در جامعه‌ای که مشت بر دهان معلم‌ها می‌کوبند، در جامعه‌ای که باتوم‌به‌‌دست‌ها را به شکستن حریم و حرمت معلم‌ها وا می‌دارند، نه تنها آزادی بیان، که منزلت انسان نیز پایمال شده است.
سال‌هاست که معلمان کشور خواستار اجرای «طرح رتبه‌بندی معلمان و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان» هستند. آنها در سال‌های اخیر بارها اعتراض خود را به ستمی که بر آنان رفته است با تحصن، اعتصاب و برگزاری صدها تجمع در شهرهای مختلف ابراز کرده‌اند. پاسخ حاکمیت به این اعتراض‌ها و حق‌طلبی‌ها تا کنون چیزی جز سرکوب، اذیت و آزار، بازداشت و زندانی کردن ده‌ها معلم، به ویژه کسانی که درکانون‌های صنفی معلمان کشور حقوق و مطالبات همکاران خود را نمایندگی می‌کنند، نبوده است. چنانکه در روزهای اخیر نیز حمله‌ی نیروهای امنیتی به تجمع بزرگ معلمان در مقابل مجلس، برای اعتراض به لایحه‌ای که فرسنگ‌ها با خواست های آنها فاصله دارد، و بازداشت و زندانی کردن رسول بداقی، بازرس کانون صنفی معلمان تهران را شاهد بودیم.
معلمان کشور که به راستی از آگاه‌ترین لایه‌های جامعه هستند با اتکا به تشکل‌یافتگی در کانون‌های صنفی خود، در روزهای اخیر با دو روز اعتصاب سراسری و برگزاری تجمع‌های گسترده در شهرهای مختلف، نشان داده‌اند که ذره‌ای از خواسته‌های خود عقب‌نشینی نخواهند کرد. آنها در تظاهرات و تجمع‌های خود، افزون بر مطالبات صنفی جامعه‌ی فرهنگیان کشور، خواستار آزادی همه‌ی معلمهای زندانی و سایر زندانیان سیاسی شده‌اند.
کانون نویسندگان ایران ضمن دفاع از حق اعتراض، آزادی بیان و مطالبات صنفی معلمان، حمله‌ی نیروهای امنیتی و انتظامی به تجمع آنها را محکوم می‌کند و خواستار آزادی معلمهای زندانی و سایر زندانیان سیاسی، عقیدتی و کنشگران صنفی و مدنی است.
