آرش سقر و امید کوکبی دو زندانی سیاسی در نامه ای به رییس جمهوری از وی خواسته اند به جذب مدیران از اقلیتهای قومی اهتمام بیشتری داشته باشد. در بخشی از این نامه آمده است: “چنانچه در بحث مدیریت‌های استانی به ترکمن‌ها و استعداد آنان توجه شود، به طور قطع مدیران جوان ترکمن نیز متقابلاً، دلسوزانه و به دور از تعصب برای توسعه کشور تلاش خواهند کرد و با مشارکت فعال در گستره منافع ملی ایران زمین، بخشی از نیروهای سازنده خواهند بود که باید پروژه تاریخی، استقلال، آزادی و پیشرفت را محقق سازند.”
در این نامه با اشاره به مشکلات ترکمن ها خصوصا در شهر گنبدکاووس تصریح شده است: “در حالی که بیش از ۷۰ درصد جمعیت آن شهرستان ترکمن اند، متأسفانه به نظر می‌آید از این لحاظ، نگاه کلان به این منطقه همچنان امنیتی و بازدارنده و با ملاحظه محدود کردن ترکمن‌هاست.”
آرش سقر زندانی سیاسی از اول آذر ماه هشتاد و هشت بدون حق مرخصی و دسترسی به تلفن و ملاقات حضوری در زندان بسر می برد. این فعال سیاسی ترکمن ابتدا بدون هیچ مدرکی به جاسوسی برای ترکمنستان متهم و بعد از آن تبرئه و از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، به هشت سال حبس تعزیزی و محرومیت پنج ساله از همه فعالیت های مطبوعاتی و سیاسی محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدید نظر به پنج سال کاهش داده شد. او در طی سالهای حبس خود بدلیل حساسیت خاص وزارت اطلاعات بر روی او از کلیه حقوق یک زندانی سیاسی محروم بوده است.
امید کوکبی نیز دیگر هموطن ترکمن است که به شهادت دوستان و خانواده هیچ گونه سابقه فعالیت سیاسی ندارد، بهمن ماه سال ۸۹ هنگامی که برای دیدار با خانواده اش به ایران سفر کرده بود، بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. او بیش از یک ماه در سلول انفرادی نگهداری و سپس به بند ۳۵۰ فرستاده شد.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
بسمه تعالی
حضرت حجه الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی
با سلام
احتراماً؛ ابتدا اجازه بدهید انتخاب شمار را به عنوان رئیس جمهور اسلامی ایران تبریک بگوییم. از خداوند بزرگ توفیق جنابعالی را در این مسئولیت سنگین خواستاریم. مردم ایران در ۲۴ خرداد ۹۲ با رأی به شما در واقع رأی به تغییر دادند. آنان اعتدال را انتخاب کردند که از تفکرات آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و حجه‌الاسلام و المسلمین سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور سابق کشور نشأت می‌گیرد. چنان که مستحضر هستید ترکمن‌های ایران نیز همگام با دیگر مردم سرزمین‌مان با رأی به جنابعالی، تمایل و درخواست خود را نسبت به جریان تغییر ابراز و با مشارکت حداکثری و رویگردانی از افراط و تفریط جریان اعتدال را انتخاب کردند و خواستار میانه‌روی در کشور و استفاده از تمامی فرصت‌ها و امکانات شدند. طبیعتاً ترکمن‌ها امیدوار هستند که با تدبیر و برنامه‌ریزی از جامعه‌ای سالم و به دور از هرگونه تبعیض و بی‌عدالتی برخوردار باشند.
جناب آقای دکتر روحانی!
جنابعالی در شعارها و تبلیغات انتخاباتی خود چندین‌بار خواستار فعال شدن تمامی امکانات و ظرفیت‌های موجود و حضور همه اقوام ایرانی برای ساختن ایران و آبادی کشور عزیزمان شدید. همچنان که جنابعالی نیز معتقدید کشور، امروز نیاز به وحدت و حضور همه آحاد جامعه دارد. در واقع اقوام ایرانی همچون نقش‌های متعدد فرش‌های زیبای ایرانی هستند. ترکمن‌ها با زبان ترکمنی و فرهنگ خاص خود، نیز یکی از آن نقش‌های زیبا هستند که روزگاری سهمی در اقتصاد و کشاورزی کشور داشتند ولی امروزه به دلیل بی‌توجهی مسئولان کشور، طی سالهای گذشته روز‌به‌روز فقیرتر می‌شوند. زیرا منطق ترکمن‌نشین از جریان صنعتی ایران به دور بوده، متأسفانه وجود مدیران غیر بومی و ناآشنایی آنان به منطقه نیز باعث شده است که مسائل و مشکلات عدیده دیگری به وجود بیاید.
