روز بعد از اعتصاب عمومی در کردستان، علاوە بر دستگیری عدەای از فعالان مدنی و یا با رنگ نشانە کردن مغازەها برای شناسائی اعتصاب کنندگان توسط نیروهای امنیتی، هم اکنون خبر از دستگیری و بازداشت افراد بیشتری می رسد. حاکمیت در پی سزای بیشتری برآمدەاست.
این اولین بار نیست کە چنین کاری صورت می گیرد. در جریان اعتصابهای پیشین هم، نیروهای امنیتی از طریق دستگیری و فراخواندن افراد بە مراکز امنیتی سعی کردند با ایجاد جو ارعاب و وحشت بە مقاومت مردم برای همیشە پایان دهند!
اما جلوە دیگر چنین پدیدەای این است کە “مبارز از دیگری دفاع می کند، بدون اینکە بتواند از خود دفاع کند!” و این پدیدە غریبی است.
درست است کە مبارزات تودەای سازمان یافتە و همگام، تحت شرایط خاصی در برهەهای زمانی صورت می گیرند، اما اینکە نیروهای سرکوبگر قادر بە این باشند کە بعد از هر برآمد تودەای، مردم را مستقیما با دستگیری و فراخواندن بە مراکز امنیتی مجازات کنند، علامتی از عدم توانائی استمرار و یا واکنش مردم در شکل جمعی در روزهای بعد از واقعە است.
واقعیت این است کە اعتصاب و بست نشینی در خانەها، از برندگی لازم در مقابلە با اعمال سرکوبگران برخوردار نیست و مردم بە روشهای کوبندەتری نیاز دارند.
ارتقای مبارزت مردمی بە شکل های مستقیم تر و مداوم تر کە حاکمیت را در تنگنای بیشتر قرار دهد، از ضروریات روز است. بگذار حمایت کنندگان بتوانند از حمایت خویش هم برخوردار باشند!
