اساسنامهٔ سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
مصوب کنگرهٔ دوازدهم سازمان – ۲ تا ۵ اردیبهشت ۱۳۹۰ (۲۲ تا ۲۵ آوریل ۲۰۱۱ میلادی)
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) تشکل داوطلبانهٔ افرادی است که چارچوب کلی برنامهٔ سازمان را پذیرفته و آمادگی دارند با پایبندی به اساسنامه برای تحقق اهداف برنامه‌ای سازمان فعالیت کنند. عضویت در سازمان، استعفاء و کناره‌گیری از آن امری آزاد و داوطلبانه است.
سازمان ما به مثابه سازمان چپ دموکرات و مدرن بر پذیرش ایدههای نو، بر تحول‌پذیری و بر پیریزی مناسبات درون سازمانی و ساختار تشکیلاتی بر اساس تلفیق دموکراسی نمایندگی، مشارکتی و مستقیم تاکید دارد. اساسنامهٔ سازمان حقوق برابر اعضاء را تأمین کرده و امکان مشارکت مستمر آن‌ها را در حیات سازمان فراهم میآورد.
فصل اول: نام و آرم سازمان
نام: سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
آرم: گل پنج پر با گلبرگ سرخ، میانه زرد و ساقه و برگ سبز رنگ
فصل دوم: پرنسیپها
دموکراسی درون‌سازمانی
ساختار تشکیلاتی سازمان و مناسبات درونی آن مبتنی بر تلفیق دموکراسی نمایندگی، دموکراسی مشارکتی و دموکراسی مستقیم است.
دموکراسی نمایندگی به این معنی است که:
۱. ارگان‌های اداره‌کنندهٔ سازمان، منتخب کنگره بوده و در مقابل کنگره و اعضای سازمان پاسخگو هستند و مستمراً از فعالیتها و تصمیمات خود به اعضاء گزارش می‌دهند.
۲. تصمیمات در ارگان‌ها بر اساس رأی اکثریت اتخاذ می‌شود.
۳. اعضای سازمان از حقوق برابر برخوردارند.
دموکراسی مشارکتی بدین معنی است:
۱. مکانیسمهای ضرور برای تاثیرگذاری و مشارکت اعضای سازمان در حیات سیاسی و سازمانی، شکل‌گیری کنش متقابل و ارتقای نقش آن‌ها تعبیه می‌شود.
دموکراسی مستقیم بدین معنی است که:
۱. ساختار تشکیلاتی بر پایهٔ تلفیق سیستم هرمی و شبکهای پیریزی شده و از تعداد لایهها کاسته می‌شود.
۲. اعضای سازمان در کنفرانسها و کنگره‌ها تا آنجا که مقدور است، مستقیماً مشارکت می‌کنند.
۳. سیستم همه‌پرسی در سازمان به کار گرفته می‌شود.
مسئولیت
پذیرش مسئولیت در سازمان داوطلبانه است. هیچ یک از اعضای سازمان به اجبار و برخلاف تمایل خود به پذیرش مسئولیت و یا انجام کاری موظف نمیشوند. پذیرش مسئولیت به معنای تعهد به انجام آن، رعایت موازین سازمانی و امر پاسخ‌گویی است.
تنوع و انسجام سیاسی و سازمانی
سازمان پذیرای تنوع سیاسی در چارچوب کلی برنامه‌ای سازمان است و مکانیسم های ضرور را برای تأمین حقوق صاحبان گرایشهای سیاسی فراهم میآورد. سازمان هم بر ارتقای انسجام سازمانی و تقویت عنصر حزبیت پای میفشارد و هم وجود گرایش‌ها و فراکسیون‌ها رابه رسمیت میشناسد.
ساختار غیر متمرکز
ساختار تشکیلاتی سازمان غیرمتمرکز است. تمامی ارگان‌های هدایتگر منطقهای در محدودهٔ فعالیت خود و در چارچوپ اسناد مصوب کنگره و شورای مرکزی از حق تصمیم‌گیری برخوردارند.
فصل سوم: عضویت
شرایط عضویت در سازمان
۱. ایرانی بودن
۲. داشتن حداقل ۱۸ سال سن
۳. پذیرش چارچوب کلی برنامه و تعهد به رعایت اساسنامهٔ سازمان
۴. عدم عضویت در دیگر احزاب ایرانی
شرایط پذیرش
۱. واحد پایه در مورد تقاضای عضویت تصمیم می‌گیرد و تصمیم خود را به اطلاع ارگان‌های بالا میرساند.
