جورج بوش در سخنان سالیانه خود در مقابل کنگره آمریکا، همانگونه که انتظار میرفت بطور روشن در مورد ایران سخن گفت. او در بخشى از سخنرانى خود بطور آگاهانه میان ایران، مردم ایران و حکومت ایران تفاوت گذاشت و به هرکدام بگونه اى که خود مناسب میدانست اشاره کرد.
بوش در مورد ایران: «ایران ..[کشورى است که] توسط گروه کوچکى از روحانیون به گروگان گرفته شده است»
بوش در مورد حکومت ایران: «گروه کوچکى….که این ملت [ایران] را به انزوا کشانده و سرکوب میکند و از تروریسم در سرزمین فلسطین و لبنان حمایت میکند»
بوش در مورد مردم ایران: «اجازه بدهید من مستقیما به ایرانیها بگویم که آمریکا به شما و کشورتان احترام میگذارد. ما به حق شما براى انتخاب آینده و بدست آوردن آزادى خود احترام میگذاریم»
و در پایان اظهار امیدوارى کرد که: «ملت ما [آمریکا] امیدوار است روزى یکى از نزدیکترین دوستان ایرانى آزاد و دموکراتیک باشد»
طبق یک سنت سیاسى، بعد از سخنان بوش، بلافاصله حزب دموکرات نسبت به محتواى سخنرانى جورج بوش اعلام موضع کرد. “تیم کین” Tim Kaineفرماندار ایالت “ویرجینیا” که امید زیادى به بازپس گرفتن اکثریت مجلس نمایندگان در انتخابات سال جارى توسط حزب متبوعش دارد، به نمایندگى از طرف دموکرات ها تقریبا در مورد تمام نکاتى که بوش مطرح کرده بود اظهار نظرکرد.
در مسائلى چون سیاستهاى آموزش و پرورش، جنگ با تروریسم، مسائل مربوط به آغاز جنگ در عراق، موضوعات مربوط به نیروهاى نظامى، سیاستهاى بوش در زمینه نفت و انرژى، مسائل مربوط به مهاجرین. او سیاست هاى دولت بوش را در تمام موارد بالا مورد انتقاد قرار داد. نماینده حزب دموکرات آمریکا درمورد مسائل مربوط به ایران نه تنها ایرادى از سخنان سالیانه اخیر بوش نگرفت بلکه کمترین اشاره اى هم به آن نکرد. میتوان این برداشت را کرد که در مورد ایران سیاستهاى بوش مورد توافق همه جناحهاى هر دو حزب عمده آمریکا باشد.
محمود احمدى نژاد رئیس جمهور حکومت اسلامى ایران نیزدر رابطه با سخنرانى جورج بوش اظهار داشت: “من از طرف ملت ایران به وى [جورج بوش] مى گویم از دست ملت ایران عصبانى باشید و از این عصبانیت بمیرید.” او اضافه کرد: “در آینده نزدیک آنان را به محکمه عدالت خواهیم کشاند.”
آسوشیتد پرس ۳۱ ژانویه، یکروز قبل از موعد سخنرانى جورج بوش و پس از تصمیمات کنفرانس لندن براى روشن کردن موضوع اختلاف بین دو کشور هفت پرسش و سپس پاسخ را مطرح کرده است که در زیر بخشهائى از آنرا ملاحظه میکنید.
“سوال: آمریکا [از ایران] چه میخواهد؟ پاسخ: دولت آمریکا میخواهد که ایران از برنامه هاى اتمى خود صرف نظر بکند و معتقد است که ایران تلاش و خواست خود براى ساختن بمب اتمى را پنهان میکند.
سوال: چرا[ارجاع] به شوراى امنیت [سازمان ملل]؟ پاسخ: [شوراى امنیت] میتواند تنبیه هاتى را اعمال کند که قاعدتا کشور هاى عضو باید آنها را رعایت کنند. کابینه بوش میگوید که هیبت شوراى امنیت ممکن است ایران را مجبور به عقب نشینى کند.
سوال: ایالات متحده چه کار دیگرى را قادر است انجام دهد؟ پاسخ: میتواند براى نابودى یا خرابکارى در تاسیسات اتمى ایران تلاش بکند. دولت بوش میگوید چنین گزینه نظامى را فعلا در دستور کار ندارد ولى در عین حال جورج بوش و کاندالیزا رایس چنین حقى را براى دولت خود محفوظ میدارند.
سوال: آیا ایالات متحده در مذاکرات با ایران شرکت دارد؟ پاسخ: آمریکا در مذاکرات حدودا دو ساله به رهبرى اتحادیه اروپا شرکت نکرده است، اما در بهار گذشته قبول کرد که از آن حمایت بکند. آمریکا از سال ۷۹ که سفارت آمریکا در تهران مورد هجوم قرار گرفت مناسبات دیپماتیک با ایران نداشته است.
سوال: اگر آمریکا نتواند موضوع را به شوراى امنیت بکشاند چه خواهد شد؟ پاسخ: گرچه ممکن است با تلاشهائى بخواهند راى گیرى در مورد ارجاع یا عدم ارجاع موضوع ایران به شوراى امنیت در جلسه روز پنجشنبه شوراى حکام را به تعویق بیندازند، اما نماینده آمریکا ” نیکلاس برن” هفته گذشته گفت که راى گیرى صورت خواهد گرفت. او حتى این ادعاى واشنگتن را تکرار کرد که امریکا راى هاى لازم را در اختیار دارد.
سوال: ایران میگوید که خواهان ایجاد امکان استفاده از انرژى اتمى و نه ساختن سلاح است، چه چیزى به آمریکا اجازه دخالت در این موضوع را میدهد؟ پاسخ: ایران معاهده منع گسترش سلاحهاى کشتار جمعى را امضا کرده است که به تهران اجازه دنبال کردن انرژى هسته اى را میدهد تا زمانى که به دنبال سلاح اتمى نباشد. آمریکا کشورى است که بیشترین اصرار را دارد که ایران وظایف خود در مقابل معاهده را نادیده گرفته است و باید زیر نظارت هاى سخت شوراى امنیت و مقررات آن قرار داشته باشد.
سوال: اگر سازمان ملل دخالت کند چه خواهد شد؟ پاسخ: کمترین تاثیرش این است که قیمت سوخت براى گرم کردن خانه ها و بنزین بسیار افزایش خواهند یافت. متخصصان میگویند اروپا ۵ در صد از انرژى خود را از ایران تامین میکند، که در صورت اعمال تحریم مجبور است آنرا قطع کند. آمریکا صادرات نفت از ایران را ممنوع کرده [از ایران نفت وارد نمیکند] ولى کم شدن میزان نفت صادراتى ایران قیمت نفت در تمام جهان را افزایش میدهد.”
