تاکتیک اتخاذ شده در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری برخلافخواسته و آرزوی تحریم کنندگان انتخابات ، فضای پرتحرکی را در ایرانبه راه انداخته و حتی ” اصلاح طلبان ” را هم که در زمان های اخیر بهخیل تحریم کنندگان و قهرکنندگان پیوسته بودند به وسط معرکه کشاند .
جامعه ایران مشکلات بسیار بسیار زیادی، با درهم پیچیدگی فوق العاده دارد؛ مهم ترین و عاجل ترین آن مسأله اقتصادی است که سفره اکثریت مردم را، که زحمتکشان و محرومان و اقشار متوسط را در بر می گیرد، بهشدت کوچک و تنگ کرده است.
مشکلات درهم پیچیده کنونی داخلی ایران این پتانسیل را دارد کهجامعه را به تنش و خصومت بیش از پیش بکشاند.
به این لحاظ باید توجه بسیار جدی کرد که جامعه ایران در این لحظه نیاز به تداوم آرامش نسبی دارد تا حکومت امکان یابد درکنار برنامهریزی برای اقدامات بلند مدت، یک سری اقدامات کوتاه مدت را برای بهبود سریع تر سفره مردم انجام دهد.
از این رو مردم با شرکت در انتخابات، علیرغم هر ایرادی که به آن واردباشد، و نیز با پی گرفتن مبارزات مدنی و اجتماعی پس از انتخابات و در زندگی روزمره، می توانند به امکان انجام اقدامات مثبت توسط سیستم کمک کنند.
خوشبختانه در مقدمات انتخابات تاکید و تضمین به عمل آمده است که همه کاندیدا ها در چارچوب خط کلی نظام عمل خواهند کرد و به آن ملتزمهستند. اگر این التزام توسط رییس جمهور آینده به عمل درآید، به معنایحفظ استقلال و تمامیت ارضی و نیز ادامه خط تقابل با سلطه گریامپریالیسم و به معنای تداوم گرایش به یارگیری و اتحاد با مجموعهکشور های مستقل ملی، نظیر روسیه و چین و غیره که در دوران کنونیجهانی، نمی خواهند به سلطه جویی امپریالیسم گردن بنهند خواهد بود؛ این همان خطی است که عنوان “گرایش به شرق” و یا “جنوب جهانی” بهخود گرفته و حرکتی مترقی و به سود مردم ایران و دیگر کشور ها است .
درباره حضور انتخاباتی “اصلاح طلبان“، که شاید بتوان آن را “هجوم انتخاباتی” نامید باید گفت که کار مثبتی است.
اما کسانی که متمایل به رای دادن به کاندیدای آنان باشند، این واقعیت را باید مد نظر داشته باشند که افراد جریان اصلاح طلب و نزدیکان آن، بطورژنتیک، دچار سندروم غش کردن به سمت غرب، غرب امپریالیستی، هستند.
بنابراین در رای دادن شان، باید ترکیب افراد و جریان هایی را کهکاندیدای مربوطه را به شدت دوره کرده اند و زمام قدرت را، احتمالا، دردست او باقی نخواهند گذاشت، مورد ملاحظه قرار داده و به خطر بالقوه آن توجه نمایند
از سوی دیگر، با توجه به حس مستتر در گفتمان اطرافیان کاندیدای محترم و نیز خودشان، و همچنین اشاره ای که خود ایشان به مخالفتهای احتمالی جناح مقابل در دوران ریاست جمهوری ایشان کردند و احتمال استعفای خود را از حالا مطرح کردند، بایست احتمال تنش و درگیری اجتماعی را در آن دوره از نظر دور نداشت. در چنین حالتی دوباره جامعه درگیر و قفل شده و ایران به عقب برگشت خواهد کرد.
وقوع چنین وضعیتی، مغایر با لزوم وجود آرامش برای ایجاد امکان ساماندهی جامعه با برنامه های کوتاه مدت توسط سیستم خواهد بود.
و اما مبحث مهم “چپ“؛
برخی جریان ها و “احزاب” که خود را چپ می دانند و چنین معرفی میکنند، به طور “فابریک!”، “رای نده” شده اند، زیرا حرفی برای گفتن و راهی برای نشان دادن به مردم ندارند؛ مدام می گویند اصلا هیچ کاری در ایران نمی تواند بشود و فقط، اول باید این سیستم برود و بعد… چهشود! ما می‌آییم و همه چی را درست می کنیم!
این جریان ها مرتب بر طبل جدایی بین مردم و حکومت می کوبند و برتداوم یافتن جدایی بین مردم و حکومت اهتمام می ورزند تا مبادا حرکتی بهسوی نزدیکی و یا آشتی ملی صورت گیرد.
شاید چنین فکر می کنند، که اوضاع هرچه بدتر شود بهتر است؛ امادر عوض… اوضاع یک مرتبه درست خواهد شد!
و اما سخنی با کاندیدا ها؛
مسأله مردم در امور داخلی کشور، در درجه اول مشکل اقتصادی و سفرهتنک و ضعیف شأن است؛ مشکل بیکاری و قوانین کار است؛ مشکلفساد گسترده و ضعف جدی در برخورد به آن است؛ انجام نشده ماندن برخی مواد مترقی قانون اساسی است؛ و….؟
کاوه اعتمادزاده
پنجشنبه ۷ تیر ۱۴۰۳
