بە گزارش خبرگزاری “ایلنا” جامعە پرستاران اهواز در ١۵ مرداد برای اعتراض بە طرح تربیت پرستار بیمارستانی در مقابل دانشگاە علوم پزشکی جندی‌شاپور بە همراە تعدادی از دانشجویان رشتە پرستاری تجمع کردند و خواستار لغو این طرح شدند. قبل از این تجمع و از آغاز اعلام طرح مذکور مسئولین سازمان‌های پرستاری با این طرح مخالفت کردە بودند. این مخالفت‌ها در ابتدا تا حدودی سبب عقب‌نشینی دست‌اندرکاران آن و ایجاد تغییراتی در آئین نامە و خود طرح گردید. اما ظاهراً طراحان پشت صحنە طرح کە گفتە می‌شود صاحبان بیمارستان‌های خصوصی هستند و می‌خواهند با این ترفند سطح دستمزد پرستاران را پائین بیاورند و پائین نگە دارند، با اصلاحات پذیرفتە شدە مخالفت کردند و طبق معمول و برخلاف قول‌هایی که مقامات دولتی به سازمان‌های پرستاری داده بودند، درنهایت جانب صاحب بیمارستان‌ها را گرفتند، و طرح اصلاح‌شده را کنار نهادند و می‌خواهند نسخه اصلاح‌نشده به اجرا بگذارند. طبیعتاً از وزارتخانه‌ای که وزیر آن خود یکی از صاحبان ۲ بیمارستان بزرگ و در حقیقت، کارفرما محسوب می‌شود، نباید هم انتظار داشت که در این‌گونه موارد که پای منافع خود او نیز در بین است، جانب‌دارانه عمل نکند.
علی سنایی عضو شورای عالی پرستاری در ارتباط با نیات نهفتە در پس این طرح گفتە است “احساس می‌کنم نیت سهامداران بخش خصوصی در این نسخه‌پیچی برای دولت و هدف اصلی در اجرای این طرح ، تلاش برای افزایش سطح تقاضا در بازار کار پرستاری با تزریق نیروی کار ارزان است تا به این وسیله پرستاران بخش خصوصی به دلیل ترس از اخراج و تعدیل، ناچار باشند با هر شرایطی کار کنند.”
یکی دیگر از دلایل مخالفت یک پارچە تشکلهای پرستاری با این طرح تهدید سلامتی بیماران بواسطە بکار گیری پرستارانی است کە دورە آموزش دانشگاهی رشتە پرستاری را نگذراندەاند و بە عقیدە رهبران این تشکل‌ها فاقد دانش کافی پرستاری هستند. بە گفتە علی نسایی اجرای این طرح و انتقال بخش آموزش پرستاران از دانشکده‌ها به بیمارستان‌ها، در آینده‌ای نه‌چندان دور موجب تنزل سطح استانداردهای بهداشتی، درمانی کشور می‌شود. بااین‌وجود ولی گویا افزایش سود برای صاحبان بیمارستان‌ها بر سلامت مردم ارجح‌تر است!
بر اساس طرح مذکور پرستاران می‌توانند بە جای گذراندن دورە پرستاری این دورە را بە شکل عملی در بیمارستان‌ها بگذرانند. ظاهراً بهانە دست‌اندرکاران طرح کمبود پرستار و نیاز بە پرستار است. اما مسئولین تشکلهای پرستاری این ادعا را رد نمودە و می‌گویند پرستاران تحصیل کردە زیادی بی‌کارند و کمبود پرستار تنها در تهران وجود دارد و آن‌ها برای رفع کمبود پرستار در تهران طرح هم دارند. از طرف دیگر گفتە می‌شود ٩٠٠٠ پرستار بیکار دریکی از سامانە های این سازمان‌ها برای یافتن کار نام‌نویسی کردەاند.
گزارش‌هایی کە در مورد رفتن پرستاران از کشور برای یافتن کار قبلاً منتشر شدەاند بە نوبە خود استدلال مسئولین تشکلهای پرستاری در این زمینە را تائید می‌کند. بە عقیدە برخی از مسئولین این سازمان‌ها، دستمزد پرستاران در مقابل زحمت زیادی کە شغلشان دارد ناچیز است و صاحبان بیمارستان‌های خصوصی هم پیوستە در تلاش‌اند با ترفندهای مختلف تا می‌توانند سطح دستمزدها را پائین بیاورند و هدف اصلی این طرح معطوف بە همین موضوع است. مسئولان تشکلهای پرستاری در مورد نیات و اهداف واقعی نهفتە در پس این طرح ناروا نمی‌گویند. این طرح درواقع نسخەای از طرح‌های استادشاگردی و کارورزی و تعمیم آن‌ها بە میان بیمارستان‌ها بە منظور تأمین “پرستار” ارزان و افزایش سود بیشتر برای صاحبان بیمارستان‌های خصوصی ست کە هم‌اکنون سود سرشاری می‌برند ولی درعین‌حال بە آن قانع نیستند و همچنان برای افزایش سودشان بە هر وسیلەای ولو این کە سلامتی مردم را دچار مخاطرە کند متوسل می‌شوند.
پیداست کە از سرمایە دار نمی‌شود انتظار داشت کە در پی سود بیشتر نباشد. این دولت است کە وظیفە دارد با تدوین قوانین و وضع مقررات مناسب و عادلانە و موظف نمودن کارفرمایان بە رعایت حقوق سندیکایی و اجتماعی مزدبگیران مانع بە مخاطرە افتادن سلامتی و امنیت مردم و نیروی کار شود. اما دولت بە رغم همە اعتراضات نە تنها بە وظیفەاش عمل نمی‌کند، بل کە با از میان برداشتن قوانین حمایتی و تصویب طرح‌هایی کە همگی بدون استثنا در جهت منافع سرمایە داران هستند بە این مخاطرات دامن می‌زند و شرایط را برای تشدید استثمار نیروی کار توسط سرمایەداران هموارتر می‌کند. و هنگامی کە اعتراضات دامن می‌گیرد و تهدیدات و وعدە های توخالی هم نتیجە نمی‌دهند، آن‌وقت مأموران سرکوب را بە مصاف کارگران می‌فرستند تا بل کە بهر شکل طرح‌هایشان را بە مزدبگیران تحمیل کنند. مقابلە با این گونە طرح‌های ضد کارگری کە درواقع یکی پس از دیگری در سازمان‌های کارفرمایی تدوین و برای اجرا بە دولت ابلاغ می‌شوند و دولت نیز آن‌ها را بە اجرا می‌گذارد، لازم است همە تشکلهای کارگری تلاش کنند مشترکا عمل کنند. اعتراضات پراکندە امثال تجمع ١۵ مرداد پرستاران در اهواز با همە اهمیتی کە دارند اما برای عقب راندن کارفرمایان و دولتشان بە تنهایی کافی نیست. اما اگر همە سازمان‌های پرستاران حداقل در مواردی مانند مورد این طرح کە نسبت بە آن نظر واحدی دارند به‌طور هم‌زمان در سطح کشور اقدام کنند حتماً نتیجە. بهتری برایشان خواهد داشت.
