رفعت باللی *
سال های ١٩٩٠ یک نقطه عطفی است. ابتدا روی امپریالیسم رنگ روغن زدند. سیستمی بود با خونین ترین شناسنامه. بنام جهانی شدن تقدیس اش کردند. هدف شان دولت – ملت بود. * زیرا مانعی در مقابل جهانی شدن بود.
روی “مبارزه علیه امپریالیسم” را پوشاندند، و “دعوای هویت” را در مقابل مان گذاشتند. فورمولهای شان ساده بود: ملت ارتجاعی است، ولی، دین، مذهب، تعلقات قومی مترقی است.
دعوای هویت یک عملیات (اپراسیون) است. در سطح جهانی یک عملیات جهانی است. حق امتیاز و پروژه اش متعلق به آمریکاست. ابزارهای ایدئولوژیک اش را او تامین می کند. هم اوست که روشنفکران لیبرال را به صحنه راند. بعلاوه: تدارکات نظامی اش را او تامین می کند. اگر کافی نباشد ارتش ها و هواپیماهایش را می فرستد.
متاسفانه موفق هم شدند. نظری به جغرافیای وسیعی از افغانستان تا آفریقا بیاندازید. موتور درگیری های داخلی یکی است: دعوای هویت.
به هویت ها نگاه می کنیم. همه شان “انقلابی” اند، آنهم از نوع “رادیکال” اش. بعنوان مثال: مخالفین (اپوزیسیون) سوریه. گاه گداری پای صحبت شان می نشینم. به صحبت هایشان با “انقلاب سوریه” آغاز می کنند. می پرسم: بزرگترین حامیان تان آمریکا و عربستان سعودی است. این چگونه انقلابیگری است؟ آنهایی که کمی وجدان دارند، با خجالت تبسمی کرده و می گویند: “چکار کنیم چاره ای نداریم”.
پ – ک – ک هم، چنین است. ولی رتبه هایشان بالاتر است. زیرا، هم “انقلابی” و هم “چپ” اند! تحت حمایت آمریکا “انقلاب” می کنند! از هم سلاح بودن با آمریکا احساس غرور می کنند. نه تنها پنهان نمی کنند، بلکه افتخار هم می کنند. “چپ” لیبرال پشت سرشان نیز، بزودی آمریکا را “امپریالیست دموکراتیک” اعلام می کنند.
در حالی که: خود نیز می دانند “سیاست هویت” چه ویرانی هایی را سبب شده است. دو کشور آزمایشگاه وجود دارند. یکی لبنان: از طرف فرانسه براساس هویت تاسیس شد. از جنگ داخلی به جنگ داخلی دیگر می غلطد. دیگری عراق: آمریکا در سال ٢٠٠٣اشغال کرد، دولت را سرنگون کرد. هویت ها را جدا کرد. کشور هنوز از جنگ داخلی بیرون نیامده است. علت: سیاست هویت. این تنها برداشت من نیست. تعجب این است، آنهایی که پ – ک – ک را اداره می کنند نیز، چنین فکر می کنند.
چند روز قبل در ANF تحلیلی با امضای “جهان اؤزگور” منتشر شد {۱۸.۱.۲۰۱۶}. ANF معلوم است، آژانس خبری پ – ک – ک است. از آنجا {بر اساس آن تحلیل} خلاصه ای از وضعیت عراق را برایتان نقل می کنم. سیاست هویت به کجاها منجر شده است؟
نه سازش، بلکه نزاع : “عناصری اجتماعی که آنها را “رنگارنگی” و “دارایی” * می نامیم، در عراق به معنای کامل کلمه سبب تکه پاره شدن، تجزیه و درگیری شده اند. نه فرهنگ سازش، که فرهنگ کشمکش و نزاع حاکم شده است”.
وابستگی به خارج: “نمایندگان سیاسی هر تعلق هویتی، سیاست متفاوتی را دنبال می کنند، و برای تاسیس منطقه حاکمیت خود به نیروی های خارجی متفاوتی تکیه می کنند”.
جامعه را تکه پاره می کند: “هر خانه، هر محله، احساس می کند که مجبور است تا خود را با یک تعلق هویتی بیان کند، و این احساس به شکل وسیعی فراگیر است. برفراز خانه ها پرچم های گوناگونی در اهتزاز است. پشت بام بعضی از خانه ها سنگر بندی شده است”.
نه مدارا، که نفرت را شعله ور کرده است: “جامعه تکه پاره شده، سرزمینی که در آن خرده ملی گرایی ها، مذهبیت و هویت های قومی به اوج رسیده است. جغرافیایی که در آن، نفرت متقابل، سبب حاکمیت ترس گردیده است. کشوری که نفرت، بیان خود را با سلاح پیدا کرده است، و بهمان شکل، ترس جواب خود را پیدا کرده است. عراق، جغرافیایی که در آن، غریزه دفاع از خود، سبب پناه بردن به هویت ها شده است”.
سبب ایجاد باند ها شده است: “جدایی سیاسی و احساسی، بیان نظامی پیدا کرده است. اکثریت بزرگ این گروه ها، بشکل باندها، مناطقی را که در آن حکمرانی می کنند، تروریزه کرده اند”.
عراقی باقی نمانده است: “تعلقات هویتی به ابعاد خرده ملی گرایی رسیده، رد و انکار متقابل، حتی به سطح قتل عام رسیده است. در عراق دیگر کسی عراقی نیست”.
سخن آخر: در سیاست هویت کسی نمی تواند “انقلابی” تر از آمریکا باشد. زیرا او نیرومند ترین دولت امپریالیست است.
توضیح:
* لینک اصل مقاله Rafet Ballı
http://www.aydinlikgazete.com/kimlik-siyasetinde-en-devrimci-abd-makale,…
* منظور از دولت – ملت Nation State است.
* منظور از دارایی: ثروت، موجودی، Assets است
