در همدردی و همدلی با هم‌وطنان آبادانی
پاسخ سوگ و اعتراض شهر نفت‌گران پلیس «ضدشورش» نیست!
ایران عزادار فاجعه‌ای است که در آبادان با فروریزی ساختمان متروپل پیش آمد. فاجعه‌ای که منجر به یک سوگواری عمومی با مرکزیت شهر نفت‌گران در کل کشور شده است. در جای جای ایران، در شهرهای بسیاری، هموطنانمان، همدردی و همدلی خود را با خانواده‌های داغدار ابراز می‌دارند.
متاسفانه این اولین بار نیست که چنین مصیبتی برای آبادان پیش آمده است. آبادان هنوز داغ بزرگ واقعه سینما رکس را بر دل دارد و صدمات ناشی از جنگ ایران و عراق را هنوز بر پیکر خود حس می‌کند، بعد از جنگ و تاکنون نیز بازسازی آبادان کامل نشده است. خرمشهر و کل خوزستان هم هنوز زخم‌های فراوانی از جنگ بر پیکر خود دارند!
وضع مصیبت‌بار معیشت کثیری از مردم، آب و هوای نا سالم وغیرمطلوب، مشکل آب آشامیدنی کافی، معضل اشتغال جوانان، گرانی افسارگسیخته و … و سرانجام فاجعه‌ای که ساختمان متروپول بر سر مردم آوار کرد، سوگواری و اعتراض وسیع مردمی را در هم آمیخت. اقشار و طبقات زحتمکش میهن‌مان که مدت‌هاست صدای اعتراض‌شان به نابرابری‌های اجتماعی و فساد حاکم بر قدرت در تجمع‌های مطالبه‌محور و خشونت‌پرهیز بلند است، این بار نیز در بسیاری از شهرهای کشورمان، همدردی و سوگ‌شان را با اعتراض به نابرابری‌های اجتماعی، بی‌کفایتی، بی‌مسئولیتی و فساد حاکم بر نهادهای قدرت در هم آمیختند.
از همان آغاز فاجعه، جمهوری اسلامی که هر روز پایگاه اجتماعی‌اش را بیش از پیش از دست می‌دهد، نگران از شکل‌گیری موج اعتراض‌های مردمی به جای تدبیر و همدردی با مردم ستم‌دیده و سوگوار، به شیوه‌ی همیشگی در پی امنیتی کردن فضا و گسیل نیروهای پلیس و ضدشورش برآمد. پنج روز پر از سوگ، فریاد و اعتراض و موجی از همبستگی ملی باید می‌گذشت تا دولت سیزدهم به فکر اعلام عزای عمومی بیافتد.
فاجعه فرو ریختن ساختمان متروپول قطعا اتفاق نمی افتاد اگر مسئولین حکومت به وظایف خود عمل کرده بودند. ولع سود خواری و انباشت ثروت، در ذات سرمایه داری با فساد نهادینه در ارگانهای حکومتی درآمیخته و تکرار فاجعه پشت فاجعه را گریز ناپذیر ساخته است. در کشور ما متاسفانه تمام دستگاه های حکومتی عملا نقش کارگزاران و جیره خوارانِ بیرحم سرمایه گذاران غارتگر را ایفا می کنند. فروریختن آوار متروپول ناشی از یک حادثه طبیعی و غیرقابل پیش بینی نبود. جان ۳۶ انسان بیگناه قربانی همدستی و همراهی بیشرمانه مسئولان حکومتی با ولع سنگدلانه سرمایه داری در پی سود بیشتر است. این حقیقت تلخی است که نه فقط در آبادان، که در جای جای کشور در آستانه وقوع است. فساد، رانت خواری، ناکارآمدی و نادانی تار و پود همه دستگاه‌های رهبری، قانونگذاری، قضائیه و بیش از همه مجریه در سطوح ملی و استانی را فرا گرفته است و به تداوم این فجایع میافزاید.
از سوی دیگر اما واکنش مردم درد کشیده‌ی میهن به فاجعه‌ی آبادان موجی از امید به آینده را در دل‌ها پدید می آورد. این حس همدردی و همبستگی ملی با آبادان، که با اعتراض به خیانت مسئولان همراه است، در دل ما فداییان خلق روزنه ای پر نور گشوده است. دامنه‌ی تظاهرات و اعتراضات شما مردم دردمند کشور به حکومت گرانی که مستقیم یا غیر مستقیم مسئولیت این فاجعه را بر عهده دارند، گویای آن است که جامعه‌ی ایرانی برای پایان دادن به این فساد و این چپاول‌گری، گام‌هایی بس بلند به پیش برداشته است. و نشان از آن دارد که هرگاه حکومت برای خاموش‌سازی صدای اعتراض مردم در گوشه ای از کشور خیز بردارد، بی‌گمان تمام ایران در حمایت از قربانیان به اعتراض برخواهند خاست.
پاسخ مردمی که در آبادان و بسیاری از شهرهای کشور در واکنش به از دست دادن عزیزان و هم‌وطنان خود و نیز بر علیه باندهای مافیایی به خیابان آمده‌اند، نیروهای «ضدشورش» و گاز اشک‌‌اور نیست. مردم به جان آمده، خواهان رسیدگی به خواست‌های‌شان، پاسخ‌گویی و مسئولیت پذیری، قطع حضور سرمایه داری لجام‌گسیخته مافیایی و هم‌سو با فساد حکومتی در گوشه و کنار کشور هستند. زمان آن رسیده که در ساختار قدرت و مدیریت کشورمان بازنگری و بازسازی اساسی و زیربنایی صورت گیرد و امکان حضور، رای و اراده‌ی مردم در اداره‌ی کشور با “مشارکت همگان در قدرت” تامین گردد. تنها با تامین و تحقق اراده‌ای ملی است که توانایی‌ها و تخصص فرزندان دل‌سوز و پاک‌دست این مرز و بوم همراه با امکانات گسترده‌ی ما در راه رشد و توسعه‌ی کشور و در خدمت به مردم قرار خواهد گرفت.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) در کنار همه‌ی بازماندگان و مصیبت‌دیدگان فاجعه‌ی متروپول ایستاده و ضمن ابراز همدردی با آنان، خواهان رسیدگی شفاف به علت فاجعه با کمک کارشناسان و متخصصین و شناسایی و پاسخ‌گو کردن عوامل فاجعه چه در درون نهادهای مسئول و چه سرمایه‌گذران است.
سازمان ما همچنین ضمن تاکید دوباره بر وظیفه‌ی حکومت در تأمین امنیت جانی و مالی مردم، حق اعتراض را از حقوق بلامنازع شهروندان ایرانی می‌داند. ما یورش به تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم و امنیتی کردن فضا را اکیداً محکوم کرده، خواهان برداشتن فضای امنیتی و به جای آن رسیدگی به وضع هم‌میهنان مصیبت دیده هستیم.
به جای سرکوب، به فکر التیام زخم شهر نفت‌گران باشید!
هیئت سیاسی- اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
چهارشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۱
