اسد عظیم زاده مترجم کتاب هاى «کوبا و سوسیالیسم: مجموعه شانزده مقاله، سخنرانى و مصاحبه درباره کوبا» (نشر چشمه) و «کاسترو در کنگره پنجم: گزارش اصلى و سخنرانى پایانى هاوانا، ۸ و ۱۰ اکتبر ۱۹۹۷» (نشر آتیه) شامگاه سه شنبه (۱۵ فروردین) بر اثر ابتلا به بیمارى کبدى درگذشت و پیکرش ساعت ۱۰ صبح دیروز طى مراسمى در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
عظیم زاده ۱۳ تیرماه ۱۳۲۳ در رشت به دنیا آمده بود و تحصیلات دانشگاهى‌اش را در رشته معمارى پى گرفته بود، هرچند بخش عمده اى از زمان خود را به کار ترجمه متون چپ، خصوصاً با تمرکز بر مسائل کوبا، اختصاص مى داد. مثلاً کتاب «کوبا و سوسیالیسم» او مقالاتى از این دست را شامل شده بود: «ما هرگز به اردوگاه هاى بردگان باز نمى گردیم/ فیدل کاسترو»، «من دختر یک انترناسیونالیست هستم/ آلیدا گوارا»، «دگرگونى کشاورزى در کوبا، پیتر ام. روزت»، «آموزش انقلاب در کوبا/ جان پوتمن»، «زنان کوبا، از اقتصاد وابسته تا استقلال/ رائیسا پاگس»، «چه گوارا و هم رزمانش شکست ناپذیرند/ فیدل کاسترو» و «ضرورت اصلاحات در کوبا یا ایالات متحده/ جان گیلمن».
عظیم زاده مقالات بسیارى نیز در مطبوعات نوشته یا ترجمه کرده بود. از میان تازه ترین آنها مى توان به «جامعه پزشکى ایران و مردم» (فرهنگ توسعه، فروردین ۸۵)، «فیدل کاسترو خودبزرگ بین نیست: دفاع از کاسترو در برابر دخترش» (روزنامه شرق، ۱۱ بهمن ۸۴)، « پیام به بوش» (نوشته تیم ویلر، چیستا، شماره ۲۲۰)، «رابطه خاندان بوش و هیتلر» (نوشته آستریت بارنت، چیستا، شماره ۲۱۴) و. .. اشاره کرد.
عظیم زاده که به دنبال دوره اى از بیمارى دار فانى را وداع گفت در آخرین مقاله خود (جامعه پزشکى ایران و مردم) نوشته بود: «در کشورهاى جهان سوم و به مثابه یک نمونه کشور خودمان آنچه وجود دارد نه نظام پزشکى، بلکه بى‌نظمى و بى‌عدالتى پزشکى است. بیمار هیچ حقى ندارد. انسان نیست. جانور است و پزشک تمام حق را دارا است. و این شرایط تنها مربوط به جامعه پزشکى و رابطه پزشک و بیمار نمى‌شود.» روحش شاد و یادش گرامى.