از سوی دیگر اکثر پروژه‌ها حرکت لاک‌پشتی دارند و مدیران مربوط که ظاهراً برای کارآموزی به این منطقه می‌آیند، به طور کلی فاقد هرگونه تجربه و تخصص برای اداره مناسب امور هستند. از آموزش و پرورش گرفته تا حتی اداره آب و فاضلاب، مدیران هیچ‌گونه برنامه و دیدگاه توسعه ای ندارند. نکته عجیب و غیرقابل توجه آن که شهری مانند گنبدکاووس تاکنون حتی یک فرماندار ترکمن نداشته است، در حالیکه بیش از ۷۰ درصد جمعیت آن شهرستان ترکمن هستند. متأسفانه به نظر می‌آید از این لحاظ، نگاه کلان به این منطقه همچنان امنیتی و بازدارنده و با ملاحظه محدود کردن ترکمن‌هاست.
مجموع وضع موجود و بی‌توجهی‌ها و بی‌کفایتی‌ها، نابه‌هنجاری اقتصادی و بیکاری جوانان بندر ترکمن را در پی داشته و افزون بر این، وجود دریای خزر نیز باعث شده است که خاک منطقه شور و فاقد ارزش کشاورزی باشد. ظرفیت سرمایه‌گذاری و اشتغال‌زایی در بخش شیلات هم با عدم برنامه‌ریزی و بی‌کفایتی مسئولان، عملاً بلااستفاده مانده است و به همین لحاظ مردم بندر ترکمن برای امرار معاش مبادرت به صید غیرقانونی می‌کنند که متأسفانه با محدودیت‌هایی که وجود دارد بعضاً جان خود را از دست می‌دهند. از جمله اقدامات مثبت برای ارتقاء اقتصادی منطقه، راه‌اندازی بازارچه مرزی اینچه برون در دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی بود که با سرمایه‌گذاری مناسب ایجاد شده و اشتغال‌زایی خوبی به وجود آورد. اما به دلیل دیپلماسی اشتباه دولت احمدی‌نژاد در ۸ سال گذشته، این بازارچه عملاً تعطیل و فاقد هرگونه کارایی شده است که توجه به این بخش نیز قابل تأمل است.
در زمینه امور زیرساختی و رفاهی نیز شاید بسیاری از هممیهنانمان ندانند که مردم ترکمن‌صحرا در بعضی از مناطق هنوز از نعمت آب و برق محروم هستند و گاه حتی از نبود راه‌های نامناسب و نامساعد نیز در سختی و عذاب به سر می‌برند.
جناب آقای دکتر روحانی!
یقیناً حضرتعالی مستحضر هستید که ترکمن‌ها پیوسته مشارکت سیاسی و اجتماعی مؤثری در جمهوری اسلامی داشته اند. از جمله، این جمعیت نزدیک به یک میلیون نفری، در طول ۸ ساله جنگ تحمیلی همراه با دیگر مناطق کشور، تعداد قابل توجهی شهید، مفقود‌الاثر و اسیر داده‌اند. با وجود این، جوانان ترکمن از بی‌عدالتی، تبعیض و توزیع ناعادلانه ثروت رنج می‌برند و بحث گزینش و استخدام در اداره‌های دولتی نیز نگاه به یک جوان ترکمن، نگاه امنیتی است. برای مثال در استان گلستان که بیش از ۵۰ درصد جمعیت آن را ترکمن‌ها تشکیل می‌دهند، حتی یک مدیر کل ترکمن نیز وجود ندارد. این در حالی است که چنانچه دولت تدبیر و امید به ترکمن‌ها اعتماد کند، این اعتماد باعث همگرایی و به تبع آن، تأمین امنیت و توسعه و پیشرفت کشور عزیزمان خواهد بود. نسل سوم ترکمن، نسل تحصیلکرده‌های به روز، صاحب صلاحیت و آماده و مستعد مشارکت در جهت شکوفایی هرچه بیشتر ایران عزیز است. ترکمن‌ها پیوسته خود را ایرانی دانسته‌اند و نسبت به ایرانی بودن خود نیز افتخار می‌کنند و برای سرافرازی هر چه بیشتر سرزمین‌مان، از هیچ کوشش و تلاشی دریغ ندارند. حضرتعالی به مدیریت مبتنی بر عدم تمرکز در فعالیت‌های انتخاباتی اشاره داشتید و تأکید کرده اید، که باعث امید مردم شد.
جناب آقای دکتر روحانی!
جنابعالی بارها به پاک کردن دل‌ها از کینه اشاره داشته‌اید و فرموده‌اید که باید در مورد همه مردم ایران با انصاف و به دور از بهتان و تهمت سخن گفته شود. البته نگارندگان این نامه، از محدودیت‌های عدیده‌ای که با آن مواجه هستید آگاهی دارند، اما به شما اطمینان می‌دهیم چنانچه در بحث مدیریت‌های استانی به ترکمن‌ها و استعداد آنان توجه شود، به طور قطع مدیران جوان ترکمن نیز متقابلاً، دلسوزانه و به دور از تعصب برای توسعه کشور تلاش خواهند کرد و با مشارکت فعال در گستره منافع ملی ایران زمین، بخشی از نیروهای سازنده خواهند بود که باید پروژه تاریخی، استقلال، آزادی و پیشرفت را محقق سازند.
فعال سیاسی آرش سقر ـ امید کوکبی فوق دکترای دانشگاه تگزاس
۱۲/۶/۹۲
زندان اوین
بند ۳۵۰ اوین
