در انقلاب بهمن بخشهای قابل توجهی از مردم میخواستند که ریشه استبداد در کشور کنده شود، آزادیهای سیاسی در کشور استقرار یابد، رسانهها آزادانه و بدون واهمه از آزار و اذیت ارگانهای حکومتی به نقد قدرت بنشینند، احزاب سیاسی، سندیکاهای کارگری، تشکل های صنفی و دمکراتیک و سازمان های غیردولتی آزادانه فعالیت کنند، برگزاری اجتماعات و تظاهرات آزاد باشد، زندانها از فعالین سیاسی، جنبشهای اجتماعی و روزنامهنگاران انباشته نشود، به شکنجه و اعدام زندانیان خاتمه داده شود، مردم آزادانه در پای صندوقهای رای نمایندگان خود را برگزینند، به فقر و بیکاری و فساد در کشور پایان داده شود، عدالت اجتماعی در جامعه تامین گردد و مردم به رفاه اجتماعی دست یابند. بعد از گذشت بیش از سه دهه از حیات حکومت برآمده از انقلاب بهمن، نه تنها آن خواستها برآورده نشده است، بلکه حکومت استبداد دینی بر کشور حاکم شده، چندین هزار مخالف به جوخههای اعدام سپرده شده، زندانها از فعالین سیاسی و اجتماعی و از کسانی که در پیریزی حکومت نقش داشتند انباشته شده، شکنجه و اعدام با شدت بیشتر ادامه یافته، مبادله اطلاعات شدیدا محدود شده، مطبوعات منتقد تعطیل و یا تحت کنترل قرار گرفته، اجتماعات و تظاهرات سرکوب شده، احزاب سیاسی مخالف تحت پیگرد قرار گرفته، انتخابات به انتخابات فرمایشی تبدیل گشته، فساد حکومتگران را فراگرفته، سپاه بر قدرت چنگ انداخته، باند مافیائی بر کشور حاکم گشته، فقر و بیکاری به طور بیسابقهای افزایش یافته، شکاف طبقاتی تعمیق پیدا کرده، ثروت کشور در دست لایه نازکی از جامعه انباشته شده و کشور با بحرانهای متعددی روبرو گشته است. در سی و یکمین سالگرد انقلاب بهمن، مردم کشور ما بر زمینه آنچه بیان گردید و بر بستر رشد آگاهی اجتماعی و در اعتراض به کودتای انتخاباتی به خیابانها آمدند و جنبش نیرومندی را شکل دادند. سرکوب تظاهرات، دستگیری، شکنجه و کشتار مخالفین توسط کودتاگران در طی هشت ماه قادر نشده است که جنبش اعتراضی مردم را فرونشاند. جنبش اعتراضی روزبروز قویتر گشته، در برآمدهای خود ضربات کاری بر حکومت وارد آورده، چهره کریه آن را به جهانیان نشان داده، اسطورههای آن را شکسته، قدرت بسج بلوک قدرت را کاهش داده، نظر مساعد گروههای مختلف اجتماعی را به سوی خود جلب کرده و از حمایت مجامع بینالمللی برخوردار گردیده است. جنبش اعتراضی در مناسبتهای مختلف به خیابانها آمده و علیه کودتاگران و علیه دیکتاتوری شعار داده است. روز ۲۲ بهمن فرصتی است برای طرح مطالبات جنبش. از جمله: آزادی زندانیان سیاسی، توقف اعدامها و برگزاری انتخابات آزاد. دستگیری فعالین جنبش سبز توسط سرکوبگران گسترش یافته است. هم اکنون هزاران تن از فعالین جنبش سبز در شرایط سختی در اسارتگاههای حکومت به سر میبرند. امروز یکی از خواستههای جنبش، توقف دستگیریها و آزادی بیقید و شرط زندانیان سیاسی است. اعدام زندانیان سیاسی در تهران و کردستان همچنان ادامه دارد. حکومت برای زهرچشم گرفتن از مخالفین و برای جلوگیری از حضور گسترده آنها در تظاهرات ۲۲ بهمن، به اعدام روی آورده است. لازم است در روز ۲۲ بهمن، توقف اعدامها را خواستار شویم. خواستهای جنبش سبز متعدد است. انتخابات آزاد پیوند دهنده خواستهای متعدد جنبش سبز است و میتواند از سوق یافتن کشور به ورطه خشونت جلوگیری کند، راه را بر فروپاشی کشور ببندد، به تامین برابر حقوقی شهروندان یاری رساند، امکان مشارکت نیروهای مختلف فکری ـ سیاسی را در سرنوشت کشور تامین نماید و شرایط گذار جامعه از استبداد دینی به دمکراسی را فراهم آورد. بکوشیم انتخابات آزاد را به مطالبه اصلی جنبش فرارویانیم. هموطن! برخلاف روال طی شده در ۳۰ سال گذشته، تظاهرات امسال در ۲۲ بهمن برای بیعت با ولیفقیه و تحکیم پایههای حکومت نیست، بلکه همانند روزهای قدس، ۱۳ آبان، ۱۶ آذر و روز عاشورا، خیزشی است علیه دیکتاتوری و برای آزادی و دمکراسی. حکومت به شدت از حضور گسترده مردم در خیابانها هراسان است و میخواهد با تهدید، دستگیری و اعدام، تظاهرات مخالفین در ۲۲ بهمن را محدود و پرهزینه کند. بکوشیم با حضور گسترده در خیابانها در روز ۲۲ بهمن، تلاش حکومت برای خانهنشین کردن مخالفین و بالا بردن هزینه حضور در تظاهرات را خنثی کنیم و صدای آزادیطلبی، عدالتخواهی و مطالبات جنبش را بار دیگر به گوش جهانیان برسانیم. هموطن! کودتاگران از ۲۲ خرداد به اینسو و به ویژه بعد از خیزش مردم در روز عاشورا بیش از هزار تن از فعالین جنبش اعتراضی را دستگیر کردهاند. کودتاگران یاران ما را گروگان گرفتهاند. آنها برای ایجاد رعب و وحشت، دو تن از زندانیان را در هفته گذشته اعدام کردند. این خطر وجود دارد که برای وارد آوردن شوک به جنبش سبز در روزهای آتی، کودتاگران ۹ تن از یاران ما را که در دادگاههای فرمایشی محکوم شدهاند، به جوخههای اعدام سپارند. لازم است با حضور گسترده در تظاهرات، نشان داد که جنبش سبز مرعوب جنایات کودتاگران نخواهد شد. کودتاگران در صورت خالی بودن خیابانها، به جنایات بیشتری دست خواهند یازید. با خودداری از کاربست خشونت در روز ۲۲ بهمن و در صورت ضرور با برگزاری تظاهرات سکوت، نگذاریم که کودتاگران هزینه سنگینی را بر جنبش تحمیل کنند. هموطن! جریان حاکم قصد دارد با توسل به تبلیغات گسترده و بهرهگیری از امکانات حکومتی، گروههائی از مردم را به خیابانها بکشاند و در مقابل مردمی که علیه دیکتاتوری و برای آزادی و دمکراسی بپاخاستهاند، قرار دهد. همچنین این احتمال وجود دارد که حضور گسترده مردم را به نفع خود مصادره کند. لازم است با سیمای مشخص و خودداری از درگیری، از گروههائی که در تظاهرات دولتی شرکت کردهاند خواست به تظاهرات مسالمتآمیز جنبش سبز بپیوندند و همبستگی مردمی را در مقابل کودتاگران به نمایش بگذارند. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۱۴ بهمن ۱۳۸۸ (۳ فوریه ۲۰۱۰)
