کارگران، مزدبگیران، زحمتکشان و عدالت جویان و آزاد یخواهان!
هیات سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران( اکثریت) اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی همبستگی طبقاتی و مبارزاتی کارگران را به شما تهنیت گفته و برای پیکار شما در راه دمکراسی،عدالت اجتماعی، برابری، صلح، حقوق بشر، حفظ ارزشهای انسانی و صیانت از طبیعت در جهان همچنان ناعادلانه و نا برابر، آرزوی موفقیت می کند.
پبشرفت های شگرف علمی و دستیابی انسان به فن آوری فوق العاده پیشرفته در دوران ما، گر چه امکانات انسان برای غلبه بر معضلاتی چون فقر، بی عدالتی، نا برابری، تبعیض، جنگ و استبداد را به نحو غیر قابل باوری افزایش داده است، اما تسلط بلامنازع و کنترل صاحبان شرکت های غول آسا فراملیتی بر فن آوری، اقتصاد و قدرت و گسترش دامنه سیطره آنها در دهه گذشته مانع از آن گردیده است تا انسان بتواند بر این معضلات شوم و غیر انسانی فائق آمده و گام هائی به جلو بردارد. برعکس این تسلط وسیله ای گردیده است برای حفظ نابرابری، بی عدالتی، فقر، کاهش سطح زندگی مزد بگیران، جنگ، استبداد، نژادپرستی و انهدام شتابان طبیعت، تعرض به حقوق نیروی کار. تلاش برای بازپس گیری این حقوق در سال گذشته نیز در تمام کشورهای جهان از ثروتمندترین آنها گرفته تا فقیرترین شان ادامه یافته است.
تاثیرات منفی ناشی از این تسلط به وضیعت معیشتی و اجتماعی کارگران و مزدبگیران، واکنش آنها و نیرو های اجتماعی دیگری را که به دلایل گوناگون با این سلطه و روند مخالف هستند، برانگیخته است و باعث شکل گیری جبهه مقاومت نیروهای فوق الذکر در کشور ها و در سطح جهان گردیده است.
در کشورهائی که امکان فعالیت احزاب، سازمان های اجتماعی و سندیکائی وجود دارد، این مقاومت هم سازمان یافته تر و گسترده تر است و هم این روند را با چالش جدی روبرو کرده است.
در کشور ما، وضعیت زیستی و اجتماعی کارگران و مزدبگیران به دلیل تعرض به حقوق بنیادین کار و هم به دلیل عواملی چون حاکمیت استبدادی صاحبان سرمایه، توسعه نیافتگی، سیاستهای افتصادی و اجتماعی چمهوری اسلامی به مراتب بسیار بدتر از کشور هائی است که در آنها آزادی سیاسی وجود دارد.
در سال گذشته باز هم بر دامنه تعرض حکومت و کارفرمایان به حقوق بنیادین کار افزوده شد. دولت و مجلس از طریق تصویب قوانین و مقررات جدید با حمایت سازمان های کارفرمائی و احزاب سرمایه داری، قوانین حمایتی باقی مانده را حذف و با سو استفاده از ارتش انبوه بیکاران کوشیدند تا روابط برده داری را بر مناسبات میان کارگرو کارفرما حاکم گردانند.
نتیجه این اقدامات، افزایش بیکاری، سلب کامل امنیت شغلی، افزایش تعداد قراردادهای موفت کار، کاهش خدمات درمانی بهداشتی و اجتماعی، افزایش ساعات کار، تشدید آهنگ بهره کشی از کارگران، افزایش کودکان کار و زنان خیابانی و فقر و فلاکت ببشتر کارگران بود.
کارگران و مزدبگیران با دست زدن به هزاران اعتصاب، اعتراض تحصن و راهپیمائی در سراسر کشور، اعتراض خود را نسبت به سیاستهای حکومت را به نمایش گذاردند.
از ویژگی حرکت های اعتراضی مزدبگیران و کارگران در سال گذشته، اعتراضات متنوع و زنجیره ای معلمان و فرهنگیان و پرستاران در کنار اعتصابات و اعتراضات کارگران موسسات تولیدی بود.
