در پی کشته شدن ابراهیم رئیسی، رئیس قوۀ مجریۀ رژیم اسلامی، نمایش انتخاباتی دیگری برای هشتم تیر ۱۴۰۳ جهت تعیین جایگزین وی در دستور کار رژیم قرار گرفته است. این انتخابات در شرایطی برگزار می‌شود که دیکتاتوری حاکم، سرکوب خونین و کشتار صدها تن از جوانان مبارز و مردم معترض حاضر در خیابانهای کشور در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ و جنبش فراگیر «زن، زندگی، آزادی» را از یک سو، و پاسخ دندان‌شکنانه مردم ایران در تحریم سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری را از سوی دیگر در پرونده دو سال اخیر خود دارد؛ پاسخی که بیشترین بی‌آبرویی را در سطح ملی و بین‌المللی و کمترین نرخ مشارکت مردم در انتخابات فرمایشی را برای رژیم به ارمغان آورد.
علاوه بر آنها، این نمایش انتخاباتی در شرایطی به صحنه آورده می‌شود که بحرانی همه‌جانبه و فراگیر جامعه و حکومت را در چنبره خود گرفتار ساخته و ناکارامدی و نامشروعی رژیم را به عریانترین شکل ممکن به نمایش گذاشته است. بنحوی که رژیم برای ادامه «گام دوم انقلاب» و تنظیم مناسبات بین‌المللی خود در شرایط فعلی و بویژه مذاکرات پنهان با آمریکا، ناگزیر از درانداختن طرحی دیگر برآمده و با به میدان آوردن تمام نیروهای خود در سیمای جناحین سیاسی امتحان پس داده، حضور مردم در پای صندوقهای رای و بالابردن میزان مشارکت مردم را آماج خود قرارداده است.
تحریم گسترده و هدفمند انتخابات رژیم در دوره‌های گذشته توسط مردم به ستوه آمده از ظلم و جور حاکمان اسلامی نشان داد که جمهوری اسلامی حتی بخش بزرگی از آرای سنتی حامیان خود را نیز از دست داده است و با ادامه این روند، به‌احتمال خیلی زیاد انتخابات هشتم تیر ۱۴۰۳ رکورددار عدم مشارکت مردم در انتخابات نمایشی رژیم در طول چهار دهه گذشته خواهد بود. بنابر این به فرد قرآن پژوه و نهج‌البلاغه خوانی همچون «مسعود پزشکیان» که صلاحیتش در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ رد شده بود و در انتخابات اخیر مجلس نیز با دخالت «بزرگان نظام» و بنوعی «حکم حکومتی» تائید شد، بازی داده شد تا با جلب مشارکت و نظر بخشی از رآی باطلی‌ها که رتبه دوم را در انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم کسب کرده بودند، همچنین اصلاح‌طلبان تشنه قدرت امتحان پس داده و بخشی از ناسیونالیستهای حکومتی مناطق قومی- ملی همچون آذربایجان و کردستان، برای نظام آبروداری کند و بعنوان کسی که «آوردن یک عده افراد به پای صندوقهای رای» دلیل اصلی حضورش در انتخابات است، برای نظام و رهبر آن نقش ایفا نماید؛ نقشی که بازیگرش به صراحت می‌گوید: قرار نیست برنامه جدید بنویسد و سیاست جدیدی را در کشور اعلام بکند. او آمده است تا «سیاستهای کلی مقام معظم رهبری» و «برنامه‌های دولت محترم گذشته» را اجرا کند.
در چنین فرایندی است که جریاناتی همچون «اصلاح طلبان» و «روزنه‌گشایان» به وجد می‌آیند تا آبروی باخته خود را این بار با دست پزشکیان «ذوب در ولایت فقیه» و «مفتخر به لباس پاسداری» جبران نمایند. غافل از آنکه توسل به آستان مسعود پزشکیان هر چند می‌تواند برای مدتی- بویژه در روزهای قبل از رای‌گیری –به خروج جریان اصلاح طلبان حکومتی از انفعال سیاسی منجر شود و آنها را به بازی در میدان سیاست روز نظام دلخوش کند، ولی بی شک این وضع در فردا روز انتخاب رئیس جمهوری متوقف خواهد شد و «اصلاح طلبان» و «روزنه‌گشایان» کماکان پشت درب قدرت سیاسی نظام جمهوری اسلامی نگه داشته خواهند شد تا در زمان دیگری در تکمیل پازل نقشه راه گام دوم انقلاب به درد بخورند و نقش شرمگینانه خود را بازی کنند. این دقیقا همان دامی است که نظام ولایت‌فقیهی با طعمه قرار دادن پزشکیان پیش پای اصلاح طلبان و دیگر سینه‌چاکان شرکت در انتخابات نمایشی رژیم پهن کرده است تا با ایجاد توهم گشودن روزنه‌ای در ظلمات نظام اسلامی، مردم را به پای صندوقهای رای بکشاند.
