هنوز سخنرانی تاریخی گالین پاول در سال ۲۰۰۴ در اجلاس سازمان ملل متحد از یادها پاک نشده است؛ او ظرف شیشه ای کوچک حاوی “نمونه” مواد شیمیایی عراق را در دست داشت، که بعدها به اعتراف صریح خود او، دروغی بیش نبود و ظرف شیشه ای حاوی پودر نظافت دندان بود. این بار اما دونالد ترامپ حتی زحمت نشان دادن “ظرف شیشه‌ای” را نیز بخود نداد. شاید علت اصلی عدم وجود “نمونه” بود. دلیل آنهم روشن است: کلیه سلاح‌های شیمیایی رژیم سوریه ۳ سال پیش توسط تیمی از کارشناسان بین‌المللی از جمله آمریکایی نیز از سوریه خارج گردیده و نابود شدند.
ترامپ برای پرتاب ۵۹ موشک تام‌هاک به پایگاه هوائی سوریه، نیازی به کسب مشروعیت و متعاقب آن اجازه ضمنی جامعه جهانی را احساس نکرد. زیرا که “رسانه‌های خودی” توانسته بودند در ظرف ۳ روز بدون نیاز به بررسی کارشناسانه از جانب متخصصین سازمان ملل، و حتی بدون نیاز به “ظرف شیشه ای”، تشخیص دهند که حمله شیمیایی منطقه خان شیخون، کار نیروهای رژیم اسد بوده است.
تاکنون اخبار درستی از میزان خسارات وارد شده به پایگاه سوری گزارش نشده است. اما بنظر می رسد که این حمله موشکی، پیش و بیش از آن‌که قصد تنبیه رژیم اسد را داشته باشد، تکرار سیاست‌های دوران بوش (پسر) است مبنی بر ایفای نقش ژاندارم جهانی، با دور زدن سازمان ملل از یک‌سو و نیز بستن دهان مخالفان داخلی ترامپ در آمریکا – که وی را نزدیک به روسیه می دانند – از سوی دیگر. اما “دُم خروس” این سیاست نیز از خبری مبنی براطلاع رسانی به مقامات نظامی روسیه در فاصله اندکی قبل از حمله، بیرون می زند. این اطلاع رسانی که جنبه “خیرخواهانه” و اجتناب از آسیب رسانی به نظامیان روسیه و تجهیزات نظامی آنها داشته است، ظاهرا از این موضوع بی اطلاع بوده است که نیروها و تجهیزات روسیه در پایگاه مورد حمله مستقر نبودند و این پایگاه خاص سوری است.
