٢٢ فوریه هر سال از سوی سازمان ملل متحد به عنوان روز زبان مادری در جهان اعلام شده است. این اقدام به خاطر دفاع از حقوق فرهنگی مردم جهان و برای دستیابی به شرایط و مناسباتی صورت گرفته است که امر آموزش و پرورش را برای مردم تمام جهان سهولت می بخشد و امکان دست یابی آنان را به رسانه های زبان خودی فراهم می آورد.
در جهان کنونی، کشورهای چند ملیتی ای که در آنها فقط یکی از زبان های رایج رسمیت دارد و خواندن و نوشتن و آموزش و پرورش تنها از طریق آن صورت می گیرد، فراوانند و و رسانه های نوشتاری و گفتاری به دیگر زبان های ملیت های ساکن در آنها ممنوع است.
واقعیت این است که برای مردم هر منطقه آموزش و پرورش به زبان مادری امر فراگیری را آسان می کند و دستیابی به رسانه های زبان ملی امکان رشد بیشتری برایشان به وجود می آورد.
فشار و تنگناهائی که از راه ممنوعیت استفاده از زبان مادری برای مردم مناطق مختلف جهان ایجاد می شود، تنها سبب دشواری در امر آموزش و اطلاع رسانی و اشاعه فرهنگ نیست؛ بلکه همچنین، عاملی است در جهت تحقیر و فرودستی و سلب حقوق سیاسی و اجتماعی و اقتصادی آنان.
در دفاع از همین حقوق بوده است که تاکنون مردم بسیاری در جهان سرکوب شده و آزادی و جان خود را به خاطر حق استفاده از زبان مادری از دست داده اند. به ویژه این امر در کشورهای پیرامونی و نظام پوسیده و عقب مانده ای مانند جمهوری اسلامی، خود عاملی ست در جهت سلطه خرافات و عقب مانده ترین شیوه های آموزشی و ایجاد سلطه یکی از استبدادی ترین حکومت های کنونی جهان.
کانون نویسندگان ایران در تبعید، از حق آشکار مردم جهان برای استفاده از زبان مادری در امر آموزش و پرورش و رسانه های همگانی دفاع می کند و در ترویج این حقوق کوشاست.
کانون نویسندگان ایران در تبعید
۲۱ فوریه ٢٠١٠