۲. تقاضاى عضویت به صورت کتبی و با پر کردن فرم ویژه صورت می‌گیرد.
۳. متقاضی عضویت باید از جانب دو عضو که دارای سابقهٔ حداقل سه سال عضویت در سازمان هستند، معرفی شود.
تبصره:
۱. کسانی که تا کنون رسماً از سازمان استعفا ندادهاند و یا عضویت آن‌ها از طرف ارگان‌های سازمان لغو نشده است، با اعلام مجدد پیوستن به سازمان، تقاضای آن‌ها بدون ارائهٔ معرف مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.
۲. در صورت نبود واحد پایه، عضوگیری توسط گروه کار تشکیلات و یا ارگانی که توسط گروه کار تشکیلات تعیین می‌شود، انجام می‌گیرد.
وظایف عضو
۱. یاری به سازمان برای پیش‌برد وظایف جاری و تلاش برای تحقق اهداف برنامه‌ای سازمان
۲. پرداخت حق عضویت
۳. پایبندی به اساسنامهٔ سازمان
حقوق اعضاء
هر عضو حق دارد:
۱. برای عضویت در ارگان‌های سازمانی کاندیدا شود و به کاندیداهای مورد نظر خود رای دهد.
۲. گزارش عموم ارگانهایی را که در انتخاب آن‌ها سهیم است دریافت کند.
۳. در بحثهای نظری، برنامه‌ای و سیاسی سازمان شرکت کرده، نظرات خود را آزادانه در اجلاسها بیان و به شکل فردی یا جمعی در رسانه‌های سازمانی و غیرسازمانی انتشار دهد.
۴. در صورت مخالف بودن با سیاستهای سازمان از تبلیغ و اجرای آن خودداری کند.
۵. امر مشاوره و تشکیل جلسه و هم‌کاری با دیگر اعضای سازمان برای تدوین و تنظیم نظرات، اسناد، قرارها و پیش‌نهادها و ارائه به ارگان‌های سازمانی را پیش برد.
۶. در همهپرسیها مشارکت کند و درخواست‌ها، پیش‌نهادها و طرحهای خود را ارائه دهد.
۷. در تشکلهای صنفی و سازمان‌های غیردولتی (NGO̓S) شرکت نماید.
۸. از دیگر اعضای سازمان و ارگان‌ها به نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد) شکایت کند.
تبصره:
۱. اعضای سازمان به صورت فردی مجاز به مشارکت در اتحادهایی هستند که با برنامه و استراتژی سیاسی سازمان مغایرت نداشته باشند.
فصل چهارم: ساختار تشکیلاتی
۱. ساختار تشکیلاتی سازمان تلفیقی از ساختار هرمی و شبکهای است و از واحدهای محلی، کشوری و ارگان‌های مرکزی تشکیل می‌شود. حداقل تعداد اعضای یک واحد (شهری یا کشوری) سه نفر است.
۲. مسئول یا ارگان مسئول واحد محلی در اجلاس عمومی واحد و مسئول واحد کشوری در کنفرانس کشوری انتخاب می‌شود.
۳. ساختار سازمان دو پایه‌ای است. سازمان‌دهی در جهان واقعی و سازمان‌دهی در جهان مجازی.
سازمان پایه
۱. سازمان پایه، واحد جغرافیایی – منطقهای، گروه موضوعی و حوزه مجازی است.
تبصره:
۱. آیین‌نامهٔ تشکیل حوزه مجازی و گروه موضوعی توسط شورای مرکزی تهیه می‌شود.
کنگره
۱. کنگره عالیترین ارگان سازمان است و سند دیدگاهها و آماجها، برنامه، اساسنامه و جهات عمومی سیاستها و فعالیت‌های سازمان را بررسی و تصویب می‌کند و گزارش فعالیت ارگان‌های منتخب خود را مورد بررسی قرار می‌دهد.
۲. کنگرهٔ عادی به فاصله دو سال و کنگرهٔ فوق‌العاده به درخواست یک سوم اعضای سازمان و یا شورای مرکزی تشکیل می‌شود.
۳. در صورت عدم برگزاری کنگره در زمان مقرر از سوی شورا ی مرکزی، یک سوم اعضای سازمان حق فراخواندن کنگره را مطابق آیین‌نامهٔ کنگره دارا هستند.
