در ساعت ۶ بعد از ظهر روز پنجشنبه ۴/۲/۹۳، خانم نسرین ستوده و آقایان دکتر محمد ملکی، محمد نوری زاد، و علی رضا جباری از بنیانگذاران لگام، و آقای آریا آرام نژاد، ازهنر مند ان کشورمان، با همراهانشان به دیدار خانم سامره ی علی نژاد و آقای عبدالغنی حسین زاده، پدر و مادر مقتول ( زنده یاد عبداله حسین زاده) در شهر رویان از شهرستان نور رفتند تا حمایت خود را از اقدام بشردوستانه ی این خانواده در گذشت از اعدام محکوم و رفع کمبودهای قانونی اعلام دارند. همه می دانیم آنانکه دست به جنایت از هر نوع می آلایند وابسته به شرایط اجتماعی تحمیل شده برخویش اند و پیش از ریختن خون آنان باید شرایط اجتماعی مسبب اقدامشان را از میان برداشت؛ اما کسانی که آمادگی اقدام به چنین جرم ناپسندی در جانشان رخنه می کند خود باید دقت و هشیاریشان را محفوظ نگه دارند تا موجبات ریختن خون انسانی دیگر یا مالا خویشتن را فراهم نیاورند؛ زیرا کمال بزرگواری خانواده هایی که از جرم قاتل فرزند خویش می گذرند، ممکن است موجب بخشایش آنان شود؛ اما همواره این رخداد پیش نمی آید.
اعضای خانواده ی محترم حسین زاده انسانهایی شرافتمند و مهربان اند که دو فرزند شان را با سالها فاصله از کف داده اند. آنها در پای چوبه ی دار از خون کسی که به جرم قتل فرزندشان محکوم به اعدام محکوم شده بود گذشتند و با جوانمردی تمام خواستار بخشودگی او شدند. ایشان می گویند گرفتن چنین تصمیمی برایشان بسیار دشوار بوده است. مادر می گفت: بیشتر سه – چهار هزار نفری که در پای چوبه ی دار حاضر بودند از من می خواستند که قاتل را ببخشم؛ گفتم نمی توانم. سرانجام مادرم به من گفت: اگر نمی خواهی او را ببخشی دست کم چارپایه را از زیر پایش نکش. او به سخن مادرش گوش داد؛ ازین کار منصرف شد و تنها به زدن سیلی به گوش او بس کرد. او می گفت: پس از زدن سیلی به گوش قاتل احساس آرامش کردم و از اصرار در اجرای حکم اعدام دست برداشتم. پدرعبداله می گفت: نمی توانستم خودم را راضی کنم ببخشمش؛ کنار چوبه ی دار رفتم و به او گفتم: حالا با یک حرکت پایم می توانم به آن دنیا بفرستمت. و او با التماس از من خواست که به پدر و مادرش رحم کنم و از این کار صرفنظرکنم. دراین لحظه حالم دگرگون شد و تصمیم گرفتم او را ببخشم و بخشیدم. اشک از چشمانم سرازیر، و اجرای حکم متوقف شد.
پس از توقف اجرای حکم اعدام قاتل، انبوه کسانی که در مراسم اجرای حکم حضور یافته بودند یکدیگر را در آغوش گرفتند و بوسیدند. شماری از جوانان محل پس از این صحنه دور یکدیگر حلقه زدند و در حرکتی نمادین و در همنوایی با اقدام صلحجویانه ی این خانواده چاقو هایی را به خاک فرو بردند.
هنگام دیداربا این خانواده دیدارکنندگان با این خانواده شاهد بودند که اهالی محل نیز از اقدام نیکخواهانه ی پدر و مادر مقتول سپاسگزاری می کردند و به گفته ی خانواده ی حسین زاده از پنجشنبه ۴/۲/۹۳ تا روز دیدار هفت نفر از اعدام محکومان به قتل عزیرانشان در گذشته اند که همه ی آنها ساکنان همان منطقه بوده اند و تحت تاثیر اقدام انسان دوستانه این خانواده قرار گرفته اند.
دیدار با خانواده ی حسین زاده در میان برخورد انسانی و محبت آمیز و سپاسگزاری آنان و حاضران پایان یافت و دیدارکنندگان با آرزوی اصلاح قانون و لغو مجازات اعدام و اینکه تا رسیدن آن روز دیگران نیز از این اقدام آموزنده پیروی کنند آنان را ترک گفتند.
سیمین بهبهانی، جعفر پناهی، علی رضا جباری، نسرین ستوده، فریبرز رئیس دانا، اسماعیل مفتی زادده، نرگس محمدی، محمد ملکی، محمد نوری زاد
۴ا/۲/۹۳ (۱۴/۵/۴)
