به گزارش خبرگزاریهای ایران، حسن روحانی رییس جمهوری، صادق آملی لاریجانی رییس قوه قضاییه و علی لاریجانی رییس قوه مقننه امروز در نشست سران سه قوه، “درباره مهم‌ترین مسائل کشور و منطقه با هم گفتگو کردند”. بنا به گزارشها که عموم آنها از تیتر واحدی برای این خبر استفاده کرده اند، روحانی در پایان این نشست اعلام کرد: “دوران انتخابات تمام شده، فصل همدلی و همکاری است”.
این که رئیس جمهور پیروز در یک انتخابات، پس از انتخابات اعلام همدلی و همکاری کند، به خودی خود امر تازه و خاصه موجبی برای دغدغه و بدبینی نیست. در پایان یک انتخابات قطبی شده، نامرسوم نیست که پیروز آن سخن از تعلق خود به همگان کند و بکوشد فاصلۀ شکل گرفته در جریان انتخابات را تخفیف دهد و ترمیم کند.
مهم اما مضمون این همدلی و همکاری است. علی القاعده اعلام همکاری توسط پیروزمندان انتخابات، حاوی تأکید بر انجام برنامۀ انتخاباتی پیروزمند است و دادن این پیام که دیگر برنامه های عرضه شده در کارزار انتخاباتی نیز مد نظر قرار خواهند گرفت. به عبارت دیگر تلاش سیاسی چنین پیامی، جذب متعلقان به برنامه های دیگری است که با برنامۀ پیروز همسایگی و قرابت داشته اند. اما عبارات و اشاراتی که در سخنان روحانی در بارۀ مضمون همکاری وجود دارند، این برداشت را از همکاری به دست نمی دهند.
آنچه در گزارش روحانی از نشست سران سه قوه به عنوان زمینه های همکاری در اذهان می نشیند “وحدت و هماهنگی بیشتر دولت دوازدهم با مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه”، “راه های مقابله به مثل با تحریمهای امریکا مشابه اقدامی که مجلس شورای اسلامی در دست اقدام دارد”، “حمایت سه قوه از ارتش جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بسیج مستضعفین، نیروی انتظامی و سایر نیروهای امنیتی” و از این قبیل است. این پیام، در ترجمان عملی خود، پیام امتیازات نالازم است.
