روز جهانى محوکردن خشونت علیه زنان در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۹ میلای) و در رابطه با ترور خواهران میرابل در مبارزه با دیکتاتور جمهوری دومینیکن، رافائل تروخیو، بنیان گذاشته شد. پاتریا، مینروا و ماریا ترزا میرابل در ۴ آذر ۱۳۳۹ (۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰ میلادی) توسط حکومت تروخیو ترور شدند. از آن زمان یاد آنها تبدیل به نمادی از مقاومت و مبارزه علیه خشونت، و نیز حمایت از عدالت اجتماعى شد. مجمع عمومى سازمان ملل، ۳۹ سال بعد از ترور این سه خواهر، از سال ۱۳۷۰، روز ۴ آذر (۲۵ نوامبر) را به یاد مبارزه آنها روز جهانی محوکردن خشونت علیه زنان نامگذارى کرد. از آن زمان هر ساله ۱۶ روز فاصله بین ۴ تا ۱۹ آذر، روز جهانى حقوق بشر، را سازمانهای مختلف بین المللی به کمپین برای مبارزه با خشونت علیه زنان اختصاص داده اند.
خشونت جنیست محور علیه زنان و دختران در سراسر دنیا اتفاق می افتد. این نوع خشونت درفضای خصوصی و عمومی از جمله در فضای کار در اشکالی تحقیر آمیز، با جراحات بدنی، روانی و خطر مرگ می تواند همراه باشد. اما تا کنون هیچ معاهده و قرار داد بین المللى در این زمینه بر پا نشده است. هم اکنون سازمان بین المللى کار در حال بررسی موارد مختلف خشونت جنسیت محور است تا بتواند ابزارى به شکل معاهده یا قراردادی جهانی بر علیه این نوع خشونت در محیط کار تدوین کند. کارزار بین المللی یونایت، وابسته به سازمان ملل، که در سال ۱۳۸۷ (۲۰۰۸ میلادی) آغاز به کار کرده ۴ آذر ( ۲۵ نوامبر) را روز نارنجی و آغاز یک مبارزه چندین ساله جهانی با خشونت علیه زنان نامیده. این کارزارکه در سال ۱۴۰۹ (۲۰۳۰ میلادی) به پایان می رسد از دولت ها، جوامع مدنی، سازمان های زنان، جوانان، سازمانهای انتفاعی، رسانه ها و سازمان ملل برای مبارزه با پدیده جهانی خشونت علیه زنان و دختران کمک می خواهد.
طبق گزارش سازمان ملل و اتحادیه اروپا، على رغم محدودیتهاى دوران کرونا خشونت علیه زنان با ۶۵۰،۰۰۰ مورد خشونت در سطح جهانی به شکل چمشگیرى اضافه شده. به این ترتیب پاندمی کرونا در سطح جهانی سبب تشدید خشونت علیه زنان و دختران شده و این روند متاسفانه ادامه دارد. براى کمک به رفع این روند سازمان ملل و اتحادیه اروپا دوره های آموزش عمومی برای مردان در رابطه با مردانگى مثبت، احترام متقابل، حل تعارضات بدون خشونت، و فرزند پرورى را ترتیب داده اند.
گزارشات بین المللی نشان می دهد که افزایش خشونت علیه زنان و دختران هیچ جامعه اى را مصون نگه نداشته. در ایران به دلیل حاکم بودن قوانین زن ستیز، خشونت در ابعادی بسیار گسترده و فاجعه بارتر براى زنان رقم مى خورد. قوانین نابرابر باعث سرکوب، تبعیض، تعرض و خشونت در تمام عرصه هاى اقتصادى، سیاسى و اجتماعى هستند. فرهنگ غالب مردسالارانه به نابرابریها و کنترل مردان بر زنان آنچنان دامن می زند که گاه زنان بخشى از مایملک مردان محسوب می شوند. در کشور ما علاوه بر رفتارهاى زن ستیزانه در سطح جامعه، خانواده ها و دولت، نهاد های ارتباط جمعی از جمله صدا و سیما، و شبکه های اجتماعى در تولید وحفاظت از فرهنگ مردسالارانه که سرچشمه ادامه و بسط خشونت علیه زنان و دختران است نقش مهمى را ایفا مى کنند. با این وجود متاسفانه دولت ایران تا کنون کنوانسیون محو خشونت علیه زنان را امضا نکرده است.
در شانزده روز آتى سعى خواهیم کرد به لوایح و قوانین مصوبه در جمهورى اسلامى که بنام لایحه منع خشونت ثبت شده اند، بپردازیم.
توضیح:
* رنگ نارنجی از طرف سازمان ملل به عنوان نمادی از آینده ای روشنتر و عاری از خشونت علیه زنان انتخاب شده.
