تقدیم به، روح سترگ (آرین میرکان) سلحشور کوبانی،
که در دفاع از مردم خویش، قهرمانانه جان باخت.
نگاهت چگونه، کجای افق
را در می نوردید
که چکامه مرگ را مینواختی
قلبت ان دم برای که می طپید
که آسوده به سوی نیستی نامیرا
راه می پیمودی
در این گمان میسوزم،کودکانت
در ان هنگامه تصمیم راسخ
قلبت را از سوزشی عمیق
گداخت
لرزشی اما در گام های استوارت
پدید نیاورد…؟
در دلت طوفان بود و..
در زبانت هزاران حرف تازه
که در گلزار سرزمینت
می شکفت
اتش ایمانت، ای گرد سلحشور
شعله کشید بر سیاهی
کوبانی، خورشیدی درخشان
در اسمان فکرت می درخشید.
آتش ایمانت،
شعله کشید بر سیاهی
ای گرد سلحشور…
رحمان