انتخابات در جمهوری اسلامی همواره غیر دمکراتیک، غیر عادلانه، غیر رقابتی و مبتنی بر حذف گسترده و آشکار مخالفین و منتقدین و در کل غیرخودی‌ها بوده است. هیچ انتخاباتی در جمهوری اسلامی آزاد نبوده و مردم فقط مجاز بودند و هستند که از بین منتصبین حکومت فرد یا افرادی را برگزینند. این رویکرد که قدرت اجرایی خود را از اصل ارتجاعی ولایت فقیه و ساختار ضد دمکراتیک نظام سیاسی و حقوقی حاکم اخذ نموده، عملا امکان تاثیرگذاری بر سرنوشت خود از طریق صندوقهای رای را برای مردم ایران غیرممکن کرده است. انتخابات ریاست جمهوری هشتم تیر ۱۴۰۳ نیز همچون دیگر انتخابات برگزارشده در چهار دهه گذشته نمایش مضحکی از بازی داخلی وفاداران به نظام و پیروان «ولایت مطلقه فقیه» می‌باشد.
همانطور که تز «انتخاب بین بد و بدتر» ابداعی تئوریسین‌های نظام اسلامی توجیه‌گر سرکوب بی‌رحمانه و گسترده مردم توسط حاکمان «بد» در آبان ۹۶ و دی ۹۸ شد، تز «روزنه گشایی» سینه‌چاکان و ترغیب کنندگان مردم به حضور در پای صندوقهای رای نظام ولایت‌فقیهی در هشتم تیر ۱۴۰۳ نیز توجیه‌گر سرکوبهای خونین جنبش مهسا، تطهیر دستهای خونین قاتلین و آدم‌کشان، مشارکت در خونشویی هزاران جانباخته و مجروح جنبش «زن، زندگی، آزادی» و مشروعیت‌بخشی به حیات ننگین نظام ولایت‌فقیهی خواهد بود.
رویگردانی بحق مردم اعم از کارگران و زحمتکشان، زنان و دانشجویان از بازیهای انتخاباتی رژیم در دو دهه اخیر و آگاه شدن آنها از فریبکاری جریانات رنگارنگ حکومتی و غیرحکومتی مدافع اصلاح و اعتدال، شکست سیاست یکدست‌سازی رژیم و میدان دادن به افرادی که بتوانند مشروعیت آن را از طریق ترغیب افراد و کشاندن مردم به پای صندوقهای رای تحقق بخشند، همگی حاکی از آن است که تحریم انتخابات فرمایشی رژیم در طول سالهای اخیر جواب داده و نیروهای ترقیخواه و مدافعین آزادی و عدالت باید برای تحریمهای گسترده‌تر بازیهای انتخاباتی رژیم فعالانه تلاش کنند.
ما جمعی از هواداران فدائیان خلق ایران – اکثریت (داخل کشور) شرکت در انتخابات پیش روی رژیم را چشم‌پوشی بر جنایاتی می‌دانیم که جمهوری اسلامی در طول بیش از چهار دهه گذشته در حق مردم ایران روا داشته و سرکوب، شکنجه، تجاوز، شلیک به چشم جوانان معترض، کشتار مردم، سرکوب زنان و اخراج کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، پرستاران و دیگر اقشار جامعه را به پشتوانۀ رای‌های ریخته شده به صندوقها ادامه داده است.
ما ضمن تحریم فعالانه انتخابات هشتم تیر ۱۴۰۳ ریاست جمهوری اسلامی، نیروهای ترقیخواه و عدالت‌طلب و مدافعین آزادی و برابری را برای تحریمهای گسترده‌تر فرا می‌خوانیم و بر این باوریم که عدم شرکت در این نمایش انتخاباتی، مشروعیت‌زدایی از ماهیت رژیم سرکوب، شکنجه و اعدام، و خنثی کردن عوامفریبی سردمداران و حامیان آن و گرامیداشت یاد تمام انسانهایی است که در چهل و پنج سال گذشته جان بر سر آرمانهای خود فدا کرده‌اند.