۴. کنگره شورای مرکزی، نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد)، کمیسیون نظارت مالی و کمیسیون تدارک انتخاب ارگان‌های مرکزی را برای فاصلهٔ بین دو کنگره با رأی مخفی انتخاب می‌کند. کاندیداهای عضویت در ارگان‌های مزبور، لازم است حداقل ۵ سال سابقهٔ عضویت در سازمان و فعالیت مستمر در ارگان‌های سازمان را داشته باشند.
۵. تصمیم‌گیری در مورد وحدت سازمان با سایر احزاب و سازمان‌های چپ با کنگره است. این نوع تصامیم با حداقل دو سوم آرای نمایندگان کنگره به تصویب می‌رسند. لغو این نوع تصمیم توسط کنگره و یا از طریق همه‌پرسی صورت می‌گیرد. اکثریت مطلق آراء برای لغو این تصمیمات لازم و کافی است.
۶. تصمیم در مورد وحدت سازمان با سایر احزاب و سازمان‌های سیاسی چپ و در مورد اتحاد پایدار با پلاتفرم برنامه‌ای با کنگره است. این نوع تصامیم با حداقل ۶۰ درصد آرای نمایندگان کنگره به تصویب می‌رسند. لغو این نوع تصمیم توسط کنگره و یا از طریق همه‌پرسی صورت می‌گیرد. اکثریت مطلق آراء برای لغو این تصمیمات لازم و کافی است.
۷. اساسنامه و اسناد دیدگاهی با حداقل دو سوم آراء و اسناد برنامه‌ای باحداقل ۶۰ درصد آرا تصویب می‌شود.
تبصره:
۱. در شرایط کنونی همهٔ اعضای سازمان حق شرکت مستقیم در کنگره را دارا می‌باشند.
۲. شورای مرکزی مجاز نیست بیش از سه ماه برگزاری کنگره را به تأخیر بیاندازد.
۳. عضو سازمان نمیتواند هم‌زمان عضو دو ارگان از ارگان‌های منتخب کنگره باشد.
۴. تمامی ارگان‌های منتخب کنگره ، موظف به ارائهٔ گزارش از عمل‌کرد خود به کنگره می‌باشند.
کنگرهٔ فوق‌العاده
۱. کنگرهٔ فوق‌العاده به درخواست یک سوم اعضای سازمان و یا شورای مرکزی تشکیل می‌شود.
۲. کنگرهٔ فوق‌العاده برای بررسی و تصمیم‌گیری برای مسائل مبرم و حاد فراخوانده و برگزار می‌گردد.
۳. ارگان و یا یک سوم اعضای فراخوانندهٔ کنگره موظف به تهیهٔ اسناد مربوطه بوده و می‌بایست آن را حداقل ۲ ماه قبل از کنگره در اختیار اعضاء قرار بدهند.
تبصره :
۱. آیین‌نامهٔ کنگرهٔ عادی برای کنگرهٔ فوق‌العاده هم معتبر می‌باشد.
شورای مرکزی
۱. شوراى مرکزى سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) منتخب کنگره و عالى‌ترین ارگان سازمانى در فاصلهٔ دو کنگره است. شورای مرکزی در مورد فعالیت‌های سازمان در مقابل کنگره مسئول است.
۲. وظایف شورای مرکزی عبارتند از:
– تدوین سیاستهای عمومی سازمان در چارچوب مصوبات کنگره
– انتخاب هیئت سیاسی – اجرایی و مسئول آن و سخن‌گوی سازمان با رأی مخفی
– کنترل و نظارت بر کارکرد هیئت سیاسی – اجرایی، اظهار نظر و تصمیم‌گیری پیرامون گزارش آن
۳. شمار اعضای شورای مرکزی را کنگره تعیین می‌کند. هرگاه به دلایلی جای یک یا چند نفر از اعضای شورای مرکزی خالی بماند، شورای مرکزی مجاز است از بین داوطلبین عضویت برای شورای مرکزی در آخرین کنگره، با اکثریت دو سوم آراء، حداکثر تا یک‌سوم اعضای منتخب در کنگره، تعداد خود را تکمیل کند.
۴. مسئول یا نمایندهٔ هر واحد کشوری، مسئول هر گروه کار و اعضای شورای سردبیری که عضو شورای مرکزی نیستند، در اجلاس شورای مرکزی شرکت کرده و مشاورین شورای مرکزی به حساب میآیند.
