عکس‌هایی از خاوران روز جمعه ۱۷ اردیبهشت
یکشنبه ۲۲ تیر ۱۴۰۴ - ۲۱:۳۹
یکشنبه ۲۲ تیر ۱۴۰۴ - ۲۱:۳۹
امروز شمار قابل توجهی از اعضای خانواده‌ها در خاوران حضور داشتند و حال و هوای متفاوتی از هفته‌های پیش به چشم می‌خورد. تلاش برای وادار کردن بهاییان به دفن درگذشته‌گان آن‌ها در محل گورهای دسته جمعی اعدام‌ها و کشتار زندان‌ها فعلاً متوقف شده و چند تن از فوت شده‌گان در گورستان ویژه‌ی بهاییان به خاک سپرده شده‌اند. مقاومت خانواده‌ها و همبستگی همه‌ی دادخواهان رژیم جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی کرده است. اما تجربه‌ی بیش از ۳۰ سال گذشته نشان می‌دهد که رژیم از تلاش برای از بین بردن آثار جنایت ضدبشریت دست برنخواهد داشت و تنها هشیاری و واکنش به‌موقع همه‌ی دادخواهان به شکست این‌گونه تلاش‌ها خواهد انجامید. به‌امید زمانی‌که حقیقت درباره‌ی این جنایت‌ها و جنایت‌های دیگر آشکار و به همه‌ی آن‌ها در دادگاه‌های مستقل و صالح رسیده‌گی شود و مرتکبان آن‌ها به دست عدالت سپرده شوند.
عکس‌هایی از خاوران روز جمعه ۱۷ اردیبهشت
هرچند تهدیدهایی چون تکرار کشتار ۶۷ ره به جایی نمی‌برند اما هشداری جدی و خطری جدی‌اند علیه تمامیت ایران و اتفاقاً خاستگاه اصلی‌اش همان نیروی متجاوزی است که سال‌هاست نقشۀ حمله به ایران را از طرق مختلف و از جمله کاشتن جاسوسان و فریب‌خوردگانی در درون نیروهای امنیتی و نظامی ایران طراحی می‌کند. دشمنان واقعی ایران به دنبال رخ دادن فجایعی این‌چنینی‌اند تا دست‌آویزی پیدا کنند برای دفاع دروغین از «حقوق بشر» و ریختن بمب‌های‌شان بر سر مردم ایران.
دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»اند.
یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامه‌ریزی‌شده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاه‌های سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونت‌آمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه می‌کنند، مقابله کرده‌اند.
آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.
هرچند تهدیدهایی چون تکرار کشتار ۶۷ ره به جایی نمی‌برند اما هشداری جدی و خطری جدی‌اند علیه تمامیت ایران و اتفاقاً خاستگاه اصلی‌اش همان نیروی متجاوزی است که سال‌هاست نقشۀ حمله به ایران را از طرق مختلف و از جمله کاشتن جاسوسان و فریب‌خوردگانی در درون نیروهای امنیتی و نظامی ایران طراحی می‌کند. دشمنان واقعی ایران به دنبال رخ دادن فجایعی این‌چنینی‌اند تا دست‌آویزی پیدا کنند برای دفاع دروغین از «حقوق بشر» و ریختن بمب‌های‌شان بر سر مردم ایران.
کارگران افغانستانی مانند بسیاری دیگر از کارگران مهاجر غیرقانونی، قربانی سیاست‌های غلط مهاجرتی دولت میزبان، به مثابه یک نیروی کار ارزان، از سوی سرمایه‌داران در شرایطی به کار گرفته می‌شوند که از کم‌ترین حقوق برخوردارند و نماد بهره‌کشی عریان سیستم سرمایه‌داری‌اند.
