اول ماه مه (١١ اردیبهشت)، روز جهانی کارگران بزودی فرا می رسد. روز اول ماە مە، روز همبستگی کارگران در سطح ملی و بین المللی است. کارگران در این روز در کشورهای مختلف فارغ از ملیت، نژاد، مذهب، رنگ و جنسیت، برنامه های جشن و شادمانی ترتیب می دهند، خواسته های خود را در تجمعات و راهپیمائی ها بیان می کنند، همبستگی شان را بە نمایش می گذارند و مطالبات شان را به گوش همگان می رسانند. روز جهانی کارگر در پرتو مبارزات کارگران در یک و نیم قرن گذشتە، جهانی شدە است.
در کشور ما نیز از ١١٠ سال پیش کە نخستین سندیکاها و سازمان های کارگری پاگرفتند، بر اثر مبارزات سازمان یافته کارگران، در مقاطعی دولت ها مجبور شدەاند روز کارگر را بە رسمیت بشناسند و حتی تعطیلی این روز را در قانون کار بگنجانند. در اثر مبارزات شورای متحدە مرکزی و حزب تودە ایران، اولین قانون کار ایران سرانجام در سال ١٣٢۵ بە تصویب رسید و روز اول ماه مه بە عنوان روز کارگر رسما جنبە قانونی بە خود گرفت. ولی از همان موقع نیز، دولت ها و کارفرمایان با آوردن عذر و بهانە کوشس می کردند مانع برگزاری روز کارگر توسط کارگران شوند. با این وجود اسناد متعددی کە از فعالیت ها و مبارزات کارگران و سازمان های کارگری بە جای ماندە، نشان می دهند کە حتی در دشوارترین دوران اختناق نیز کارگران روز کارگر را بە اشکال مقتضی برگزار کردەاند.
در سە سال اول پس از انقلاب روز کارگر در شهرهای مختلف کشور، بویژە در تهران و شهرهای بزرگ بە شکلی بسیار وسیع بە رغم فشار و حملات خشن باندهای وابستە بە حکومت با شکوە برگزار می شد. در تهران صدها هزار نفر در مراسم روز کارگر شرکت می کردند. از سال ۶١ بە بعد و پس از سرکوب سازمان های کارگری، حکومت برگزاری روز کارگر تنها توسط شوراها و انجمن های اسلامی را تحمل می کرد. کارگران بە ناگریز مراسم روز کارگر را بە شکل غیرعلنی برگزار می کردند و مطالبات شان را از مجاری محدود و مورد پیگرد حکومت یا از رسانە های اپوزیسیون و رادیو تلویزیون های فارسی زبان خارج از کشور بە گوش جامعە می رساندند. در زمان خاتمی بە رغم اعتراض و مخالفت خانە کارگر با آزاد کردن فعالیت سندیکاها، دوبارە بە نهادهای سندیکایی مستقل اجازە دادە شد، تا روز کارگر را در سالن برگزار کنند و مطالباتشان را بطور علنی طرح نمایند. پس از روی کار آمدن احمدی نژاد سرکوب سندیکاها دوبارە از سر گرفتە شد.
کارگران و مزد بگیران!
روز کارگر، روز شماست، روز اول ماە مە ٩٣ را هرچە گستردە تر و متحدانە تر برگزار کنید. شما حق دارید مانند کارگران سایر کشورها در این روز به خیابان ها بیآئید و مطالبات تان را به گوش دولت و کارفرمایان برسانید. برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز، حق شما است. افزون بر آن روحانی پیش از انتخابات بە شما وعدە افزایش دستمزد متناسب با تورم و تامین آزادی فعالیت نهادهای مدنی و صنفی را دادە است. وزیر کار در برنامه خود بە شما وعدە آزاد گذاشتن فعالیت تشکل های کارگری، عدم دخالت در امور این تشکل ها، اجرای کنوانسیون های ٨٧ و ٩٨ و کنوانسیون های بنیادین مصوب سازمان بین المللی کار را دادە است.
خبرهای دریافتی حاکی از آن است که ارگان های امنیتی ـ اطلاعاتی با احضار تعدادی از فعالین تسکل های مستقل کارگری و تهدید آنان، قصد جلوگیری از انجام تظاهرات غیر دولتی در روز کارگر را داردند. قوه قضائیه برای عدەای از فعالین کارگری مستقل در آستانە روز جهانی بە دلیل پیگیری حق و حقوق کارگران، احکام زندان و بازداشت صادر کردە است.
وزیر کار اخیرا تنها از گردانندگان تشکل های حکومتی دعوت به نشست کرده و به آن ها وعده مشارکت در امور را دادە است. او هیچ کدام از تشکل های مستقل کارگری را به این نشست دعوت نکرده بود. این برخورد علی ربیعی، نشان می دهد کە وی قصد ندارد حق تشکل مستقل را برای کارگران بپذیرد.
کارگران و مزدبگیران!
نباید در مقابل این زورگوئی ها و حق کشی ها سکوت کرد. در روز ١١ اردیبهشت امسال به اشکال مقتضی به اعتراض برخیزید، خواهان افزایس واقعی دستمزد، بە رسمیت شناختن حق اعتصاب و فعالیت سندیکائی، اجرای بلادرنگ کنوانسیون های بنیادین کار، لغو تعدیلات بە عمل آمدە در قانون کار، شمولیت دادن قانون کار به همه واحدهای تولیدی، لغو قراردادهای اسارت بار موقت کار و متعهد شدن شرکت های پیمان کاری بە رعایت حقوق قانونی کارگر، آزادی زندانیان کارگر، آزادی رضا شهابی، شاهرخ زمانی، رسول بداغی و سایر زندانیان سیاسی شوید.
کارگران و مزد بگیران!
شما می توانید در سایه اتحاد و همبستگی، سازمان یابی، کسب و ارتقاء دانش اجتماعی و مبارزاتی، حمایت از فعالین کارگری و همکاری با سایر جنبش های اجتماعی، حقوق از دست رفتە تان را احیا کنید و سطح زندگی و منزلت اجتماعی تان را چنانچه شایستە شما باشد، بالا ببرید. کسب حقوق کار مشروط به سازمان یافتگی و وجود فضای باز سیاسی است. برای باز شدن فضای سیاسی و استقرار دمکراسی کە خود شرط اصلی نهادینە کردن سازمان های کارگری در جامعە است، همبستگی با جنبش ها و احزاب ترقی خواە را افزایش دهید.
کارگران و مزد بگیران!
شما می توانید با تشکیل کمیته های اول ماه مه، جشن امسال را هرچه گسترده تر برگزار کنید و اجازه ندهید که تنها تشکل های دولتی میداندار تجلیل از روز همبستگی کارگران باشند. هرچه برگزاری مراسم روز کارگر گسترده تر باشد، حکومت در مهار آن ناتوان تر خواهد بود و مطالبات شما بازتاب وسیعتری پیدا خواهد کرد. در هر کارخانه و مزرعه، در هر اداره و دانشگاه، در هر کوی و مکان جشن اول ماه مه را برگزار و نقشه حکومت را برای تبدیل اول ماه مه به مناسبتی دولتی و محدود به تشکلهای وابسته کارگری، نقش برآب کنید.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
٢٨ فروردین ١٣٩٣ (١٧ آوریل ٢٠١۴)