۵. شورای مرکزی از بین اعضای خود سه نفر را به عنوان هیئت رئیسه و از بین اعضای هیئت رئیسه، یک نفر را به عنوان مسئول هیئت رئیسه با رای مخفی انتخاب می‌کند. اعضای هیئت رئیسه نمیتوانند عضو هیئت سیاسی – اجرایی باشند.
۶. جلسات حضوری شورای مرکزی هر شش ماه یک‌بار تشکیل می‌شود. یک سوم اعضای شورای مرکزی می‌توانند جلسهٔ حضوری فوق‌العادهٔ شورای مرکزی را فرا خوانند.
۷. شورای مرکزی مجاز است از میان اعضای هیئت سیاسی – اجرایی یک نفر را به عنوان سخن‌گوی سازمان انتخاب کند.
۸. تصمیم‌گیری در مورد اتحاد پایدار با پلاتفرم برنامه‌ای درچارچوب مصوبات کنگره با شورای مرکزی است. این نوع تصامیم با دوسوم آرای اعضای شورا به تصویب می‌رسند. اکثریت مطلق آراء برای لغو این تصمیم لازم و کافی است.
هیئت سیاسی – اجرایی
۱. هیئت سیاسی – اجرایی مسئول هدایت سیاسی – تشکیلاتی سازمان در چارچوب مصوبات کنگره و شورای مرکزی در فاصلهٔ بین جلسات حضوری شورای مرکزی است.
۲. شمار اعضای هیئت سیاسی – اجرایی را شورای مرکزی تعیین می‌کند و هر یک از اعضای آن مسئولیت و نظارت یکی از مسئولیت‌های مرکزی را بر عهده دارند.
۳. وظائف هیئت سیاسی – اجرایی عبارتند از:
– سیاستگذاری و سیاستورزی
– نمایندگی سازمان در رابطه با سایر نیروهای سیاسی داخلی و خارجی
– هدایت، کنترل و نظارت بر کارکرد گروههای کار و مراکز نظری – پژوهشی و فنی – پردازشی
– هدایت تشکیلات سازمان
دبیرخانه
دبیرخانه تحت مسئولیت مسئول هیئت سیاسی – اجرایی و هیئت رئیسهٔ شورای مرکزی تشکیل می‌شود. مسئول هیئت سیاسی – اجرائی و هیئت رئیسهٔ شورای مرکزی مجازند، هر یک در محدودهٔ ارگان تحت مسئولیت خود یا صاحب اختیار از آن و با اطلاعدهی به دیگری، از امضای «دبیرخانهٔ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)» استفاده کنند. از این امضاء صرفاً به منظور اطلاع‌رسانی به بیرون از سازمان استفاده خواهد شد.
گروههای کار، مراکز نظری – پژوهشی و فنی – پردازشی
۱. هیئت سیاسی – اجرایی برای پیش‌برد وظایفش در عرصه‌های مختلف فعالیت سازمان، گروههای کار را تشکیل می‌دهد. تشکیل گروه کار جدید باید به تائید شورای مرکزی برسد.
۲. هیئت سیاسی – اجرایی مرکزی برای کارهای نظری، پژوهشی و برنامه‌ای دایر می‌کند. این مرکز کمیسیونهای موضوعی را برای پیش‌برد کارش تشکیل می‌دهد.
۳. هیئت سیاسی – اجرایی مرکزی را برای جمع‌آوری اطلاعات از مطالبات و نگرشهای گروههای اجتماعی، ایجاد بانکهای اطلاعاتی، تنظیم فرمهای نظرخواهی و اخذ نظرات در درون سازمان و در سطح جامعه و پردازش آن‌ها و ارائهٔ پیش‌نهادها و سیاستها به ارگان‌های مرکزی تشکیل می‌دهد.
۴. هیئت سیاسی – اجرایی مسئول گروههای کار و مراکز را از بین اعضای شورای مرکزی و دیگر اعضای سازمان انتخاب می‌کند.
تبصره:
۱. مادهٔ ۲ و ۳ بعد از فراهم آمدن امکانات ضرور عملی می‌شود.
فصل پنجم: همه‌پرسی
۱. همه‌پرسی، رأی‌گیری از همهٔ اعضای سازمان در موضوع معین و مشخص است.
۲. انتخاب مسئولین سازمانی و تصویب اسناد دیدگاهی، برنامه‌ای و اساسنامه مشمول همه‌پرسی نمیشوند.
۳. شورای مرکزی و هیئت سیاسی – اجرایی سازمان می‌توانند اقدام به همه‌پرسی از اعضای سازمان کنند.
