قاعده بر این است که در این بخش بر اساس نام آن باید به موضوعاتی پرداخته شوند که در صحنه سیاست چه در ایران و چه در جهان، روزانه بوقوع می پیوندند و نیاز آن وجود دارد که با این و یا آن رخداد، در حد چند پاراگراف هم که باشد، تماسی برقرار گردد.
اما در تاریخ معاصر ایران وقایعی به ثبت رسیده‌اند که با فرارسیدن تاریخ وقوعشان، درد زخمی عمیق بر پیکر جنبش آزادی خواهانه کشورمان را در یادها زنده می کنند و پرداختن و یادآوری به آنها نه فقط به دلیل عمق جنایتی است که صورت گرفته، بلکه به این دلیل نیز است که چنین جنایاتی در صورت عدم ریشه‌یابی و روشنگری در جامعه، در ابعاد بزرگتری همچون اعدام‌های دهه ۶۰، تکرار خواهند شد. ترور ۹ زندانی سیاسی در ۳۰ فروردین سال ۱۳۵۴ توسط ساواک شاه در تپه‌های اوین، از جمله این وقایع به شمار می رود.
در رابطه با این جنایت مطالب بسیاری نوشته و گفته شده اند. این پارگراف بخشی از مطلب دکتر بهمن مشفقی با یاد زنده یاد حسن ضیاءظریفی است در صفحه فیس بوک ایشان:
«طولی نکشید که به‌دنبال واقعه سیاهکل، به حسن این اتهام را بستند که در ایجاد آن از داخل زندان نقش داشته است! این بود که مجدداً او را محاکمه و به اعدام محکوم کردند. اما اعتراض جهانی سبب شد رأی اعدام به حبس ابد تغییر داده شود. ولی این ظاهر قضیه بود و روند حوادث طوری بود که می‌بایست حسن اعدام شود! …
مطلب دیگری که آن روز برای من تعریف کرد، این بود که: “مرتباً تیمسار رئیس شهربانی به من فشار می‌آورد که من در مراسم صبحگاه زندان هر روز حاضر شوم و به جان شاهنشاه دعا کنم! من در پاسخ او گفتم: مرا به جرم این‌که به جان شاه دعا نکردم، اینجا آورده‌اند! این چه تقاضایی است که از من دارید؟!” …
آخرین بار در ۲۵ بهمن سال ۱۳۵۳ برادرش دکتر با او در زندان ملاقات می‌نماید و حسن در این ملاقات به‌شدت از وضع زندانیان اظهار نگرانی می‌کند و می‌گوید: “شرایط هر روز برای ما سخت و سخت‌تر می‌شود.” در ایام نوروز ۱۳۵۴ اجازه ملاقات با خانواده‌اش را هم ندادند! معاون وقت ساواک به خانواده‌اش که تقاضای ملاقات با او کرده بودند، گفت: “پس از یک خانه‌تکانی، اجازه ملاقات خواهم داد!” …
آری، حسن در ۲۳ فروردین ماه (۱۳۱۸) چشم به جهان گشود و در سی‌ام فروردین ماه (۱۳۵۴)، جاودانه شد.»
یاد و نام فدائیان خلق: بیژن جزنی، حسن ضیاء ظریفی، عزیز سرمدی، محمد چوپان زاده، مشعوف کلانتری، جلیل افشار و عباس سورکی و مجاهدین خلق: مصطفی جوان خوشدل، کاظم ذوالانوار، گرامی و جاودان باد.
