خبر دار شدیم که روزهفدهم خرداد ماه، مرگی غیر منتظره رفیق عبدالکریم شمس الدینی را در ربود و خانواده بزرگ وی، دوستان و آشنایان اورا در ماتم این اندوه جانکاه نشاند. ما نیز دورادور با شنیدن خبر درگذشت این یار دیرین که نزدیک به سی سال از آخرین دیدارمان با او می گذرد، سخت متاثر شدیم. او همیشه در دل ما جا داشت و همواره هم در یاد ما خواهد ماند. درهمان نخستین روزهای گشایش ستاد مرکزی سازمان چریک های فدایی خلق ایران– شاخه کردستان بود، که ما با کریم آشنا شدیم، و او را انسانی یافتیم با وقاری خود ویژه و سختکوشی خاص خویش. کریم محل فعالیت خود در ستاد را اتاق پرمشغله انتشارات انتخاب کرد؛جایی که در آن شب و روز یکی بود. به یاد نداریم که او یکبار هم به درخواست این یا آن رفیق به استراحت بنشیند و دمی آرام بگیرد. اوفقط آنگاه ستاد را به قصد منزل ترک می کرد که بی خوابی ممتد ناشی از کار سنگین و طولانی، رمق او را می ستاند. رقیب او در این مایه گذاری، همراه و همکارش در اتاق انتشارات زنده یاد فدایی خلق رضا پیرانی بود که دردمندانه و بگونه ایی غمبار جوانمرگ شد و از دست رفت. کریم شخصی شناخته شده میان اهل فرهنگ مهاباد بود، در زمره حلقه مطالعات سیاسی شهر و سخت علاقمند به خواندن و آموختن. اما صمیمانه و از موضع انسانی متعهد در قبال انتخابی که کرده بود، کار سنگین درآنروزها را عمل به باورها و آموخته هایش می دانست. و همین هم بود مایه احترام ویژه اطرافیانش در حق او، که در وی یگانگی آگاهی و عمل را می دیدند. بخش مهمی اززندگی کریم، زیر دلهره ها، محرومیت ها و فشارهای اجتماعی و روحی گذشت، ولی اوهم در برابر زور و هم در مقابل امواج قدرتمند یاس تسلیم نشد، انسان را فارغ از رنج هر قسم ستم، وآزاد از هر نوع بیعداتی خواست و در انسایت و انسانگرایی اش با همه ما وداع گفت. یاد او یاد خواهد ماند. بیستم خرداد ماه ۱۳۹۰