۴. درخواست یک‌سوم اعضای سازمان، برای همه‌پرسی در موضوع خاص یا یکی از تصمیمات و مصوبات ارگان‌های مرکزی سازمان کافی است.
۵. همه‌پرسی زمانی از اعتبار برخوردار خواهد بود که حداقل دو سوم اعضای سازمان در آن مشارکت داشته باشند. نتیجۀ همه‌پرسی الزام‌آور است.
تبصره:
۱. مضامین تکموضوعی منطبق بر بند یک می‌توانند به همه‌پرسی گذاشته شوند.
۲. آیین‌نامهٔ همه‌پرسی توسط شورای مرکزی تهیه و به تصویب کنگره می‌رسد.
۳. پیش‌نهاد همه‌پرسی از سوی هیئت سیاسی – اجرایی باید به تائید شورای مرکزی برسد.
فصل ششم: گرایش و فراکسیون
۱. گرایش و فراکسیون گروهی از اعضای سازمان را در بر می‌گیرند که دست‌کم در یکی از عرصه‌های مسائل دیدگاهی، برنامه‌ای و یا سیاسی اشتراک نظر نسبتاً پایدار دارند. گرایش فاقد سازمان‌دهی و پلاتفرم است. فراکسیون دارای پلاتفرم، نام و هویت جمعی بوده و سازمان‌یافته است.
۲. فراکسیون برپایۀ پلاتفرم کتبی تشکیل و رسمیت آن بر اساس اساسنامه توسط شورای مرکزی اعلام می‌شود. فراکسیون رابطی را برای ارتباط با نهادهای سازمانی انتخاب و به شورای مرکزی معرفی می‌کند. فراکسیون باید لیست نام اعضای خود را به شورای مرکزی ارائه کند.
۳. فعالیت‌های فراکسیون شفاف و علنی است. موازین حاکم بر مناسبات درونی فراکسیون همان اساسنامه است. فراکسیون حق ایجاد تشکیلات جدا از تشکیلات سازمان را ندارد.
۴. فراکسیون حق تشکیل جلسه برای تبادل نظر و تدوین اسناد برای ارائه جهت تصویب توسط نهادهای سازمان را دارد. جلسات فراکسیون به اطلاع اعضای سازمان می‌رسد و اعضای سازمان می‌توانند در جلسات فراکسیون‌ها شرکت کنند. هر فراکسیون حق دارد با یک یا چند فراکسیون دیگر اسنادی برای تصویب توسط نهادهای سازمان ارائه دهد و نام‌زد برای پذیرش مسئولیت‌های سازمانی معرفی کند.
۵. رسانه‌های سازمانی در چارچوب اساسنامه، موضع‌گیری‌های فراکسیون‌های سازمان را انتشار می‌دهند. در ارگان سازمانی بخشی برای انتشار نظرات فراکسیون‌ها اختصاص داده می‌شود. هر فراکسیون حق دارد نظرات و موضع‌گیری‌های خود را در رسانه‌های خارج از سازمان انتشار دهد.
۶. فراکسیون‌ها مجاز به هم‌کاری و اتحاد با نیروهای سیاسی منفرد و متشکل نیستند ولی از حق گفتگو و تبادل‌نظر با سایر سازمان‌های سیاسی برخوردارند.
۷. گرایش‌ها و فراکسیون‌ها از حقوق برابر برخوردارند.
۸. چنان‌چه فراکسیون موازین سازمانی را رعایت نکند، شورای مرکزی بر پایهٔ قضاوت رشد، حق تعلیق فعالیت فراکسیون را دارد. تصمیم نهائی در این موارد با کنگرهٔ سازمان است.
فصل هفتم: نقض اساسنامه
۱. در موارد نقض اساسنامه برخورد انضباطی با عضو صورت می‌گیرد. برخورد انضباطی از تذکر شفاهی تا اخراج از سازمان را شامل می‌شود. اخراج از سازمان، حداکثر برخورد انضباطی است.
۲. اگر عضوی طی شش ماه متوالی از پرداخت حق عضویت بدون عذر موجه خودداری کند، از سازمان اخراج می‌شود.
۳. تعلیق و اخراج عضو به پیش‌نهاد سازمان محلی و با تصویب شورای مرکزی و یا ارگانی که شورای مرکزی به آن اختیار می‌دهد، قابل اجرا است. عضو تعلیقی و اخراجی حق شکایت به «رشد» را دارد. داوری «رشد» معتبر است.