این اعتراضات هم به لحاظ کمییت و هم کیفیت مهم و تاثبرگذار بودند. وعده افزایش حداقل حقوق کارمندان به ٢٠٠ هزار تومان در ماه و وعده های دیگر، نتیجه اعتراضات و اعتصابات سال گذشته پرستاران و معلمان بود. سازمان یافتگی نسبی، هماهنگی، اتحاد و همکاری سازمان های معلمان و سازمان های پرستاران و همچنین حمایتهای کارگران و دانشجویان از این اعتراضات و مطالبات، باعث عقب نشینی دولت گردید.
دستاوردهای بزرگ جنبش مزدبگیران در سال گذشته گسترش مبارزه آن ها و برآمد مشترک مزدبگیران یدی و فکری و توده گیرشدن تشکل مستقل بود.
به جرات می توان گفت که در هیچ دوره تاریخی از جنبش کارگری تا به امروز ضرورت تشکل مستقل و آزاد و نقش و اهمیت آن برای کارگران و مزدبگیران و وجود چنین اراده قوی برای عملی نمودن آن در میان توده مزدبگیران وجود نداشته است. همچنین می توان با قاطعیت گفت که کارگران و مزدبگیران در سال گذشته در رابطه با تشکل یابی گامهای بزرگی به جلو برداشته اند.
در سال گذشته و در ادامه فعالیت هائی که از چند سال پیش توسط هیات موسسان سندیکاهای کارگری و دیگر فعالان برای احیا، بازسازی و تشکیل سندیکاها و تشکل های آزاد و مستقل کارگری شروع شده بود، تحرکات دیگری نیز توسط عده ای از فعالین کارگری و تعدادی از روشنفکران مدافع حقوق کارگران نیز به صورت سازمان یافته تحت عنوان کمیته ایجاد تشکل های آزاد کارگری شکل گرفت.
با این حال علیرغم آمادگی ذهنی، شرائط نسبتا مناسب، افزایش آگاهی و خود اتکائی در میان کارگران و مزدبگیران برای سازمان یابی و افزایش حمایت و همبستگی اتحادیه های کارگری در جهان از مبارزات کارگران و مزدبگیران ایران، احیای سازمان های سندیکائی و افزایش دامنه فعالیت آنها در جامعه هنوز با موانع جدی و دشواری هائی رویرو است.
جنبش سندیکائی ایران برای اینکه بتواند موانع و دشواری ها را از سر راه خود بردارد، نیازمند هبستگی و حمایت احزاب و سازمان های کارگری، سازمان های اجتماعی دمکراتیک، جنبش های اجتماعی دیگر و سازمان های سندیکائی و نهاد های بین المللی است .
ما بار دیگر مناسبت اول ماه مه را غنیمت شمرده، از مطالبات حق طلبانه کارگران و مزدبگیران به خصوص حق تشکل، حق اعتصاب، حق قراردادهای دسته جمعی توسط نمایندگان سازمان های مستقل سندیکائی، تامین امنیت شغلی مزدبگیران، رعایت حقوق بازنشستگان، افزایش واقعی دستمزد شاغلین و بازنشستگان به نحوی که نیازهای آنها را تامین کند، لغو قراردادهای موقت کار، پرداخت منظم دستمزدها، پرداخت مقرری مکفی به همه بیکاران و تامین اجتماعی برای همه شاغلان، بیکاران و بازنشستگان حمایت میکنیم و تعرض دولت به حقوق بنیادین کار و لغو و تعدیل قوانین حمایتی و اجتماعی توسط دولت را قویا محکوم و از پیکار و تلاش کارگران و مزدبگیران برای توقف این روند، احیای قوانین حمایتی و تشکیل سندیکاهای مستقل و آزاد کارگری که به مبرمترین مطالبه جنبش سندیکائی و کارگری ایران تبدیل گردیده است قاطعانه پشتیبانی می کنیم.
هیات سیاسی اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران ( اکثریت)
۱٠ اردیبهشت ۱٣٨۴
