدید بر کشور امکان نمیدهد که شما متشکل شوید و به طور سازمانیافته برای رسیدن به خواستههایتان حرکت کنید. بدون تامین حق تشکلیابی گروههای اجتماعی، بدون تامین آزادی احزاب سیاسی، مطبوعات و تجمعها و تظاهرات، شما قادر نخواهید شد که به مطالبتان دست یابید. امروز تامین مطالبات شما کارگران و مزدبگیران با امر آزادیهای سیاسی در کشور گره خورده است. هر اقدام شما به سد استبداد حاکم بر کشور بر میخورد. بدون طرد استبداد و استقرار آزادهای سیاسی مبتنی بر منشور حقوق بشر، شما از حقوق مدنی و صنفی برخوردار نخواهید شد و زندگی شما به فلاکت بیشتری سوق پیدا خواهد کرد. کارگران و مزدبگیران! امسال جشن اول ماه مه در شرایط متفاوت از سالهای گذشته برگزار میشود. نخستین تفاوت حضور جنبش سبز در جامعه ما است که از بطن انتخابات ۲۲ خرداد برآمده و حیات سیاسی کشور را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. جنبش سبز، جنبشی است مدنی، دمکراتیک و مسالمت آمیز که به تدریج از خواست بطلان انتخابات فراتر رفته و دیکتاتوری را زیر ضرب گرفته است. جنبش سبز بازتاب دهنده مطالباب عمومی مردم کشور ما و از جمله شما کارگران و زحمتکشان کشور است. جنبش اعتراضی بر تامین حق رای شهروندان برای انتخاب نمایندگان خود و تامین آزادیهای سیاسی پای میفشارد. بین مطالبات کارگران و مزدبگیران کشور با مطالبات جنبش اعتراضی اشتراکات زیادی وجود دارد. از جمله این اشتراکات و در راس آنها، آزادی تشکلیابی صنفی و فعالیت احزاب سیاسی، آزادی اطلاعرسانی و برگزاری تجمعات و تظاهرات است. این اشتراکات زمینهساز پیوند بین دو جنبش است. لازم است بر تلاشهای خود برای پیوند بین دو جنبش بیفزائیم و تلاشهای کودتاگران را برای فاصله انداختن بین جنبش کارگری و جنبش اعتراضی خنثی کنیم. تفاوت دوم، مقارنت امسال با اجرای طرح “هدفمند کردن یارانه ها” است. احمدی نژاد وعده داده است که با اجرای این طرح در خلال سه سال، فقر و بیکاری را در کشور ما ریشه کن کند. در حالی که اجرای این طرح برابر ارزیابیهای حتی محافل حکومتی ـ مثل کمیسیون اقتصادی مجلس ـ دشواریهای باز هم سنگینتری را بر زندگی کارگران و تهیدستان جامعه تحمیل خواهد رد. این طرح، جز جبران کسری بودجه دولت به هزینه کارگران و زحمتکشان و تخصیص آن به حلقههای بسته حکومتی از جمله سپاه و دستگاههای امنیتی نیست. در برابر چنین طرحی و پیآمدهای زیانبار آن باید ایستاد، احمدی نژاد را وادار به پاسخگوئی به وعدههایش کرد و شعار حفظ و ارتقاء قدرت خرید زحمتکشان را به یکی از مطالبات جنبش سبز تبدیل نمود. کارگران و مزدبگیران! نزدیکی و پیوند بین دو جنبش امری است ضرور و مبرم. شما کارگران و مزدبگیران در اعلامیهها و شعارها، در تظاهرات و گردهمائیها، در مراسم روز اول ماه مه و قطعنامهها، همبستگی خودتان را با جنبش اعتراضی اعلام کنید و از فعالین جنبش اعتراضی بخواهید که در جشن اول ماه مه مشارکت کنند و از مطالبات شما پشتیبانی نمایند. امروز، جنبش اعتراضی برای تداوم حیات خود به همبستگی و مشارکت فعال شما نیاز دارد و حمایت جنبش اعتراضی از مطالبات شما میتواند به توانمندی جنبش کارگری بیافزاید. استبداد حاکم بر کشور مانع تحقق مطالبات شما و جنبش سبز است. باید دست در دست هم گذاشت و کشور را از سلطه هیولای استبداد رهائی بخشید و راه را برای استقرار دمکراسی گشود. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۱۷فروردین ۱۳۸۹ (۶ آوریل ۲۰۱۰)