۴. مشارکت اعضاء در سازمان‌دهی ارادهای مغایر با مواضع سازمان در بیرون از سازمان، نقض موازین اساسنامه به حساب می‌آید. داوری در این مورد با «رشد» است. در این موارد شورای مرکزی و هیئت سیاسی – اجرایی بر پایهٔ داوری رشد تصمیم می‌گیرند.
۵. تبلیغ تبعیض نژادی و جنسیتی از موارد نقض اساسنامه به حساب می‌آید.
تبصره:
۱. در مناطقی که سازمان فاقد واحد محلی است، گروه کار تشکیلات حق دارد رأساً نقض موازین اساسنامه را پی‌گیری نماید.
۲. گروه کار تشکیلات برای رسیدگی به موارد نقض موازین اساسنامه در یک واحد محلی، به واحد محلی مراجعه می‌کند. در صورت عدم رسیدگی توسط واحد محلی، موارد نقض در گروه کار تشکیلات رسیدگی می‌شود.
فصل هشتم: نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد)
۱. نهاد رسیدگی به شکایات و داوری برای رسیدگی و داوری پیرامون شکایات کتبی اعضای سازمان از یک‌دیگر، اعضاء از ارگان‌های سازمانی و بالعکس و شکایت ارگان‌ها از یک‌دیگر، به شرط آن که مبنای دعوی و شکایت، فعالیت و زندگی سازمانی باشد، تشکیل می‌گردد که به اختصار «ر.ش.د.» (رشد) خوانده می‌شود.
۲. کنگرهٔ سازمان از میان اعضای داوطلب ۵ نفر را به عنوان عضو «رشد» برمی‌گزیند.
۳. داوری «رشد» برای همهٔ اعضاء و نهادهای سازمان از اعتبار برخوردار است. تنها کنگره حق تجدیدنظر در مورد داوری «رشد» را دارد.
فصل نهم: امور مالی
۱. درآمدهای سازمان را حق عضویت و کمکهای مالی اعضاء و دوست‌داران سازمان و درآمدهای حاصل از داراییهای سازمان تشکیل می‌دهد.
۲. درآمدها و هزینههای سازمان به شورای مرکزی و کنگره گزارش می‌شود.
۳. کمیسیون نظارت مالی وظیفهٔ حسابرسی و بازرسی مالی سازمان را برعهده دارد و از سه عضو سازمان تشکیل می‌شود. کمیسیون نظارت مالی هر سال یک بار نتیجهٔ حسابرسی مالی را در اختیار شورای مرکزی قرار می‌دهد.
فصل دهم: دوست‌داران سازمان
۱. دوست‌داران سازمان کسانی هستند که به تحقق اهداف و برنامهٔ سازمان علاقه‌مند بوده و به انحای مختلف به سازمان در پیش‌برد اهداف و برنامهاش یاری میرسانند.
۲. دوست‌داران سازمان می‌توانند در بحثهای نظری، برنامه‌ای و سیاسی مشارکت کرده و به کنگرهٔ سازمان دعوت شوند. ولی از حق رأی و کاندیدا شدن برای ارگان‌های مرکزی سازمان برخوردار نیستند.
فصل یازدهم: سازمان‌های غیردولتی و صنفی
۱. سازمان مشوق شرکت اعضای خود در تشکلهای صنفی و سازمان‌های غیردولتی است.
۲ .سازمان به استقلال سازمان‌های غیر دولتی (NGO̓S) و صنفی احترام می‌گذارد. فعالیت اعضای سازمان در این تشکل‌ها داوطلبانه، فردی و بر پایهٔ پرنسیپ‌های آن تشکل‌ها می‌باشد.
فصل دوازدهم: ارگان قانون‌گذار و تغییرات در اساسنامه
۱. قانونگذاری بر عهدهٔ کنگرهٔ سازمان است. تغییرات در اسناد برنامه و اساسنامه به تصویب کنگره می‌رسد. تدوین آیین‌نامهٔ ارگان‌ها بر عهدهٔ خود ارگان‌ها است.
۲. تغییرات در اسناد پایه‌ای سازمان میتواند، تنها در کنگره و بر طبق ضوابط بند ۶ بخش کنگره به تصویب برسد.
این اساسنامه دارای ۱۲ فصل ۲۶ ماده ۸۲ بند و ۱۴ تبصره بوده و در کنگرهٔ دوازدهم سارمان به تصویب رسیده است.
